Zo’n twee decennia lang maakte hij deel uit van de Warmunda-selectie. Zes jaar geleden stopte de thans 45-jarige Barry van Rijn als voetballer bij de Warmondse voetbalclub. Dat betekende niet dat de ex-aanvaller daarmee verloren ging voor Warmunda. Integendeel, als trainer van het tweede elftal en lid van de Technische Commissie maakte hij intussen twee promoties mee van de Warmondse reserves. Vanaf volgend seizoen neemt Van Rijn als assistent-trainer van de onlangs aangetrokken Ayhan Gargili plaats in de dug-out bij de duels van het Warmondse vlaggenschip.

Voetballen heeft Van Rijn overigens niet van een vreemde. Vader Ted speelde eveneens jarenlang in het eerst elftal, terwijl zijn ooms Toon en Henk Hoogervorst bij buurman Teylingen zich als doelman verdienstelijk maakten. ,,Eigenlijk kom ik al vanaf mijn geboorte bij Warmunda. Uiteindelijk ben ik bij de E-tjes begonnen en nu ben ik er wekelijks nog altijd vaak terug te vinden. Het Overbos is als het ware mijn tweede thuis. Ik ben nooit verkast. Dat is niet in mijn hoofd opgekomen.”

Van Rijn, die naar schatting ruim vijfhonderd duels voor Warmunda speelde en daarin meer dan tweehonderd goals voor zijn rekening nam, is daarmee vergroeid met de blauw-witte voetbalclub uit Warmond. ,,Zelf heb ik het nooit bijgehouden, maar als ik mijn doelpuntenproductie per seizoen en het aantal wedstrijden per jaar neem moeten die getallen de werkelijkheid goed benaderen.”

,,Als er hier jaarlijks elf jongens worden geboren, moeten ze ook allemaal gaan voetballen om het ledenniveau een beetje in stand te houden.”

Z’n wedstrijden speelde Van Rijn om en om in de voormalige Leidse Voetbalbond (LVB) en vooral in de Vierde Klasse. Hoger reikte de club tot voor twee seizoenen nooit. Daar heeft Van Rijn wel een verklaring voor. ,,Warmond is maar een kleine plaats. We hebben het bijna altijd met eigen jongens moeten doen en dan ben je sterk afhankelijk van het materiaal.”

Dorpsclub
,,Dat geldt vandaag de dag nog meer. Als er hier jaarlijks elf jongens worden geboren, moeten ze ook allemaal gaan voetballen om het ledenniveau een beetje in stand te houden. Dat zegt denk ik wel voldoende. Het betekende ook dat we doorgaans tegen dezelfde clubs speelden. Noem ze maar op, MMO, ROAC, Meerburg, Stompwijk, UDO, ASC en de toen nog talloze Leidse clubs.”

,,Uit onze regio waren het vooral Teylingen en Van Nispen. Dat had ook zijn charme. Op een bepaald moment kende je iedereen bij die verenigingen. Voetballen tegen dorps- en stadsclubs dus. Vooral de wedstrijden tegen FC Rijnland hadden altijd iets speciaals voor mij. Veel teams hadden het moeilijk tegen die club. Het ging er altijd fel aan toe, maar daar hadden we meestal wel een antwoord op.”

Mooie jaren
Van Rijn, ooit begonnen als aanvaller, belandde in zijn laatste jaren als voetballer in de defensie. Als steunpilaar pikte de kopsterke voetballer elk seizoen de nodige doelpunten mee in een team van vooral Warmondse jongens. Met spelers als Ron Schuiling, Henk Strijbos, André van Velzen en Abe van der Zwet voetbalde de spits jarenlang samen.

,,Ik ben begonnen in de LVB op een moment dat we daar in de staart bivakkeerden. Lager kon niet. Op een gegeven moment kwam Koos Schouten als trainer naar Warmunda. Samen met zijn zoon Michel. Hij was toen onze goaltjesdief, ik knapte voor hem het vuile werk op in de spits.”

,,Ik moest het als voetballer echt van hard werken hebben en had een aardig schot in de benen. Techniek was niet echt mijn ding. Ik herinner me ook dat Jeroen van Egmond en Nico Lakenberg er destijds van buitenaf bijkwamen. Dat waren zeven mooie jaren. We belandden uiteindelijk in de Vierde Klasse waar ooit een keer als derde eindigden. Meer zat er destijds helaas niet in”, blikt Van Rijn teug op die jaren.

