Ergens in het afgelopen seizoen werd tijdens redactievergadering van Voetbal in de Bollenstreek de zegswijze ‘het was een wedstrijd met twee gezichten’ in de ban gedaan. De reden was eenvoudig: het is een cliché en het kwam verrassend vaak voor. Maar wie het seizoen van Teylingen wil bespreken kan niet anders dan concluderen: het was een seizoen met twee gezichten.

Het grote verschil is natuurlijk dat het hier geen uitgekauwde metafoor betreft, maar daadwerkelijk twee gezichten. Voor de winterstop stond Laurens Mouter voor de groep, en na de onderbreking was Marc van Wonderen de oefenmeester. Mouter moest noodgedwongen het stokje overgeven aan de ruim 30 jaar jongere Van Wonderen, wegens aanhoudende knieklachten. Omdat de transitie van de ene hoofdtrainer naar de andere plaatsvond in de winterstop geeft dat ons de mogelijkheid om de resultaten van beide heren haarfijn onder de loep te nemen.

Eerste seizoenshelft: 13-14 (26-35)
Thuis: 6-11 (14-13)
Uit: 7-3 (12-22)
Tweede seizoenshelft: 13-15 (22-27)
Thuis: 7-6 (11-16)
Uit: 6-9 (11-11)

Wat direct opvalt, is dat er qua punten bar weinig verschil is. Een punt meer haalde Van Wonderen dan Mouter, maar hij had wel het voordeel van een extra thuisduel. Het eerste duel onder Van Wonderen was overigens een 0-5 thuisnederlaag tegen TOGB. Als we die met de mantel der liefde bedekken, onder de noemer opstartproblemen, zien we heel duidelijk dat de nieuwe trainer meer defensieve zekerheid heeft ingebouwd.

Mouter zei het zelf al in een interview aan het einde van het seizoen: ,,Ik ben zelf als trainer avontuurlijk ingesteld. Dat betekende trainen op balbezit en aanvallend voetballen. En dan ook het liefst iedereen. Marc heeft het iets gereserveerder gemaakt en dat is goed.”

George Hulsbosch wordt van de bal gegleden in het nacompetitieduel tegen ODB

De cijfers liegen dus niet: onder Van Wonderen werden er minder goals geïncasseerd, ook wat minder gescoord, en is vooral de uitbalans sterk verbeterd. Thuis waren de resultaten onder Mouter juist beter. Opvallend is ook dat Teylingen maar tweemaal de nul hield in het reguliere seizoen. Beide keren was dat in een uitduel na de winterstop en beide keren stapten de Teylingers met een 1-0 overwinning van het veld. Ook iets wat duidt op een zakelijkere benadering van de wedstrijden.

Topscorers:
1. Tom van der Vlugt: 9
2. Dorus van der Voort : 8
3. Jaap Zwetsloot : 7
4. Sepehr Safi : 6
5. Mark van der Vlugt 2

In het seizoen scoorde Teylingen 48 treffers in 26 duels. Uit of thuis maakte daarbij weinig verschil: 26 om 22. Net zoals bij een aantal andere clubs, loopt er straks een flink aantal goals de deur uit. Dorus van der Voort en Sepehr Safi gaan naar respectievelijk Kagia en FC Boshuizen. Daarbij verliest Teylingen in een klap 14 goals, ruim een kwart. Gelukkig wordt ook komend jaar de selectie aangevuld met een aantal talentvolle jongens van buurman Ter Leede: Pascal de Ridder, Jelle Vooijs en Lars van Wijk.

Tot slot nog een aantal feiten & weetjes
Aantal punten thuis: 17
Aantal punten uit: 12
Aantal keer de nul: 2
Thuis de nul gehouden: 0
Uit de nul gehouden: 2
Thuis niet gescoord: 1
Uit niet gescoord: 2
Grootste overwinning thuis: 4-1 tegen Meerburg
Grootste overwinning uit: 1-4 tegen Meerburg
Grootste nederlaag thuis: 0-5 tegen TOGB
Grootste nederlaag uit: 4-0 tegen Groeneweg

Rapportcijfer:
Teylingen eindigde het seizoen als twaalfde in een klasse met veertien teams. Via de nacompetitie speelde het zich vervolgens eenvoudig veilig in een tweeluik met ODB. Als promovendus had Teylingen maar één doel en dat was handhaving. Dat is gelukt en dat verdient een compliment, zeker in een seizoen waarin de club halverwege noodgedwongen van trainer moest wisselen.

Zowel voor als na de winterstop presteerde de ploeg wisselvallig, maar al met al kan er met opgeheven hoofd naar de toekomst gekeken worden. Het seizoen van Teylingen krijgt daarom een 6,5 met volgend seizoen uitzicht op meer.

Foto’s: Peer Compeer