[slideshow_deploy id=’45842′]
Nick van Staveren praat af en toe sneller dan dat hij denkt. De woorden volgen elkaar in ongelooflijk rap tempo op. Om daarna even te overdenken wat hij precies wilde zeggen. Maar na Swift – Noordwijk (0-4) valt er geen spoor van twijfel te ontdekken in de tsunami aan woorden die er door de telefoon worden gespuugd.
De aanvaller die van de zomer overkwam van Hillegom wilde direct bij binnenkomst op Sportpark Duinwetering veel. Zo niet alles. Aandacht, basisplekken, speelminuten. Hij was niet anders gewend op De Zanderij in de Eerste Klasse. Het spel van Hillegom hing rondom hem en zijn medespeler Jeroen Dedel.
Een stapje hogerop in het witte shirt van Noordwijk moest Van Staveren duidelijk naar z’n plek zoeken. Het ‘mannetjesgedrag’ van de excentrieke voetballer moest hij kwijt. Prima om zo’n uitstraling te hebben in het veld, daarbuiten het liefst een tandje minder. Precies het koren naar de molen van zijn nuchtere trainer Kees Zethof.
,,Ik mag niet klagen. Enkel als ik speel, ben ik echt gelukkig.”
De oefenmeester ging kneden. Op zoek naar de juiste plek voor Van Staveren om dermate energie in het spel te leggen dat hij tot z’n recht zou komen. De spitspositie? Die was bezet. Tjeerd Westdijk is op die plek de nummer één. Achter de spitsen? Emiel Wendt. En toch lukte het Van Staveren om zich in de basiself van de Noordwijkers te schoppen
,,Ik startte als linksbuiten tegen Swift, omdat Denzel James niet kon spelen. Eigenlijk vond ik dat wel lekker. Als rechtsbenige speler kon ik lekker naar binnen trekken”, vliegen de woorden van de 22-jarige speler door de telefoon. ,,Je speelt altijd het liefst op je favoriete positie, voor mij dus in de spits. Maar ik mag niet klagen. Enkel als ik speel, ben ik echt gelukkig.”
De inwoner van Zwaanshoek zag hoe zijn ploeg in Amsterdam zich vrij makkelijk ontdeed van Swift. ,,Ze begonnen wel sterk. In de eerste tien minuten kwamen we aardig onder druk. Maar ze probeerden het vooral via de zijkanten. Wij hebben Neutje (Maurice van der Neut red.) centraal. Die kopte alles weg.”
,,Na die beginfase gingen we langzaam ‘het spel van Noordwijk spelen’. We maakten vrij snel de 0-1 en nog voor het half uur spelen stonden we op een 0-3 voorsprong. Daarna zijn we niet meer echt in gevaar gekomen.” Huig van Duin zette met nog een minuut of twintig te spelen de 0-4 eindstand op het scorebord.
,,In plaats van blij te zijn met de 0-4 baalde hij dat we in de laatste tien minuten niet nog even voor de 0-5 gingen. Dat is zijn charme. Ik houd er wel van.”
Zonder te scoren ontving de 22-jarige Van Staveren na afloop wel de complimenten van zijn medespelers en supporters voor z’n tomeloze inzet. Hoewel hij moet wennen aan z’n nieuwe rol, ziet hij er wel mogelijkheden in. ,,Het is anders dan centraal in de aanval spelen. Ik kan me nu ook weer oriënteren op andere dingen in het veld. Een keer een actie maken, of juist erin kleumen.”
Gesprek
Zethof lijkt op die manier de juiste snaar te hebben geraakt bij Van Staveren, die overigens ook de eerste is om dat zelf te beamen. ,,In de bus naar huis nam hij ‘effe’ het woord. In plaats van blij te zijn met de 0-4 baalde hij dat we in de laatste tien minuten niet nog even voor de 0-5 gingen. Dat is zijn charme. Ik houd er wel van.”
De twee heren hielden na een moeizaam begin van de Zwaanshoeker een goed gesprek met elkaar. ,,Ik had echte moeite met m’n plek toen ik bij Noordwijk begon. Bij Hillegom speelde ik alles, en ineens was dat anders. Het was echt balen. Maar na dat gesprek met Kees werd veel duidelijk. Hij houdt van het harde werken in het veld.”
Archieffoto: Hans Schalk
Lees ook: ‘Voor FC Rijnvogels vallen de puzzelstukjes opnieuw goed’