Sinds zijn speelminuten afgelopen zondag in het eerste van SV Hillegom is hij even het middelpunt van de belangstelling én onderdeel van een berg media-aandacht. Zijn club en tegenstander, Legmeervogels, gunden Job Schoonderbeek zijn debuut in de hoofdmacht nu een zeldzame oogaandoening verder voetballen onmogelijk maakt.

,,Op zich gaat het prima met me. Het waren heftige dagen maar wel leuk”, vertelt Schoonderbeek gevraagd naar hoe hij de afgelopen dagen beleefd heeft. Het leukste van alles was toch wel de wedstrijd zelf en alles eromheen. ,,Het was echt een mooie dag. Leuk om mee te maken hoe de selectie zo’n wedstrijddag beleeft.”

Afscheidswedstrijd
Schoonderbeek heeft de zeldzame oogziekte LHON (Leber opticusarofie). Hij is in korte tijd slechtziend geworden en aan een oog al helemaal blind. Een aantal weken geleden werd al een afscheidswedstrijd georganiseerd tussen SV Hillegom A1 en FC Lisse A1, zijn voormalige club. Na afloop van dat duel werd hem, onder voorbehoud, een invalbeurt in het eerste in het vooruitzicht gesteld.

Mede dankzij de geweldige houding van tegenstander Legmeervogels – die na afloop ook geprezen werd door Hillegom-coach Arend Jan Kranenburg – kwam het zondag zover. Aan de invalbeurt maakt Schoonderbeek niet veel woorden vuil. ,,De wedstrijd zelf ging wel goed. Ik viel maar vijf minuutjes in, dus kon niet veel verkeerd doen”, klinkt het met een kleine knipoog.

SBS 6
Wat vervolgens ontstond was een kleine mediahype met Hart van Nederland als ‘hoogtepunt’. ,,Ja SBS6 kwam ook nog wat vragen. Maar dat maakt mij niet zoveel uit”, klinkt het nuchter.  ,,Ik vind alle aandacht ook niet per se vervelend. Maar voor mij is het niet zo bijzonder. De aanleiding is vooral vervelend, maar ik zal er mee moeten leren leven.”

Schoonderbeek weet sinds september van zijn oogziekte. ,,Op een gegeven moment zag ik niet meer wie er scoorde en later zag ik als rechtsback de goal van de tegenstander niet meer. Dan weet je wel een beetje hoe laat het is.”

Voor hem rest nu, als alle media-aandacht is weggeëbd, om met de situatie te leren leven. ,,Ik voetbal al sinds mijn vierde. Het is iets waar ik veel mee bezig was. Dat merk ik ook wel nu ik niet meer train.”

Foto: Dirk van de Reep