Op relatief jonge leeftijd hing Stan Uljee zijn voetbalschoenen aan de wilgen. De geboren en getogen Voorhouter vond het op bijna 32-jarige leeftijd welletjes en nam in 1998 na ruim tien succesvolle seizoenen afscheid van de Foreholte-selectie. Een decennium waarin de Voorhoutse formatie binnen twee seizoenen de sprong van de Vierde naar de Tweede Klasse maakte, om het vervolgens jarenlang op dat niveau vol te houden.

,,Dat is natuurlijk niet mijn verdienste geweest”, vertelt Uljee. ,,We speelden met bijna allemaal Voorhoutse jongens en daar zat heel wat talent bij. Verreweg de meeste spelers kende ik daarom al toen ik debuteerde. Na alle standaard-jeugdelftallen doorlopen te hebben, ben ik na de A-junioren twee seizoenen noodgedwongen gestopt. Werken in de horeca en daarnaast trainen en spelen lukte niet. Wel speelde ik toen al in de zaal bij o.a. Bax. Dat is een andere liefhebberij van mij geweest. Onder Hans Blom begon ik uiteindelijk in 1987 als wissel. Na een paar wedstrijden mocht ik invallen tegen HBS. We wonnen met 5-2 en ik scoorde tweemaal. Ik herinner me nog dat Rob van Dijk destijds op de bank zat en inviel. Niet als keeper, maar als verdediger.”

Sinds dat duel was de gemakkelijk scorende Uljee een vaste waarde bij de roodwitten. In een elftal dat het 4-4-2-systeem hanteerde was hij, gezegend met een flinke portie techniek, de man achter de twee spitsen. ,,Een echte doelpuntenmaker hadden we niet, hoewel Nico van Rijn en Ruud de Klerk wel regelmatig hun goaltjes meepikten. Zelf moest ik het vooral van de combinatie en mijn inzicht hebben. Snelheid of een individuele actie was niet mijn ding. Dat begrepen mijn medespelers uitstekend.”

Platte kar
Nadat oudgedienden als Loek van Kesteren, Paul van der Zwaan en Max Bleiswijk afscheid genomen hadden, kon de opvolger van Blom, Mart de Groot, aan een nieuw team gaan bouwen. In 1991 volgde de eerste sprong voorwaarts. In het voorjaar maakte Foreholte, in het destijds nog gehanteerde tweepuntensysteem, een achterstand van tien punten op FC Lisse goed. Op de laatste wedstrijddag werd bij DOSR de titel in de Vierde Klasse bemachtigd. Een duel waaraan Uljee eveneens bijzondere herinneringen bewaard.  ,,Destijds woonde ik in Leiden. Op mijn ‘gemakkie’ ging ik die dag naar de club, maar kwam daardoor wel te laat bij de wedstrijdbespreking. De trainer was terecht onverbiddelijk. Dus begon ik op de bank. Cock van Leeuwen, doorgaans wissel, nam mijn plek in. Het was tekenend voor de sfeer binnen de selectie dat hij na een halfuur, op eigen initiatief zogenaamd geblesseerd, zijn plek aan mij afstond. Uiteindelijk wonnen we met 0-1. Een schot van mij werd half gekeerd, waarna Nico van Rijn de bevrijdende 0-1 binnen werkte. Daar bleef het bij. Wat restte was de platte kar door Voorhout gevolgd door een geweldig feest.”

Optelsommetje
Een jaar later herhaalde Foreholte, na een dubbele beslissingswedstrijd tegen VVSB, het huzarenstukje, waardoor de Voorhouters zich voor de eerste keer in hun bestaan tweedeklasser mochten noemen. ,,Na een moeilijke start bliezen we ook op dat niveau ons partijtje behoorlijk mee. We hebben in de jaren zelfs de nacompetitie om promotie nog gehaald. Op een gegeven moment viel het team langzaam maar zeker uit elkaar. De houdbaarheidsdatum was een beetje verstreken.”

Ook voor Uljee was het einde in zicht gekomen. ,,Ik kreeg last van mijn knie en wilde ook mijn gezin en maatschappelijke carrière voorrang geven. De uitkomst van dat optelsommetje was voldoende om te stoppen. Later heb ik het nog wel op een lager niveau geprobeerd, maar de knieklachten hielden aan. Omdat ik wel wilde blijven tennissen, iets dat ik nog altijd graag doe, ben ik helemaal met voetballen gestopt. Het voetbal heb ik ook nooit echt gemist. Zelf spelen was heel leuk, maar wekelijks langs de lijn staan vond en vind ik toch heel iets anders”, vertelt  Uljee, in het dagelijks leven financieel directeur bij Intros Hotel Supplies in Sassenheim.

Serieuzer
Na zijn periode als voetballer begeleidde Uljee als trainer/coach in de jeugd enkele jaren zijn hockeyende dochters Maud en Kiki (zie foto) bij MHC uit Voorhout. Een bezigheid die hem naast de door hem ontdekte golfsport en het tennissen sportief bezighield.  ,,Bij Foreholte kom ik natuurlijk ook nog”, vertelt hij. ,,Daar loop ik de deur niet plat, maar als het ergens omgaat, pik ik mijn wedstrijdjes wel mee. Afgelopen seizoen en ook nu zie je dat er iets moois groeit en er leuk gespeeld wordt.  Dan vind ik het zeker de moeite waard om de verrichtingen te volgen. Bovendien kom je dan oude teamgenoten als Pascal Roffelsen en Ton Arroyo weer tegen en dat maakt het natuurlijk nog leuker.”

,,De herinneringen aan die jaren in het eerste team en vooral de saamhorigheid moet je blijven koesteren. Daarnaast blijft Foreholte mijn club. Door de enorme groei van de vereniging loopt er ook veel talent rond. Daar kan de club mee vooruit. Volgens mij kan een volgende stap omhoog niet uitblijven. Daarbij heb ik ook het idee dat het er nu allemaal een stukje serieuzer aan toe gaat dan in mijn tijd. Toen dronken we op zaterdagavond nog weleens een biertje.  Nu leven ze er toch iets meer voor heb ik het idee. Toch is de gezelligheid gebleven. Dat was bij Foreholte toen zo en dat is nog altijd niet veranderd. Gelukkig maar.”