Zijn entree bij ADO Den Haag op 1 augustus 1996 kan als een droomdebuut worden bestempeld. In een oefenduel tegen het Barcelona van Bobby Robson boekte de ploeg van Mark Wotte destijds een sensationele 1-0 overwinning. Tegen een team waarin onder andere Guardiola, Figo, Sergi, Abalardo, Stoitsjkov en Luis Enrique hun opwachting maakten, slaagden de Spaanse sterren er niet in om in het Zuiderpark tot scoren te komen. Maurice Steijn deed dat namens de thuisploeg uit een vrije trap wel. Het is één van de vele hoogtepunten uit de rijke voetbalcarrière van Pim Langeveld. In wat bijna een monoloog is, vertelt de topspeler van toen over heden, verleden en toekomst.

,,Gisteren tegen Barcelona kwam hij (Langeveld red.) nauwelijks in de problemen tegen Guardiola en Amor en bij vlagen kwamen de herinneringen boven aan zijn Katwijkse hoogtijdagen”, vermeldt het verslag over dat befaamde duel. ,,Als je honderd keer tegen ze speelt, win je misschien één keer. Laat dat laatste nou net vandaag gebeuren”, liet Langeveld na afloop optekenen.

De geboren Katwijker met Lissese roots had op dat moment al 26 levensjaren op de teller staan. Een tamelijk hoge leeftijd om alsnog in het betaalde voetbal terecht te komen. De route daar naartoe was even grillig als imposant. De middenvelder met de fluwelen trap vertrok op 18-jarige leeftijd bij Quick Boys om op De Krom in het vijfde elftal in een vriendenteam een balletje te gaan trappen. Ingegeven door zijn levensmotto ‘lang leve de lol’ maakte de voetballer, die op Nieuw Zuid als talent te boek stond, binnen de kortste keren echter zijn debuut in het oranje-zwarte vlaggenschip.

,,Hij keek als het ware in je binnenste.”

,,Arie Lagendijk hevelde me al snel over naar het eerste en ik ben ook nooit meer weggeweest,” blikt Langeveld terug op zijn beginperiode op De Krom. Met het noemen van de naam Lagendijk komt het gesprek terecht op de trainer die voor Langeveld meer dan alleen een trainer was. Het respect voor zijn vroegere leermeester is vandaag de dag nog altijd bijzonder groot. ,,Hij was, samen met de rest van de staf overigens, de motor achter het succes van Katwijk. Arie was niet alleen trainer, hij was ook psycholoog. Als er een speler iets niet lekker zat, had hij dat onmiddellijk in de gaten. Hij keek als het ware in je binnenste”.

Altijd een oplossing
In een paar jaar smeedde Lagendijk een succesteam, dat drie keer op rij afdelingskampioen werd en in 1993 en 1994 ook nog eens beslag legde op de landstitel. ,,Dat ging toen overigens wel anders dan vandaag de dag. Zo kwam Carlo van Zelst over uit het derde elftal. Zelf werd ik opgepikt in het vijfde. Henk Langemaat werd gehaald bij MVKV en Marco de Ridder kwam over van SJC om maar een paar namen te noemen. De puzzel paste na een paar jaar perfect. En als we een keer achterkwamen keken we elkaar als spelers even aan. Dan gaven we vervolgens gas en zetten we dat binnen de kortste keren recht. Er was altijd een oplossing. In elke linie waren de posities uitstekend ingevuld. Bovendien konden we meerdere spelsystemen hanteren. Dat was onze kracht in die jaren”, geniet Langeveld nog altijd na.

De stylist met de fluwelen trap stond bekend als de Katwijkse Koning van de steekpass. Met al snel een vrije rol op het middenveld strooide Langeveld vooral met assists. Daarbij spelend op zijn techniek die in overvloed aanwezig was. .,Dat ik kon uitblinken had ik alleen maar te danken aan de jongens die voor mij het vuile werk opknapten. Anders was het allemaal nooit gelukt. Spelers die zich wegcijferen worden vaak vergeten. Zo eerlijk moet je ook zijn.”

..Ik had er misschien meer uit kunnen halen”

Uiteindelijk weggeplukt door ADO Den Haag eindigde zijn eerste Katwijk-periode. Om er jaren later als assistent-trainer aan de slag te gaan. Aan vijf mooie seizoenen bij ADO Den Haag, waar promotie naar de eredivisie desondanks niet lukte, kwam een einde door chronische knieproblemen, waarna Langeveld terugkeerde bij Arie Lagendijk die in 2000 de Ter Leede-selectie onder zijn hoede had. ,,Dat heb ik tot de zomer van 2002 volgehouden, maar toen was het echt klaar. Toch waren die jaren ook geweldig. Plezier hebben is voor mij daarbij altijd de basis geweest. Pas dan kun je presteren”.

