Er zijn van die spelers die nooit opvallen bij het grote publiek, maar die rustig tien of vijftien seizoenen in het eerste kunnen voetballen. Iedere club, op ieder niveau, heeft ze wel in de selectie zitten. Meestal verdedigers, of hardwerkende middenvelders die in de schaduw staan van de spelmakers en de topscorers. SV Hillegom heeft er twee: Jim Pijpers en Peter van Leeuwen. De laatste speelt al zes seizoenen onafgebroken zijn wedstrijdjes op de linksbackpositie.

,,Poeh, das alweer een lange tijd, hè. En ik ben pas 25 jaar”, is Van Leeuwen zelf ook verbaasd. Hij was er al voor de fusie. Een jaartje rijpend in het tweede, daarna in het eerste. Toen nog spelend voor Concordia in de Tweede Klasse. ,,Dat was nog onder Remco van Poeteren. Het liep toen niet altijd soepel, maar hij was wel een goede trainer. De combinatie van zijn voetbalkennis en zijn omgang met de spelers was fantastisch.”

Na de fusie met vv Hillegom bleef Van Leeuwen altijd verzekerd van een basisplaats. ,,Klopt. Er is weinig concurrentie. Als Bart van Saase weer fit is, zou Maurice van der Neut op mijn plek kunnen spelen, mocht Bas in het centrum voor Bart kiezen. Aan mij om te laten zien dat het zo goed staat.”

Helemaal mis
Toch bleven de resultaten na de fusie achter bij de ambities. ,,Meestal redden we ons in de laatste paar wedstrijden. Tot het twee jaar geleden in de nacompetitie helemaal mis ging.”

Dat eerste seizoen onder Bas Naber was er een om snel te vergeten. ,,Ook voor mezelf. Ik had alles gespeeld, alleen in de nacompetitie stond ik wissel omdat ik tijdens het eerste duel een weekendje weg was. Ik had helemaal niet verwacht dat we toen nog aan het voetballen zouden zijn. Ik begreep de keuze van Bas, alleen was het natuurlijk wel zuur. Dat we degradeerden maakte het extra pijnlijk.”

Het kampioenschap van vorig seizoen en de goede prestaties voelden voor Van Leeuwen als pure weelde. ,,Ik heb nog nooit in zo’n goed team gevoetbald. Met Jeroen Dedel, Ruben Beentjes en Frank de Groot wonnen we veel aan kwaliteit. Daardoor ben ik ook beter gaan voetballen.”

Alleen maar aanvallen
Met de huidige koppositie lonkt ook de Eerste Klasse. De vraag werpt zich op of alle spelers van de huidige selectie dat niveau aankunnen. ,,Dat wordt wel een uitdaging voor mij. Verdedigend kan ik het aan. Opbouwend is een ander verhaal. Dat is een aandachtspunt. Het gaat steeds beter. Mijn balbehandeling en loopacties zijn echt van een hoger niveau geworden, ook omdat we eigenlijk allemaal maar in de aanval zijn. Maar een niveau hoger betekent ook minder tijd.”

Van Leeuwen deelt de linkerflank met Dedel, de topscorer van de ploeg. ,,Die samenwerking gaat erg goed. Omdat Jeroen rechts is en veel naar binnentrekt, ligt daar ruimte. Dan kan ik opstomen en omdat de aanvaller zelden meeloop, creëren we vaak een overtalsituatie. Daardoor kan Jeroen zelf gaan of ik een voorzet geven. Dat gebeurt zeker een paar keer per duel. En omdat Jeroen wél z’n meters maakt, komen we verdedigend niet vaak in de problemen.”

De linksachter haalt zijn voldoening uit het onschadelijk maken van z’n directe tegenstander. ,,Er is niks lekkerder dan na de rust het veld op te lopen en te zien dat jouw mannetje is gewisseld.” Vorig seizoen tegen EDO, in de finale van de Haarlems Dagblad Cup, was zo’n wedstrijd waar Van Leeuwen op kickt. ,,Toen werden we echt getest als verdediging en bleven we overeind. Een heerlijk gevoel.”

Hout
Komende zondag staat voor Van Leeuwen en zijn teammakkers een nieuwe uitdaging op de rol. BMT, nummer twee en naaste belager, ontvangt dan in de Hofstad de Hillegommers. ,,Een mooie test om te kijken waar we staan. Het is niet beslissend voor de titel, maar we kunnen een goede slag slaan. Zeker omdat die week erna Foreholte wacht. Dat is ook een hele zware.”

Wie zondag iemand ‘Hout’ hoort roepen, moet niet denken dat er bij diegene een steekje los zit. Het is de bijnaam van Van Leeuwen. ,,Dat stamt al vanuit de junioren. Het schijnt dat als ik ren ik mijn rechterbeen wat achter mij aansleep. Iemand zei dat het er houterig uitzag. Sindsdien is dat zo gebleven. Kinderen spreken mij ook altijd aan met ‘Hout’. Dat vind ik helemaal niet erg.”

Weet de linkspoot iets van de komende opponent? ,,Weinig”, vertelt hij. ,,Ze hebben een hele behendige ploeg, met veel vaardige jongens. Ik kan, denk ik, m’n borst natmaken. Als we zo spelen als de laatste weken waarin de verdediging als een huis staat en we voorin altijd scoren, voorzie ik een overwinning voor ons. We gaan voor niets minder dan de drie punten.”

Tekst: Tom van der Wilt

Foto: Dirk van de Reep