,,De zondag heeft daarmee duidelijk mijn voorkeur. Een overstap naar zaterdag vergt een omslag.”

Daarmee is ook de link naar het huidige Warmunda gelegd. Twee jaar geleden bereikte Warmunda voor het eerst in haar bestaan de Derde Klasse. Met Alan Campfens als trainer, terwijl ervaren krachten als Dennis kramer en Patrick Kalkema destijds ook hun steentje aan dit succes bijdroegen.

,,Zij hebben er ook voor gezorgd dat we kampioen werden met het tweede”, vertelt Van Rijn terwijl dat team een seizoen later via de nacompetitie naar de Tweede Klasse promoveerde. De kloof met het eerste team was daarmee geslonken en dat was natuurlijk een goede zaak. Alleen redden we het niet met alleen maar eigen jongens, hoewel we er wel naar streven om ons eerste elftal een zo Warmonds mogelijk gezicht te geven. Dat is goed voor de herkenbaarheid.”

Aanvulling
,,Dit seizoen moeten we ons handhaven in de Derde Klasse. Met Alan (Campfens red.), die naar VVSB vertrekt, wordt daar momenteel keihard aan gewerkt. Daarnaast bekijken Leon Kortekaas en ik als leden van de Technische Commissie momenteel hoe we de selectie het komende seizoen invullen. Dat doen we samen met Ayhan Gargili, onze nieuwe trainer.”

,,Met Nessie Imac hebben we inmiddels een verdedigende middenvelder in huis gehaald. Hij komt over van eersteklasser AGB. Dat is hard nodig, want naast de aanwezige spelers kunnen we op een aantal posities nog wel iemand gebruiken. Aanvulling vanuit de club is niet vanzelfsprekend. Zeker als we als Warmunda bovenin in de Derde Klasse willen gaan meedraaien. Dat het gros van de spelers uit Warmond afkomstig moet zijn blijft echter ons streven.”

Gevoelskwestie
Een eventuele overgang naar de zaterdag, waar ook bij Warmunda momenteel sprake van is, ziet Van Rijn niet direct zitten. ,,Van mij hoeft dat niet. Dat gewoon is een gevoelskwestie. Hier is iedereen van oudsher gewend om op zondag te spelen. Veel jongens werken ook nog eens op zaterdag. De zondag heeft daarmee duidelijk mijn voorkeur. Een overstap naar zaterdag vergt een omslag, maar als het niet anders is, dan moet het maar. Gelukkig beslis ik dat niet alleen”, vertelt Van Rijn.

,,We hebben het nu wel steeds over het eerste team gehad, maar vergeet ook de rest van de club niet.”

Hij is zelf in het dagelijks leven werkzaam als eigenaar van een bedrijf dat in de bloemensector werkzaamheden voor derden uitvoert. Dat leidt naast zijn inbreng bij Warmunda tot een druk bezet leven. ,,Mijn vriendin Maaike is actief als speelster en bestuurslid van de handbalafdeling van Warmunda. Dat scheelt natuurlijk een hoop, want de club slokt nu eenmaal een berg vrije tijd op. Ik doe het echter met enorm veel plezier.”

Levensader
Van Rijn is dan ook zonder meer trots op zijn club, die zich voor het tweede seizoen in de Derde Klasse lijkt te gaan handhaven, hoewel daar nog wel een paar punten voor nodig zijn. ,,Ik hoop dat het snel zover komt. Warmunda is een club waarin vrijwilligers veel realiseren, met veel eigen werkzaamheid.”

,,We hebben het nu wel steeds over het eerste team gehad, maar vergeet ook de rest van de club niet. Dat is toch onze levensader. We hebben een fantastisch complex, mede gerealiseerd door de leden en onze vrijwilligers. Dat is ook de kracht van de club, met elkaar dingen regelen. Daar mogen we trots op zijn. Het is ook eigen aan Warmunda. Het ons-kent-ons gevoel, de saamhorigheid. Het voelt altijd aan als thuiskomen.”

Foto: PR

Lees ook: ‘Hoe is het met: Leonard van Utrecht’