Waar Frans van Niel toch echt een geboren en getogen Nieuwvener is, denkt menig inwoner van de Bollenstreek dat hij wel in onze omgeving geboren moet zijn. Dit dan gebaseerd op het aantal jaren dat hij uitkwam voor de clubs VVSB en SJC. Toch waren er voor Frans bij VVSB ging spelen een aantal andere clubs.

Allereerst ging hij bij zijn vader in de leer bij Nicolaas Boys. En kwam hij op 7-jarige leeftijd al in de jeugd van Feyenoord te spelen. Dat leverde hem enkele mooie wedstrijden op in het voorprogramma van wedstrijden in de Kuip. Dat was dan het mooie van spelen bij Feyenoord. De keerzijde: drie keer per week met een busje van Nieuwveen naar Rotterdam voor trainingen, en daarnaast in de weekenden wedstrijden. Een sociaal leven was daarmee uitgeschakeld. Dat werd weer anders toen Van Niel koos voor ARC waar hij bijvoorbeeld te maken kreeg met de trainer Henk van ’t Hof. Hij bracht het voetbalplezier terug.

Van Niel: ”Ik was aanvankelijk natuurlijk trots dat ik bij Feyenoord mocht voetballen, maar het had een keerzijde die steeds zwaarder ging wegen. Ik had geen moment een beetje rust. Het was school, dan in de bus naar Rotterdam, en na een flinke training weer naar huis. Ik had overdag weinig rustmomenten voor ik weer naar bed ging. Het ging allemaal te veel wringen. Ik ging dus terug naar lager niveau. Ondertussen kwam er interesse los van bijvoorbeeld Excelsior, Sparta, Utrecht en ADO Den Haag. Na enkele seizoenen in Alphen aan den Rijn ging ik naar ADO, waardoor ik ook in Den Haag ging studeren. Dat werd me trouwens nog flink afgeraden in mijn omgeving omdat men daar slechte herinneringen aan had. Maar ik ben gewoon gegaan en heb het er prima gehad. Veel opgestoken ook van gasten als Cor Lems, Marco Gentile en Raymond Atteveld. Die kwamen op de buitenwereld misschien wat recht toe recht aan over, maar ze waren prima voor ons als spelers om veel te leren. Vooral Atteveld vond ik een uitstekende trainer. Ik speelde bij ADO aanvankelijk in de C1 en ben door gegaan tot het beloftenteam. met bijvoorbeeld Tim Krul en Daryl Janmaat. Ik werd zelf in de B1 omgeturnd van spits tot middenvelder.”

Den Haag wordt Noordwijkerhout
Tot doorstroming richting de hoofdmacht kwam het uiteindelijk niet. “Ik had na twee jaar de pech dat het eerste van ADO promoveerde. Ineens zocht de club haar heil in een ander segment voetballers. Er kwam wat geld vrij voor spelers en dus viel er met name aan de onderkant van de selectie veel jeugd af. John Blok belde toen namens VVSB of ik interesse had om naar Noordwijkerhout te komen.”

“We hebben het bij Van der Valk in Wassenaar in orde gemaakt. En uiteindelijk ben ik dertien jaar bij die club met die vreemde shirts, zoals dat toen werd genoemd, gebleven. Hoe dat komt? Bij VVSB vond ik wat ik nodig had om mij optimaal te ontplooien, als voetballer en als mens. De club gaf mij sportieve genoegdoening in combinatie met sociaal leven. We deden alles wat nodig was op de trainingen, maar op donderdagavond legde ik menig kaartje of dronk een biertje met de groep.  Niet omdat iemand dat ons oplegde, gewoon omdat het leuk was om te doen.”

Onder de indruk van Keizer
“Welke trainer ik goed vond?  Ik heb geen slechte gehad, maar Marcel Keizer springt er wat mij betreft wel bovenuit. Die was technisch en tactisch heel goed en kon het ook goed uitleggen.”

“Onze aanvoerder was jarenlang Vladimir Jozic. En terecht. Man uit het dorp zelf en een dijk van een loopbaan bij de club. Het was een eer hem als zodanig op te volgen. Uiteindelijk liep ik met te veel blessures en heb ik er een eind aan gemaakt bij VVSB. Marcel IJzendoorn belde een aantal keer of ik niet nog even verder wilde gaan bij SJC. Ik wilde aanvankelijk niet, maar Marcel hield vol. Heb ik er nog drie jaar aan vastgeknoopt bij SJC, waar ik wat minder trainingen hoefde te volgen. Ook weer een leuke club en nog drie mooie voetbaljaren beleefd.”

Hoogtepunten?
“Natuurlijk de twee promoties met VVSB. Naar de toenmalige Topklasse en later naar de Tweede Divisie. En de bekerduels met FC Emmen, FC Den Bosch en FC Utrecht. We haalden daarmee de halve finales van de beker. Een fantastische prestatie!”

Er gaat een grappige anekdote over die periode toch?

“Ja, blijft altijd schitterend. We kwamen tijdens die bekerserie in het hotel bijeen om, wat wij dachten, een aantal beelden van de tegenstander te gaan zien. Tactische bespreking zeg maar.  Toen we de beelden zagen werd er vooral veel diep gegaan. Maar met voetbal had het niks te maken. Het grappige is dat het ons eigenlijk allemaal ontspande. De voetbalhumor, dat wat op dat moment goed was voor ons. Ik zal niet zeggen dat dat beslissend was, maar ik weet zeker dat het hielp bij het ontspannen voor de wedstrijd.”

Tactisch dus volkomen verantwoord?

“Jazeker. Geen enkel wedstrijdbeeld van onze tegenstander had op dat moment meer geholpen.”

Je bijnaam Frans Kuit, waaraan dank je die?

“De laatste jaren bij VVSB had ik vaker last  van blessures, vooral van mijn kuiten. Dan is de combinatie snel gemaakt, toch?”

Wat is het toekomstbeeld van Frans van Niel?

“Ik heb zelf ondertussen drie kinderen. Ik geef sportles aan kinderen, enkele uren per week, en ben afdelingsleider. Daarnaast train ik  jeugdspelers bij Nicolaas Boys. Ik help kinderen graag in hun ontwikkeling, met name op sportief gebied. Het ene sluit mooi aan op het andere sportles geven en trainer bij voetballertjes zijn. Ik zie mezelf eerder dan ook in die richting verder ontwikkelen dan dat ik hoofdcoach van een A-selectie word. En nu ik definitief gestopt ben komt er ook tijd vrij voor mijn gezin. Ik heb een zoontje van bijna zeven jaar. Hij had helemaal niks met een bal, maar de laatste tijd is dat ineens anders. Ik ga vanzelf ontdekken hoe leuk hij voetbal gaat vinden.”

Tekst: Theo Uphus
Foto’s: Johanna Oskam en Tino Stulen

Bekijk ook: De Vooruitblik #18: met Groot (SJC) en Van Stijn (Teylingen)
Check ook: Liefhebber Van Niel kijkt uit naar start bij SJC