Het is misschien te makkelijk om te zeggen dat één speler een heel elftal beter laat voetballen. Maar sinds Ruben Beentjes de gelederen van Hillegom heeft versterkt, is de club hard op weg om zich te ontworstelen aan de onderste regionen. Door een 3-1 zege op Blauw Wit Amsterdam, de tweede op rij, is de ploeg opgerukt naar een plek boven de rode streep. Er gloort zelfs weer contact met de middenmoot.

De 21-jarige Beentjes, zelf verantwoordelijk voor de derde treffer, vond de uitslag licht geflatteerd. ,,Ik had het gevoel dat een gelijkspel beter de verhoudingen had weergegeven. Wij speelden namelijk zeker niet goed. Maar deze zege is wel heel lekker.”

Dat Hillegom niet goed voor de dag kwam, lag volgens de middenvelder ook voor een groot gedeelte aan het oude kunstgras. ,,Niet alleen wij, maar ook Blauw Wit had er last van. Het was echt heel moeilijk voetballen. Zeker als je zoals wij nieuw kunstgras zijn gewend.”

Slotakkoord

Voor de rust trof Hillegom-verdediger Mark Hulsebosch uit een corner doel. Nadat Blauw Wit eerst op voorsprong was gekomen, leek het duel na de hervatting op een puntendeling af te stevenen. Maar dat was buiten Danny van der Berg om gerekend. Van der Berg volleerde de bal fraai achter de doelman van de Amsterdammers. Het laatste woord was vervolgens aan Beentjes, die de eindstand op 3-1 bepaalde.

Voor Beentjes is het de tweede overwinning in drie wedstrijden sinds zijn debuut. De middenvelder, die aan het begin van het seizoen nog uitkwam voor AFC ’34 uit Alkmaar, heeft zich al direct belangrijk gemaakt voor de formatie van Naber.

Hereniging

De oefenmeester belde Beentjes na de winterstop. ,,Bas, die ik nog ken uit onze gezamenlijke tijd bij Jong Holland, benaderde mij of ik niet bij Hillegom wilde meetrainen. Ik was net weer fit na mijn enkelblessure en wilde weer voetballen. Dus zo gezegd, zo gedaan. Het ging echter zo goed met mijn enkel dat ik ook wel weer wedstrijden kon voetballen.”

Beentjes, oud-speler van onder meer Hollandia, ziet wel wat er aan schort bij zijn nieuwe ploeg. ,,We scoren heel moeilijk. We missen gewoon een spits die goals maakt. Ook in de afgelopen wedstrijden hebben we steeds met een ander in de punt gespeeld.”

Ook verbaast hij zich over het feit dat medespelers elkaar nauwelijks corrigeren. ,,Op de training merkte ik dat al snel. De spelersgroep telt veel vrienden, dat maakt het moeilijker om elkaar aan te spreken op fouten. Ze zijn allemaal poeslief voor elkaar. Bij mijn vorige clubs was het normaal dat we dat wel deden. Maar dat gaat nu al beter.”

Tekst: Tom van der Wilt

Archieffoto: Huub Slingerland