In de catacomben op het Van Nispen-complex rekende Walter van den Berg even snel terug. Zijn laatste balcontacten voor de hoofdmacht dateerden alweer van 18 oktober drie maanden geleden. Bernardus-uit. De 31-jarige aanvaller kon een brede lach niet onderdrukken toen zijn naam tijdens het duel met Nicolaas Boys (3-0) werd omgeroepen door de speaker. Eindelijk, hij mocht weer.

De ex-speler van VVSB is een duidelijke meerwaarde in De Zilk. Een rustpunt in de aanval. ,,Dat is mijn kwaliteit. Een bal vasthouden en dan met bewegende jongens om mij heen spelen. En ik neem toch een wapen mee het veld in, omdat ik de corners en vrije trappen neem. Ik ken mijn sterke punten. Ik weet heel goed wat ik kan, maar ook net zo goed wat ik niet kan”, lacht de spits.

Dat Van den Berg (midden op de foto) tegen Nicolaas Boys zijn rentree zou maken na drie maanden blessureleed was vooraf afgesproken. Omdat Dick Verhoeven in de rust uit voorzorg in de kleedkamer achter bleef, mocht de technisch vaardige speler meer minuten maken dan vooraf gedacht. Een beetje onwennig was het nog wel. ,,De angst zit er nog een beetje in”, verdedigt Van den Berg zich. ,,Ik ben er drie maanden uit geweest met een hamstringblessure. Dat is lang. Normaal ben je daar maar zes tot acht weken zoet mee. Maar ik ben twee keer te vroeg begonnen met trainen. Kon ik weer op nul beginnen. Het blijft toch een beetje in je achterhoofd tijdens het voetballen. Bij diepe ballen durfde ik nog niet altijd vol aan te zetten.”

Klaar mee
Van den Berg werd er op z’n zachtst gezegd niet vrolijk van. Een nieuwe blessure zou een abrupt einde kunnen betekenen van zijn voetballende carriere. ,,Dan ben ik er wel klaar mee, ja”, geeft de aanvaller toe. ,,Ik heb geen zin meer om nog een keer te gaan revalideren. M’n leeftijd begint dan toch ook mee te spelen. Het geneest allemaal even wat moeilijker.”

Hoewel Van den Berg met zijn 31 jaar een respectabele leeftijd heeft voor een voetballer, stond hij zondagochtend als een klein kind naast zijn bed. Zijn hart bonkte sneller, de kriebels in de buik waren voelbaar. ,,Stiekem was ik nog een beetje angstig of het überhaupt wel door zou gaan. Van de vorst en het slechte weer van de afgelopen dagen. Ik hoopte vooraf op een helft, maar ik dacht dat het een minuut of 20 zou gaan worden. Dat Verhoeven naar de kant moest was voor hem vervelend, maar voor mij wel lekker. Het ging wel goed, maar zoals ik al zei was het nog wat onwennig”, besluit de aanvaller.

Z’n hoofd was Van den Berg kenmerkend helemaal rood na afloop. De zweetdruppels druppelden van zijn hoofd en spatten op de tegels kapot. Maar wat was het lekker voor de aanvaller. Hij kon weer doen wat hij zo leuk vindt.

Foto: Trudy van den Berg