[slideshow_deploy id=’45842′]
Toen Martijn le Congé z’n kinderen aan het voetballen waren en z’n zoontje een doelpunt maakte, riep hij heel onschuldig. ,,Ik heb gescoord. Dat doet papa nooit. Die zit altijd op de bank.” De 32-jarige voetballer lachte hartelijk om de eerlijkheid van z’n jonge telg, maar werd stiekem ook met z’n neus op de feiten gedrukt. En de middenvelder van Noordwijk heeft toch moeite met die rol. Het is één van de redenen waarom hij na vijf jaar Sportpark Duinwetering verlaat en waarschijnlijk het amateurvoetbal vaarwel zegt.
Met nadruk op waarschijnlijk. Voor negentig procent zeker staat vast dat de Rotterdammer echt kapt met voetballen, maar stiekem blijft het hele kleine kiertje open voor topvoetbal. Misschien wel tegen beter weten in. Want als Le Congé verder tekst en uitleg geeft lijkt het alsof de vader en man die Le Congé voor z’n gezinnetje de overhand neemt.
,,In het voetbal weet je het nooit”, probeert de oud-jeugdspeler van Feyenoord en Excelsior z’n besluit uit te leggen. ,,Het stond wel heel direct op jullie site, dat ik mijn voetbalschoenen aan de wilgen zou hangen. Maar met mijn werk spelen er positieve dingen, waardoor ik in de toekomst waarschijnlijk minder met voetbal bezig kan zijn. Daarnaast is mijn gezin ontzettend belangrijk.”
Ideale twaalfde man
Le Congé koos in het voetbal altijd zijn eigen pad. Tot het egoïstische aan toe, vond hij zelf. Altijd wilde hij zo veel mogelijk uit z’n voetballende carrière halen. Ook bij Noordwijk, ook terwijl hij onder trainer Kees Zethof niet altijd aan de aftrap mocht verschijnen. ,,Hij ziet mij als de ideale twaalfde man. Daar heb ik in mijn carrière wel vaker last van gehad. Ik vind zelf dat ik meer kan spelen, maar dat is aan de trainer.”
,,Als mens ben je nooit groter dan de club. Dus ik bleef altijd nog wel even hangen na een wedstrijd.”
Van rancune is absoluut geen sprake. Maar met z’n werk, z’n gezin en geringe speelminuten in het achterhoofd is het besluit van Le Congé steeds beter te begrijpen. Ook al heeft hij in Noordwijk zijn in de afgelopen vijf jaar z’n voetballende thuis gevonden. En hebben de Noordwijk-fans op hun beurt de sympathieke Rotterdammer in hun harten gesloten.
,,Als voetballer heb ik altijd het besef gehad dat het publiek heel belangrijk is. De fans die bij Noordwijk staan of met ons meereizen offeren hun halve zaterdag op, om ons te zien spelen. Ik liet mijn gezicht na een wedstrijd altijd even zien. In de kantine, bij de sponsoren. Of we nou wonnen of verloren. De fans willen graag wat aan je kwijt. Als mens ben je nooit groter dan de club. Dus ik bleef altijd nog wel even hangen na een wedstrijd.”
Die betrokkenheid met Noordwijk werd gewaardeerd door de fans. Andersom heeft de club Noordwijk Le Congé ook veel gegeven, legt hij uit. ,,Ik kwam bij Noordwijk toen Stefano Goncalves daar ook speelde. Hij is een goede vriend van me. Daarnaast zat Dogan Corneille er ook. Dat maakte het voor mij makkelijker om mij hier thuis te voelen.”
,,Ik vind het echt te gek dat ik daarna deel uit heb mogen uitmaken van de succesvolle jaren. En in de vijf jaar dat ik er nu zit heeft Noordwijk een ontzettende slag gemaakt in de professionalisering. Daar heb ik ook een stem in gehad.”
Avondje vrij
Le Congé lucht z’n hart terwijl hij weer onderweg is naar Rotterdam na een maandagavondtraining bij Noordwijk. Weer een avond van huis. ,,Al heb ik die afstand nooit als vervelend ervaren. Na een training voel ik me altijd herboren en vind ik het best lekker om nog even naar huis te rijden.”
,,Het voelde als een soort mini-vakantie.”
,,Maar ik ben wel altijd drie avonden in de week weg. Avonden waarop ik mijn eigen kinderen niet op bed kan leggen. Zij zien het echt als een feest als ik een avond vrij ben. Het is heel moeilijk om met mensen over dit onderwerp te praten, die niet in hetzelfde schuitje zitten. Het zijn niet alleen de trainingsavondjes. Maar je hebt ook gala’s, zit beelden te bekijken, samenvattingen terug te kijken. Je bent er constant mee bezig.”
Zaterdag 3
De voetballer vroeg in het ‘vrije weekendje’ van afgelopen week bewust aan Noordwijk of hij niet mee hoefde te voetballen met het tweede elftal. Gewoon om even tijd aan anderen te kunnen geven. ,,Het voelde als een soort mini-vakantie. Het is nu pas oktober, maar daar kan ik wel naar uitkijken, dat ik dat gevoel vaker ga krijgen.”
Maar het spelen op het hoogste amateurniveau en ook in het shirt van Noordwijk, gaat hij absoluut missen. ,,Zeker nu ik ook nog fit ben. Maar ik wil niet die voetballer zijn, die een seizoen te lang door is gegaan. En voetballen met vrienden in een zaterdag 3 elftal? Dat zie ik nu nog niet zitten.”
Archieffoto: Frank Venema
Lees ook: Le Congé bezig aan laatste seizoen als voetballer‘