Afgelopen zomer keerde Teun Guijt terug bij zijn geliefde VV Katwijk. Na jaren bij Oegstgeest, Valken’68, Rijnsburgse Boys en Rijnvogels was hij klaar om op het vertrouwde nest te gaan laten zien wat hij in huis had. Nuchter terugkeren, keihard werken in een voor hem fantastische omgeving en dan kijken waar het schip strandt; dat was het plan. Een droomplan. Het eindigde voor de 26-jarige goalie in een nachtmerrie. Twee weken geleden kreeg hij te horen dat hij nooit meer als keeper op het veld kan staan. 

Het was na een oefenwedstrijd tegen Ter Leede in de voorbereiding toen Teun Guijt wakker werd met een dikke knie. In eerste instantie leek er nog niet veel aan de hand: ,,Ik ben gewoon verder gegaan. Veel koelen en voor de training zat ik een half uur op de fiets. Maar ik bleef maar pijn houden en het bleef maar dik en irriteren”, aldus Guijt.

,,De arts keek naar het beeld en dan zie je hem alleen maar schudden met zijn hoofd”

Door de aanhoudende klachten werd ervoor Guijt een afspraak gemaakt bij een sportarts. Daar kreeg hij te horen dat het waarschijnlijk een botsplinter was in zijn knie die voor irritatie zorgde of dat het een oude meniscus blessure kon zijn die weer opspeelde. ,,Dat was nog niet zulk dramatisch nieuws. In dat geval ga je uit van 4 tot 6 weken revalideren. Dat had ik dus zelf ook in m’n hoofd.”

MRI
Toch werd er voor de zekerheid nog een MRI-scan gemaakt. De uitslag bleek vele malen erger dan gedacht. Sterker nog: het was de nachtmerrie van elke voetballer. ,,De arts keek naar het beeld en dan zie je hem alleen maar schudden met zijn hoofd. Dan weet je al wel dat het goed mis is. Daarna vroeg hij of ik misschien familie bij me had. Dat had ik niet. Als hij dan komt met het nieuws dat je nooit meer mag voetballen, stort je wereld even in.”

Schade aan de meniscus en bijna geen kraakbeen meer in de knie, was de conclusie. ,,Dan is het in één keer klaar. Dat is wel moeilijk hoor. Het liefst had ik nog tien jaar in die goal gestaan. Ik had plannen om bij Katwijk te gaan knokken voor wat ik waard was en ik was tot mijn blessure ook lekker bezig. Nu ben ik ineens mijn hele leven anders aan het indelen en zit ik op een dinsdagavond op de bank televisie te kijken.”

,, Bij mijn afscheid in de kleedkamer heeft Robbert Susan een woordje gedaan  namens de groep en heb ik mijn shirt gekregen”

Het maakt zijn blessure niet minder erg, maar gelukkig kreeg Guijt wel meteen van alle kanten steun. Van zijn familie, van de Katwijk-supporters en natuurlijk van zijn medespelers. ,,Twee weken geleden had ik mijn afscheid in de kleedkamer. Toen heeft Robbert Susan een woordje gedaan namens de groep en heb ik zelf nog iets emotioneels gezegd. Een heel zwaar moment.”

Op 6 november heeft Guijt weer een afspraak in het ziekenhuis en wordt er gekeken of hij in aanmerking komt voor een nieuwe knie. Het nadeel daarvan is dat een dergelijke kunstknie maar 15 jaar meegaat en maar twee keer vervangen mag worden. ,,Dus dan zijn we 30 jaar verder. Maar ik hoop er wel op. Ik wil gewoon van de pijn en irritatie af. Ook mijn werk is nu aangepast, dat zijn vervelende dingen die erbij komen.”

Mentaliteit
Ondanks de ontzettend pittige periode die hij doormaakt, houdt Guijt toch moed en denkt hij in mogelijkheden. ,,Weet je, het leven gaat door. Dat klinkt hard maar, stel dat het straks beter gaat; met of zonder operatie. Misschien dat ik dan in de toekomst nog keeperstraining kan geven en met de jeugd van Katwijk aan de slag kan. Want hoe dan ook: ik blijf aan de club verbonden. In ieder geval als supporter natuurlijk.”

Het is bewonderenswaardige mentaliteit, waar elke jeugdkeeper wat van zou kunnen leren. Of Guijt nou keeperstrainer wordt, of niet.

Foto: Piet van Kampen.