,,We hadden deze wedstrijd liever niet gespeeld, maar ik denk dat het wel een hele mooie herdenking was en we deden het voor Stan.’’ Milan Schenk heeft na afloop van het herdenkingsduel voor Stan Verlinden niet zoveel woorden nodig om z’n gevoel uit te spreken. De jonge voetballer overleed deze zomer na een scooter-ongeluk.

Vooraf hadden de mannen van Foreholte JO 19-3 en Ter Leede JO 19-4 volop de wedstrijd gepromoot via hun social media kanalen, maar dat de wedstrijd zo goed bezocht werd hadden ze nooit durven dromen. Zo vond ook Foreholte-voetballer Niels Oosterholt: ,,We hadden wel veel mensen verwacht maar dit overtrof wel alles.’’

Voor de wedstrijd lopen de voetballers van de twee verenigingen door de catacomben. Iedereen klaar voor deze bijzondere wedstrijd, die twee keer 35 minuten duurt. Sommigen staan er heel relaxt, de ander heeft een gespannen koppie. Voorop loopt Allard Lindhout.

Shirts
Hij fluit deze wedstrijd met zijn assistenten Yodi Monteney en Roelof Witvoet. De eredivisie-scheidsrechter is door Bianca Guijt, oud-collega van Lindhout op de basisschool van Verlinden, gevraagd om deze wedstrijd te fluiten.

Met speciale shirts betreden de spelers het veld. De shirts zijn in samenwerking met de Voorhoutse Albert Heijn samengesteld. Verlinden werkte daar als vakkenvuller. Aan de bovenkant van het shirt is het clublogo te zien. Daaronder staat tussen twee hartjes in de naam om wie het allemaal draait.

,,Het moest namelijk niet te heftig worden, maar ik denk dat het gelukt is.”

Bij de opkomst van de beide elftallen klinkt door de speakers ‘You ‘ll Never Walk Alone’ en samen met een hoop rode fakkels betreden de spelers het veld. Als de spelers de middencirkel hebben bereikt, vraagt Lindhout de spelers schouder aan schouder te willen gaan staan. Ter Leede in het rood-geel aan de ene kant en Foreholte in het rood-wit aan de andere kant. Lindhout fluit en de minuut stilte gaat in.

Wat volgt is een prachtige minuut stilte. Een minuut die voor je gevoel zo lang mogelijk mag duren, maar ook weer zo voorbij is. Lindhout blaast op z’n fluitje en er volgt een daverend applaus.

Als de teams hun positie innemen volgt er nog een emotioneel moment. De vader, moeder en stiefmoeder van Verlinden en het broertje en zusje van hem komen op. Samen spelen ze een balletje rond. Nadat dat gedaan is kan de wedstrijd beginnen.

Organiseren
Nadat Verlinden deze zomer kwam te overlijden, is er altijd het idee geweest om een herdenkingswedstrijd voor hem te houden. Lindhout zelf werd al heel snel benaderd om als scheidsrechter deze wedstrijd te fluiten. Het duurde een tijdje voordat de wedstrijd werd gespeeld. Dat had te maken met het verwerken van het verlies van Verlinden.

Uiteindelijk hebben twee spelers van Foreholte, Schenk en Oosterholt in samenwerking met Bart Zuijderduijn en Pieter Bas Visser de organisatie opgepakt. Samen met de trainer van Foreholte, Erwin van der Linden, is het gelukt om een herdenkingswedstrijd te organiseren.

Het is allemaal gelukt om alles passend te regelen, maar dat is niet zo eenvoudig volgens Schenk. ,,Het was wel moeilijk, omdat we niet wisten waar we allemaal precies aan moesten denken.Het moest namelijk niet te heftig worden, maar ik denk dat het goed gelukt is”, kijkt hij tevreden terug op de herdenkingswedstrijd.

Kippenvel
Lindhout wijst de spelers naar de middencirkel. De elfde minuut breekt aan. De spelers gaan door elkaar heen staan en iedereen begint massaal te klappen. Er worden, net zoals aan het begin, weer rode fakkels afgestoken. Een kippenvelmomentje. Het gezin Verlinden loopt naar de middenstip en laat witte ballonnen de lucht in, ter gedachtenis aan de veel te vroeg overleden voetballer.

In de tweede helft starten zo’n beetje twee nieuwe elftallen aan de aftrap. Er waren 38 mensen uitgenodigd om deze wedstrijd te gaan spelen. Dat hadden er nog veel meer kunnen zijn. In de 59ste minuut komen het broertje en zusje van de overleden jongen het veld op. Het zusje aan de kant van Foreholte en het broertje aan de kant van Ter Leede. Als ze aan de bal komen hoor je geschreeuw en gejoel vanaf de kant.

‘Ondertussen wordt het lievelingslied van het jeugdlid van Foreholte en zijn vader gedraaid: ‘Kleine Jongen’ van André Hazes.’

Zoals afgesproken zorgen de teams ervoor dat het zusje en broertje van Stan een penalty mogen nemen. Eerst komt er een penalty voor het zusje van Stan na vasthouden van een speler van Ter Leede. Ze schiet hem feilloos binnen. Even later mag ook het broertje van Stan aanleggen voor een penalty na een handsbal van Foreholte. Ook hij weet hem onberispelijk binnen te schieten.

Na afloop van de wedstrijd gaan coaches, spelers en de scheidsrechters gebroederlijk door elkaar heen op de foto. Daarna wordt er nog een ereronde gemaakt. Ondertussen wordt het lievelingslied van het jeugdlid van Foreholte en zijn vader gedraaid: ‘Kleine Jongen’ van André Hazes.

Kantine
Er was sprake van een eenheidsgevoel, vond Zuijderduijn. ,,We konden het allemaal prachtig met elkaar vinden en dan kan je best wel zeggen dat het van ons een eenheid heeft gemaakt.’’

Daarna verzamelt iedereen zich in de kantine om even bij te praten over deze bijzondere wedstrijd. Op de tv-schermen worden foto’s getoond van de jonge voetballers. Even later worden de lichten uitgedaan van het hoofdveld. Stan is op een gedenkwaardige manier herdacht

Tekst: Roy van der Meij