Een passage uit het jubileumboek van vv Katwijk.

,,Alles bij elkaar zijn het tropenjaren geweest”, vervolgt Langeveld in één adem. Teveel slijtage van mijn lichaam met vooral knie- en enkelklachten. Nu nog een potje voetbal spelen zit er echt niet meer in. Als ik terugkijk op mijn voetbaljaren, met name bij ADO Den Haag, moet ik stellen dat je heel veel van jezelf moet geven. Alles, ook je privé, moet wijken om de echte top te halen. Het geld is daarbij natuurlijk mooi meegenomen, maar ik heb altijd geleefd. Zo was mijn levensstijl, lang leve de lol. Dat had ik zowel letterlijk als figuurlijk voor geen goud willen missen. Ik had er misschien meer uit kunnen halen, maar als ik de balans opmaak is die voor mij 100% positief”, klinkt het zelfverzekerd. ,,Pas veel later besef je dat je periode als voetballer betrekkelijk kort is. Geniet er dus van.”

Zwaar werk
,,Daarbij ben ik ook als profvoetballer, altijd blijven werken. Hoewel dat laatste in mijn Haagse periode wel op een lager pitje stond. Ik werk nu alweer ruim dertig jaar bij haringhandel Arie Hoek en dat is best zwaar. Ik heb het echter nog altijd uitstekend naar mijn zin. Vroeger begon ik in het seizoen vaak om twee uur ‘s nachts. Nu is dat vier uur geworden. Ik rij emmers haring in en uit de diepvriesruimte. Met temperaturen tot min veertig graden. Dat is wel eens heftig, maar het heeft me nooit echt tegengestaan. Ik kan er goed tegen. Ja, zomers is het wel eens moeilijk als het buiten twintig graden boven nul is. Het is echter een onderdeel van mijn leven. In tegenstelling tot vroeger eet ik nu zelf ook weleens haring. Dat heb ik echt moeten leren eten”, lacht Langeveld met de nodige zelfspot.

,,Het heeft me alleen wel aan het denken gezet.”

Het plezier in het leven en het voetbal kreeg voor Langeveld in 2012 een geweldige knauw toen hij getroffen werd door een herseninfarct. Met dank aan de behandelend artsen en geholpen door een sterk lichaam krabbelde Langeveld langzaam maar zeker weer overeind. ,,Ja, het heeft echt heel weinig gescheeld of het was anders afgelopen. Gelukkig heb ik er hoegenaamd geen nadelige gevolgen aan overgehouden. Ben ook weer aan het werk gegaan. Het heeft me alleen wel aan het denken gezet.”

,,Op dat moment was ik onder Cees Bruinink assistent-trainer bij Katwijk. Daar ben ik bewust mee gestopt door een stap terugdoen. Eigenlijk ging alles wat voetbal betreft op een laag pitje. Als je zoiets meemaakt, krijg je toch een andere kijk op het leven. Je beseft dat er ook andere dingen zijn. Er zijn geen verplichtingen meer. De vrijheid en vrije tijd die ik nu heb, besteed ik aan mijn gezin. Als ik dat wil ga ik naar een voetbalwedstrijd. Die van mijn zoon Marc bij Valken’68 zie ik sowieso heel vaak. Zeker als ze thuis spelen. Ik voel me er fantastisch bij. Na zoveel seizoenen met verplichtingen hoeft het allemaal niet meer zo nodig.”

Luxeprobleem
Dit jaar wordt Langeveld vijftig. Het mooiste cadeau heeft hij naar eigen zeggen al gekregen. Op 14 januari jongstleden is zijn eerste kleinkind, Mason, geboren. ,,Daarmee breekt een nieuwe fase in mijn leven aan. Ik verheug me er nu al op als ik hem straks kan zien voetballen. Over hoe ik straks mijn verjaardag ga vieren twijfel ik nog. Een feest voor familie en vrienden of op stap met mijn gezin. Dat wordt nog een lastige keuze. Ik noem het echter een luxeprobleem. Wat ik ook kies, het zal altijd feest zijn”, klinkt het tot slot uit de mond van de oud-voetballer die het plezier in het leven na een halve eeuw nog veel meer weet te waarderen.

Foto’s: jubileumboek ’75 jaar vv Katwijk’

Lees ook: ‘Van griep naar doodziek: ,,Als die zenuw kapot was geweest”’