De streep door de competities vanwege het coronavirus betekende voor Valken ’68 ook een streep door het eerste kampioenschap in zes jaar. Niet dat de Valkenburgers al een hand op de schaal hadden, maar hun eerste plek in de Tweede Klasse C was welverdiend en bracht de titelkoorts langzaam weer op gang op ’t Duyfrak. Nu er dit seizoen niet meer gevoetbald wordt, kan de enige kans op promotie nu nog schriftelijk worden afgedwongen bij de KNVB. De promotie-aanvraag is gedaan in Valkenburg, maar op een positief antwoord moet de club nog zeker tot 1 juni wachten.

Oud-doelman en nu lid van de technische staf, Erwin van der Nagel, houdt hoop. ,,Je wil maar op één manier de beste zijn, en dat is kampioen worden in de competitie waarin we actief zijn. Dat wil je niet door het zo schriftelijk aan te moeten vragen. Maar goed, we weten allemaal binnen de vereniging dat de club graag naar de Eerste Klasse wil. En als dat dan op deze manier moet, dan moet het maar. Alleen het leukste van kampioen worden is dat je met een open bus door het dorp kan. Het is prachtig om een feest met elkaar te vieren. Dat gaat sowieso niet gebeuren natuurlijk in deze periode.”

Matige eerste seizoenshelft
Hoe anders was dat overigens zes jaar geleden bij de laatste promotie van de Valkenburgers naar de Eerste Klasse. Na een 2-4 overwinning bij Vitesse Delft, in de één na laatste wedstrijd van het seizoen, barstte er een volksfeest los in Valkenburg. Van der Nagel was destijds eerste keeper bij Valken ’68 en zal dat seizoen om meerdere redenen nooit meer vergeten.

,,Drie spelers verloren naaste familieleden in één jaar.”

,,Laat ik beginnen dat we een uitstekende groep hadden”, blikt hij terug. ,,Het was het jaar dat jongens als Arjan Haasnoot en Dico Schaap naar ons kwamen. Ook een paar spelers van Rijnsburgse Boys 2 maakten toen de overstap naar Valken ’68. We hadden een prachtig team staan en de eerste resultaten in de voorbereiding waren echt fantastisch.”

Alleen de competitie begon in seizoen 2013-2014 dramatisch voor de Valkenburgers. Na een half jaar stond het elftal van toenmalig trainer Andries Wendt op 13 punten achterstand van koploper HVC’10. ,,Daarna zijn we gaan winnen. Alles lukte. Het begon echt te draaien na de winterstop. We groeiden ontzettend naar elkaar toe als groep, al had dat een vreselijke achterliggende oorzaak. Dat was vooral vanwege persoonlijk leed. Drie spelers verloren naaste familieleden in één jaar.”

De samenvatting van de kampioenswedstrijd van Valken ’68 in 2014

,,Afgelopen weekend was het zes jaar geleden dat we kampioen werden. We hebben zondag in de groepswhatsapp nog foto’s en video’s naar elkaar gestuurd van dat jaar. Prachtig om te zien. En met Lex Heemskerk, die toen rechtsback was, hebben ik het vooral nog gehad over de weg naar het kampioenschap toe. Ik krijg weer kippenvel als ik erover praat.”

Cru gezegd was het verlies van dierbaren uiteindelijk wel de sleutel van het succes. De selectie van Valken ’68 werd een hechte vriendengroep en kende daarin met Wendt de juiste trainer op het juiste moment. ,,Hij is een topvent”, vindt Van der Nagel nog steeds. ,,Andries wist er als geen ander een groep van te maken. In het veld konden we als spelers veel zelf regelen, daarvoor hadden we genoeg jongens die niet op hun ‘bekkie’ waren gevallen. Alleen Andries zorgde ervoor dat het één geheel werd.”

,,Dat hele seizoen vergeet ik mijn voetballeven nooit meer.”

De Valkenburgse machine weigerde in die tweede seizoenshelft te haperen. Zo’n vier wedstrijden voor het einde van de competitie volgde de belangrijke clash met koploper HVC’10, die op dat moment nog maar drie punten voorsprong had. ,,Daar wonnen we met 0-2. Zo kwamen we op gelijke hoogte. Gek genoeg kwamen in alle wedstrijden daarna eerst op een 2-0 achterstand, voordat we het om wisten te buigen naar een overwinning.”

‘Waar zijn jullie mee bezig?’
Ook op 3 mei 2014, toen de Valkenburgers tegen Vitesse Delft het kampioenschap binnen konden slepen. Met een 2-0 achterstand in de rust, was het juist trainer Wendt weer die de spelersgroep op een juiste manier wist aan te sporen. ,,Hij zei in de rust: ‘waar zijn jullie in godsnaam mee bezig? Zijn jullie bang om straks die open bus op te moeten? Zijn jullie bang om kampioen te worden?’ Toen Jeroen Haasnoot zo’n vijf minuten na rust de 2-1 uit een vrije trap stijf in de kruising schoot. Wisten we dat het goed zou komen. In dat geval ben ik echt een ‘voetbalautist’: ik herinner mij alles nog. Maar sowieso dat hele seizoen vergeet ik mijn voetballeven nooit meer.”

Archieffoto: Valken ’68

Lees ook: ‘Voetbal zonder publiek is een no-go’

Wil jij tijdens deze coronacrisis dit soort artikelen blijven lezen? Dat kan natuurlijk. Wij blijven, zolang we kunnen, gewoon toffe verhalen schrijven over al het voetbal in deze mooie streek. Misschien vind je het juist nu belangrijk en fijn om op de hoogte te blijven van alle ontwikkelingen rondom jouw favoriete club. Maar ook wij hebben het ontzettend zwaar nu het voetbal volledig stilligt. We houden alle artikelen gewoon leesbaar, maar wil je ons toch op een bepaalde manier steunen? Dat kan.