Na ruim negentig minuten voetballen in Voorschoten ging de thuisploeg van het veld met een 1-0 overwinning op de zondagtak van FC Lisse. De krappe overwinning werd gevierd door de spelers van Voorschoten ’97 alsof er zojuist een prijs van omvang was binnengehaald. Dat viel te billijken, aangezien het pas hun eerste overwinning van het seizoen was. Verliezend coach Stephan Spruijt was na afloop teleurgesteld, maar berustend: ,,Je moet ‘m wel maken hè…”

Wie het thuiscomplex van Voorschoten ’97 kent, weet dat de tribune ontworpen is door iemand die niet van voetbal houdt. Enkel wanneer de stoeltjes ook nog andersom waren geplaatst was het zicht op het hoofdveld nog slechter geweest. In de tweede helft was de tribune nu eens niet de slechtste plek langs het veld, want er was goed zicht op het doel van de thuisploeg, dat ernstig onder vuur lag. Na de snelle openingsgoal, in de 48e minuut, was het eenrichtingsverkeer richting de goal van Voorschoten-goalie Lamrabette. Die bleef, met het nodige kunst- en vliegwerk, op de been. Al mag niet onvermeld blijven dat werkelijk de mooiste kansen ook niet aan de aanvallers van Lisse besteed waren.

Verkeerde keuzes
Na het matige eerste bedrijf, met slechts één fatsoenlijke kans voor beide teams, besloot coach Spruijt van Lisse om in te grijpen. Patrick Schaap en Nick van Schagen kwamen in de ploeg. Eerstgenoemde moest met zijn lengte in de spits voor goals gaan zorgen. Spruijt: ,,Voor rust kwamen we een aantal keer goed door op de flanken, maar stond er niemand om de voorzet af te maken. Daarom bracht ik Schaap. Alleen gingen we na rust verkeerde keuzes maken. Toen zochten we de flankspelers niet meer en gingen we ballen het centrum inpompen. Dat is leuk voor de laatste tien minuten, maar niet de hele tweede helft.”

Spits Patrick Schaap was na afloop logischerwijs teleurgesteld. ,,Ik kwam er in om hun nummer 3 (Bennie Hogewoning red.) vast te zetten. Dat was hun beste speler in de opbouw. En om druk vooruit te zetten, en ja ook om een goal te maken.” Dat lukte ondanks twee opgelegde kansen dus niet. Schaap: ,,Ja die ene  had ik gewoon met links moeten nemen, maar ik miste het vertrouwen om het met mijn mindere been te doen.” Dat vertrouwen moet de boomlange spits de komende tijd weer zien te hervinden. ,,Vorige week viel ik na een uur in, nu al in de rust. Volgende week hebben we geen wedstrijd, maar de week daarna hoop ik weer eens te mogen beginnen. Kan ik misschien eindelijk mijn gram halen.”

Angst
Saillant detail bij de wedstrijd was dat de voormalig coach van Lisse, Laurens van der Voort, tegenwoordig eindverantwoordelijk is bij Voorschoten. Zo ver gaan dat zijn ploeg de drie punten had gestolen, wilde de geboren Lissenaar niet: ,,Maar het was meer een gelijkspel-wedstrijd. Vorige week gaven we een 3-1 voorsprong weg en ook nu sloop er een bepaalde angst in de ploeg. Dan gaan we achteruit lopen en dreig je het weer over jezelf af te roepen.”

Logischerwijs was Van der Voort blij met de eerste driepunter. ,,In mentaal opzicht en voor de sfeer was het erg belangrijk dat we eens wonnen.” Om er lachend aan toe te voegen: ,,En voor de nieuwe trainer is het ook wel lekker.”

Coach Spruijt van Lisse berustte ondertussen in de nederlaag. ,,Qua kansen hadden we moeten winnen, qua veldspel was een gelijkspel verdiend geweest. Maar goed we verliezen. Da’s jammer. want we hadden afstand kunnen nemen. Maar ach, you win some, you loose some. Je moet ‘m wel maken hè…”

Voorschoten ’97 (zo) – Lisse (zo) 1-0 (0-0) 48. Hilders 1-0

Lisse (zo): Hogervorst, Tibboel (c), J. Prins, ten Have, B. Prins, vd Veek (45. van Schagen), Boot (80. van Dijk), Vermeulen, van Beelen, Segers, van Rooyen (45. Schaap)

Tekst: Stefan Rijnders

Foto: Hubert Habers