Het Voetbal in de Bollenstreek kent tal van bijzondere verhalen en unieke personen. Verslaggever Matthijs Snepvangers reist door de streek om ze op te tekenen. In aflevering drie de drie vrouwelijke verzorgsters van Foreholte. ,,Je bent uiteindelijk toch one of the guys.’’

Het is tien minuten na het laatste fluitsignaal van BMT – Foreholte. De spelers uit Voorhout steken driftig een sigaret aan of slaan met extra agressie de modder onder hun schoenen vandaan. De veegpartij (3-0) zit bij de meeste spelers nog aan het oppervlak. Ondertussen slalomt Lisette Weijers (22) tussen de selectiespelers door met haar kist vol verzorgingsspullen. Hij hoeft deze week niet aangevuld te worden. ,,Ik heb vandaag geen enkele keer het veld in gehoeven, onze spelers kunnen wel tegen een stootje’’, zegt Weijers verklarend. Zij kan het weten. Samen met Inge Bloemendaal (54) en Femke Bosscha (22) vormt ze het verzorgend hart van Foreholte.

Twee uur later is bij de meeste spelers de verliespartij al een beetje gezakt, wellicht door de tijd, maar anders wel door het bier. Bij Weijers niet. ,,Laten we niet over de wedstrijd beginnen”, zegt ze voordat het gesprek begint. Dit blijkt achteraf kenmerkend voor hoe de dames zich presenteren tijdens het interview. Vol passie leven ze mee met hun team(s). Geen kwaad woord valt er deze middag over spelers, trainers of wie dan ook bij Foreholte.

De mensen die wel eens op de tribune van Foreholte hebben gezeten, herkennen een vast patroon als er een Voorhoutse speler geblesseerd op het veld ligt. Zodra een van de vrouwelijke verzorgers de tas met verzorgingsspullen pakt en het veld inrent, tikken de mannelijke supporters van de tegenstander elkaar aan. Opmerkingen die grappig bedoeld zijn, maar vaak al honderd keer gemaakt, rollen dan over de tribune. De vergelijking met de bekende voormalig verzorgster van Chelsea, Eva Carneiro, is snel gemaakt.

Chelsea-verzorgster
Zelf horen de dames de opmerkingen niet meer. Misschien durven de supporters het niet hard genoeg te roepen of zijn de dames selectief doof. ,,Met Eva Carneiro ben ik één keer vergeleken”, zegt Weijers. ,,Maar dat was in een Facebook-tag bij een bericht over haar. Verder dan die vergelijking kom ik niet.” ,,De tegenstander maakt wel vaak flauwe opmerkingen”, gaat Bloemendaal verder. ,,Dan roepen ze naar je ‘ik heb zo´n last van mijn lies, kun je die ook even verzorgen?’ maar met een rake opmerking is die mond dan zo gesnoerd.’’ Weijers herinnert zich ondertussen nog een anekdote van toen ze een wedstrijd verzorgster was van het tweede. ,,Toen begon de tegenstander allerlei opmerkingen te maken naar me. Rare seksistische opmerkingen. Toen namen de spelers het gelijk voor mij op. Je bent uiteindelijk toch one of the guys.’’

Bloemendaal zit al heel wat jaartjes bij Foreholte. ,,Ik kwam er dankzij een rubriek van Foreholte achter dat ik alweer tien jaar aan de club verbonden ben. Ik deed altijd al bardiensten en ging samen met mijn man wedstrijden kijken. Daar is dit uitgerold.’’ Lang was Bloemendaal de enige vrouwelijke verzorger, totdat Weijers via haar studie fysiotherapie bij de club kwam. ,,Mijn broertje voetbalde hier en mijn vader is jeugdvoorzitter. Ik ben toen bij de selectie gekomen, ook omdat de oude verzorger het niet allemaal meer aankon. Toen kwam Femke een keer bij mij kijken.’’ Voor iemand van buiten het voetbal heeft Bosscha zich de kenmerkende voetbalwereld snel eigen gemaakt. Net als Weijers studeert ze fysiotherapie. Bij Foreholte houdt ze zich vooral bezig met de A1. ,,Toen Lisette zich moest voorstellen bij de selectie, vroegen ze gelijk haar telefoonnummer. Bij de A1 ging dat voorstellen toch wat vluchtiger en makkelijker.’’

Advies
Het contact met de coaches verloopt prima, volgens de dames. Weijers: ,,Soms vraagt de trainer aan ons ‘wat denk je ervan, kan hij spelen?’ Dan geef ik het advies wat de trainer dan overneemt. We balen er dan ook van als sommige spelers ons advies in de wind slaan, maar dit komt gelukkig zelden voor. Ze zijn ook dankbaar als je ze weer hebt geholpen. Het zijn stiekem wel goede jongens’’, voegt ze knipogend toe. Daar zit volgens Bosscha ook het leuke van het vak in. ,,Dat is het leukste, bezig zijn met het menselijk lichaam, mensen op de rails krijgen en van blessures af te helpen.’’

Over wat er achter gesloten deuren wordt besproken willen de dames niet al te veel kwijt. Daarvoor zijn ze te veel onderdeel van het team. Ze gaan mee op teamweekend, trainingskampen en eigenlijk overal waar de selectie ook naar toe gaat. Uiteindelijk wil Bloemendaal wel één anekdote vertellen. ,,Het tweede voetbalde tegen Teylingen en daar was een jongen door zijn enkel gegaan. Ik heb hem toen behandeld. Na de wedstrijd dronken beide teams een biertje en had hij grote praatjes over de vrouwelijke verzorger. Op het moment dat ik de kantine kwam binnenlopen zei iemand ‘dat is zijn moeder’ wijzend naar mijn zoon die ook in het tweede voetbalde. Die jongen kreeg toen een enorm rood hoofd.’’

De dames voelen zich thuis bij Foreholte. Volgens Bloemendaal is het ‘een warme club, met normen en waarden, waar iedereen zich veilig voelt. De club neemt in Voorhout een belangrijke plaats in’. Bosscha roemt vooral de gezelligheid. ,,Als je hier op zaterdagmiddag binnenloopt, dan staat het vol met mensen. Iedereen kent elkaar.’ En ook het sociale karakter wordt gewaardeerd. Weijers ,,Bijvoorbeeld met de vluchtelingen zaterdag, dan ben ik trots dat mijn vader dat georganiseerd heeft. Dan blijkt dat Foreholte niet alleen voetbal is.’’

Tekst en foto: Matthijs Snepvangers