Nadat hij lovende woorden van zijn trainer Arie van Duijn ontvangt na het doelpuntloos gelijkspel van Valken’68 tegen CVV Berkel, is Geoffrey Smit gelijk kritisch naar zichzelf ten opzichte van vorige week. „Ik denk dat het nu wat lastiger was om te voetballen, daarom had ik het moeilijker als vorige week tegen SVC’08 (0-3 winst, red.).’’

Het tekent zijn karakter. De middenvelder, aan het begin van het seizoen begonnen in een vriendenteam bij het derde, heeft zich inmiddels opgeworpen tot een basisklant bij het vlaggenschip. Voor de wedstrijd tegen Berkel laat de omroeper van Valken al weten dat hij let op Geoffrey (uitgesproken als Jeffrey) Smit. ‘Een jongen met gif in zijn spel en vorige week tegen SVC ’08 een bepalende factor in het spel van de ploeg van Van Duijn’.

Na een kwartier spelen ziet iedereen al genoeg. Een echte nummer zes die alle vuile meters voor zijn team maakt, want hij sleurt overal en nergens op het veld. Voetballend levert hij de bal vaak bij de goede kleur in. Waar komt hij ineens vandaan?

,,Conditioneel was ik altijd wel in orde, omdat ik dat bij moest houden bij de marine.”

Marine
„Ik heb altijd met Arjan Haasnoot en Marc Langeveld samengespeeld in de jeugd van vv Katwijk. In de A-junioren ben ik gestopt, want het was een droom voor mij om bij de marine te werken. Tijdens mijn tijd bij defensie heb ik altijd wel geprobeerd om een balletje te trappen, maar dat was af en toe wat lastig. Sinds juni ben ik daarmee opgehouden, omdat ik meer tijd met mijn gezin wilde besteden. Ik ben getrouwd en als het goed is, word ik volgende week vader.’’

De keuze was daarom makkelijk voor de ex-marineman. Hij besloot meteen om weer te gaan voetballen. Terugkeren naar Katwijk was eveneens een optie, maar hij besloot om te gaan spelen bij Valken ’68. Eerst maar eens rustig beginnen een balletje te trappen bij het derde elftal van de Valkenburgers, maar dat liep toch wat anders.

,,Het is simpel: ik probeer degene, die bij mij in de buurt staat, uit te schakelen.”

Ontbrekende schakel
„Al vrij snel belde de trainer van het tweede of ik bij de selectie wilde voetballen. Sinds vorige week speel ik mee bij het eerste. Je verwacht niet dat het zo snel gaat, maar de trainingen en wedstrijden gingen goed. Het eerste draaide natuurlijk niet fantastisch met drie nederlagen op rij, dus toen kreeg ik een kans.’’

Die kans heeft hij met beide handen aangegrepen, want de middenvelder is inmiddels niet meer weg te denken bij de nummer dertien uit de Tweede Klasse C. Misschien was de ‘stofzuiger’ wel de ontbrekende schakel, iets wat hij zelf niet had zien aankomen.

„Ik ben weer gaan voetballen omdat ik het spelletje heel leuk vind. Soms sta ik er ook wel eens van te kijken, hoe snel het is gegaan. Conditioneel was ik altijd wel in orde, omdat ik dat bij moest houden bij de marine. Maar voetballend wist ik natuurlijk niet wat ik van mezelf kon verwachten.’’

Wegcijferen
Dat wist de buitenwereld ook niet tot vorige week. Naar eigen zeggen geeft Smit altijd 120%, maar is hij wel altijd blij en voldaan als de wedstrijd is afgelopen. De nummer ‘zes’ lijkt zichzelf weg te cijferen voor het elftal en heeft daar geen enkel probleem mee.

„Ik heb in de jeugd bij Katwijk altijd in de verdediging gestaan. Het is simpel: ik probeer degene, die bij mij in de buurt staat, uit te schakelen. Ik sta controlerend en de jongens die voor mij staan, op het middenveld, zijn in principe beter aan de bal. Als dit mijn taak is, vind ik dat prima.’’

Tekst: Roy van der Meij

Foto: Saam de Mooij

Lees ook: ‘Van Duijn: „Vanuit deze formatie weer naar het oude Valken ’68 toe”’