Alan Campfens bezigde na afloop van WVC – Warmunda (2-2) vooral krachttermen. De trainer van de Warmonders kon er niet over uit dat zijn ploeg in blessuretijd een overwinning alsnog uit handen had gegeven. ,,Dit lijkt iets structureels te worden, die momenten van verslapping”, baalde Campfens. ,,Ik word er gek van. Heel frustrerend.”
Een rasoptimist had erop kunnen wijzen dat Warmunda na vier opeenvolgende nederlagen weer eens een punt pakte. Maar niemand in het Warmondse kamp die het van die kant bekeek. De remise tegen WVC voelde als een nederlaag. Toen Vasco Esman vijf minuten voor tijd de 1-2 aantekende, maakten de blauwwitten zich op voor de eerste overwinning sinds 16 oktober.
Aan dovemansoren gericht
Zeker omdat opponent WVC zoekende was en nauwelijks een goede aanval op de mat legde. Maar in de 92e minuut viel de gelijkmaker alsnog. Uit een standaardsituatie. Campfens waarschuwde voor het nemen van de vrije trap al vanaf de zijlijn, alsof hij het onheil voorvoelde, maar het bleek aan dovemansoren gericht.
,,Ik sta hier met een tweeledig gevoel”, reageerde Campfens na afloop. ,,Ons strijdplan klopte en als collectief hebben we keihard gestreden. Maar twee ‘weggeefgoals’ breken ons op. Dan mis ik een over-mijn-lijk-mentaliteit, het strakke resolute verdedigen om je man niet uit het oog te verliezen of iemand niet te laten schieten. We bespreken en benoemen het, we confronteren de jongens ermee, trainen erop.”
Sjoerd Winkelman had na rust de 0-2 op zijn schoen
Op de vraag of het wellicht gewoon een gebrek aan kwaliteit is, hield Campfens zich op de vlakte. ,,Misschien wel, maar ik hoop het niet. Het achtervolgt ons wel, dat is zeker. Maar we blijven bezig om het eruit te krijgen.”
Warmunda richt zich als nieuwkomer in de Derde Klasse op handhaving en had in dat kader goede zaken kunnen doen. Tegenstander WVC heeft evenveel punten, maar een wedstrijd minder gespeeld. Toch toonde vooral de fusieclub uit Oude Wetering zich een team in zwaar weer. De trotse, maar kwaliteitsarme ploeg van voormalig Foreholte-coach Mo Bougrine leek vooral tegen zichzelf te voetballen. Het vele hoofdschudden van Bougrine langs de lijn, een tactische wissel al na twintig minuten – Dennis van Veen hield zich niet aan de afspraken – en de onderlinge irritaties spraken dan ook boekdelen.
Esman leek de gevierde man te worden, tot het fatale moment in blessuretijd.
Het was niet zo dat Warmunda oogstrelend voetbal speelde, zeker niet, maar de Warmonders stelden er in ieder geval een betere organisatie en wat meer kansen tegenover. Toch was ook het openingsdoelpunt, de 0-1, fortuinlijk. Doelman Michael van Nijnatten tastte volledig mis bij een voorzet, waarna ploeggenoot Sander Gelmers de bal in eigen doel werkte: 0-1. Collega-doelman Michael Christen liet zich wel van zijn goede kant zien door op slag van rust een schot van Lars Verdel katachtig tegen de paal te boksen.
Na de thee kwam de Warmondse voorsprong nauwelijks in gevaar, maar toch moest Christen de bal na zeventig minuten uit zijn doel vissen. Een onderweg van richting veranderd schot van captain Roy Weenink plofte binnen. Het was een domper voor Warmunda, dat daarvoor twee kansen op de 0-2 had laten liggen.
Vijf minuten voor tijd nam Warmunda opnieuw de leiding. Esman leek met zijn treffer de gevierde man te worden, tot het fatale moment in blessuretijd. Campfens zag dat uitgerekend Esman zijn directe tegenstander uit het oog verloor en dat had voor zijn ploeg verstrekkende gevolgen.
WVC – Warmunda 2-2 (0-1). 40. Gelmers 0-1 (e.d.), 70. Weenink 1-1, 85. Esman 1-2, 90+1. 2-2
Warmunda: Christen, Komen, De Taeye, El Kourami, Arnst, Kest, B. van Noort (52. Belmamoune), J. van Noort, Esman, Kortekaas, Winkelman.
Archieffoto’s: Jeannette Dijkstra