Na vier jaar in het eerste van Foreholte gespeeld te hebben hangt spits Dennie Luigies (25) zijn voetbalschoenen aan de wilgen. Een druk zakelijk- en privéleven blijken in de praktijk niet langer te combineren met het voetbal.
,,Ja dat klopt” geeft Luigies desgevraagd toe. ,,Ik ben gestopt vanwege werk, maar ik ben er ook wel een beetje klaar mee. Met het drie keer in de week trainen en het niet zomaar op vakantie kunnen. Ik ben nu 25, over een paar jaar zijn er misschien wel kindjes en ik wil voor die tijd nog wat zien van de wereld.” Luigies runt in Voorhout een succesvol café en pannenkoekenrestaurant. Dat blijkt dus in de praktijk niet meer goed te combineren met het vele trainen en de wedstrijden op zondag. ,,Als je een hele avond en nacht gewerkt hebt in de horeca voel je dat de volgende dag toch in je benen. Ik merkte echt het verschil als we eens doordeweeks speelden.”
Domper
Voor coach IJzendoorn is het de zoveelste domper in de punt van de aanval. Na de rode kaart van Ralph Schiebroek en de daarop volgende drie duels schorsing en de blessure van Toni Arroyo is dit de de derde spits die wegvalt. Noodgedwongen speelt de ploeg uit Voorhout nu met een middenvelder in de punt van de aanval en zit A-junior Joeri Stavleu op de bank. Teleurgesteld in de beslissing van Luigies is IJzendoorn naar eigen zeggen niet: ,,Ik ben niet zo snel teleurgesteld. Als het op een gegeven moment moeilijk wordt om trainingen te halen en je jezelf voorbij dreigt te lopen is dit misschien de juiste beslissing. Die moet ieder voor zich maken.” Wel was de coach in enige mate verrast door de beslissing van Luigies. ,,Hij heeft de hele voorbereiding, zes weken lang, alles gespeeld, dan verwacht je dit niet zo snel.”
Mooi herinneringen
Het was dus geen makkelijke beslissing voor Luigies die naar eigen zeggen het voetballen bij Foreholte wel gaat missen. ,,Ik voetbal nu met een vriendenteam op de zaterdag en ik kom natuurlijk nog wel kijken, maar het voetballen op topniveau, althans op voor mij het hoogst haalbare niveau, ga ik echt wel missen. Net als de thuiswedstrijden als er lekker veel publiek langs de lijn stond en om dan te scoren en belangrijk te zijn voor je club.”
De spits kan dan ook mooie herinneringen overleggen over de laatste paar jaar. ,,Het kampioenschap toen ik een heel seizoen basis had gestaan, dat was wel het mooiste. En de nacompetitie voor promotie naar de eerste klasse , met al die mensen langs de kant.” Het meest gaat Luigies echter zijn teamgenoten missen. ,,Ik speel sinds de C-tjes met die gasten. Het zijn echt mijn vrienden. Ik zie ze gelukkig nog wel buiten het voetbal, maar ik ga ze toch wel wat vaker missen. Bij mijn afscheid, toen ik het ze vertelde kwamen ze meteen met ingelijste foto’s van de mooiste momenten.”
Een van die momenten was de thuiswedstrijd tegen Teylingen. Luigies: ,,Ik weet niet eens meer of het in de tweede of derde klasse was, maar ik begon in ieder geval op de bank want ik kwam net terug van een blessure. Een kwartier voor tijd mocht ik invallen bij een 2-1 achterstand. Ik maakte meteen 2-2 en in de 92e minuut zelfs nog de 3-2. Zij kwamen toen in de 95e minuut nog langszij. Dat zijn potjes die vergeet je van je leven niet meer.”
Kleine kier
Wanneer een speler jong stopt is er altijd de hoop bij de fans dat hij op zijn beslissing terugkomt, de kicksen weer aantrekt en er weer staat voor de club. Luigies zelf laat de deur ook nog op een hele kleine kier staan. ,,Ik heb met de trainer en de technische commissie afgesproken dat als ik het echt heel erg mis ik altijd weer terug mag komen. Als ik dan het niveau nog aankan natuurlijk. Maar of die kans heel groot is? Ik denk het eigenlijk niet.” IJzendoorn lijkt er in ieder geval niet echt op te rekenen. ,,We kunnen, als zoiets speelt, natuurlijk altijd overleg plegen. Maar eerlijk gezegd denk ik niet dat Dennie het de komende tijd minder druk gaat krijgen.”
Tekst: Stefan Rijnders
Foto: Jeannette Dijkstra