,,Aannemen! Ja, goed. Opendraaien! Hop en schieten. Jaaaa, lekker Loyd! Kom op, terug bewegen en nog een keer.” Terwijl Loyd van der Wilden kiezelhard ballen op het doel van Björn Haggerty staat af te vuren, galmt de stem van Kevin Compier over het veld van Foreholte. De 28-jarige trainer steekt z’n hand op ter begroeting, maar focust zich daarna direct weer op z’n ‘leerlingen’.

Over het veld in Voorhout liggen verspreid een bal of tien, vijftien. Rondom het strafschopgebied staan pionnen en pilaren waar de aanvaller van VVSB moet wenden en keren. De 20-jarige aanvaller werkt zich op eigen houtje in het zweet. Als de training bijna is afgelopen eindigt het uurtje bij Foreholte in het afronden op de goal. Compier doet zelf ook even mee.

Als z’n schoten in eigen ogen niet goed genoeg zijn, spat de frustratie bij de 28-jarige trainer ervan af. De oud-speler van Foreholte wil altijd alles geven. Want hé: dat verwacht hij ook van z’n pupillen. Als de oefening is afgelopen pakt Van der Wilden z’n smartphone. Of z’n trainer hem samen met Haggerty nog even wil vereeuwigen. Staat wel zo lekker op Instagram.

Fulltime
Compier ruimt daarna de ballen op, pakt de pionnen en legt ze netjes weg in een kantoortje bij Foreholte. Zijn kantoortje, op de vrijdagochtend. Daar bereidt hij trainingen voor, is hij bezig met het uitzetten van verschillende taken bij Play2Improve, de voetbalacademie van de Bollenstreek waarin hij een belangrijk aandeel heeft en is hij ook nog z’n laatste afspraken aan het inplannen als hoofd-jeugdopleidingen bij Foreholte.

De 28-jarige trainer maakt overuren. Met plezier overigens. ,,Je moet het zo zien: ik sta zo’n 24 uur op het veld, om trainingen te geven. Nou ja, misschien nog wel meer. Daarnaast ben ik bezig met vergaderen, het uitwerken van planningen, het toewerken naar evenementen. Ik ben gewoon fulltime met voetbal bezig.”

,,Als de band tussen een trainer en een speler(tje) niet goed is, is het moeilijk om diegene dan te bereiken.”

,,Als jonge trainer heb ik altijd gezegd dat het mijn ambitie was. Dan moet je maar afwachten hoe dat allemaal valt.” Maar het werk stapelde zich op voor Compier, die nu als trainer een belangrijke voet aan de grond heeft in de Duin- en Bollenstreek. ,,Zo’n anderhalf, twee jaar geleden zijn we met Play2Improve begonnen met het geven van privé-trainingen. Dan moet het altijd nog maar blijken of daar echt flinke vraag naar is. Dat is wel gebleken.”

Van der Wilden en Haggerty zijn dan allang vertrokken, maar de 28-jarige Voorhouter werpt nog een blik naar buiten. ,,Dat is ook het leuke van mijn werk. Je traint dit soort gasten, maar het zijn ook jonge ventjes waarmee ik op het veld bezig ben. Jongetjes die voetballen bij Ajax of ADO. Zij krijgen dan bijvoorbeeld van Ajax huiswerk mee en die trainen ze dan bij mij. Maar ik heb ook jongens die pas net op voetbal zitten. Die hun eerste stapjes eigenlijk bij mij zetten.”

FIFA
Dat betekent schakelen voor Compier. Van grote kerels tot ‘ukkies’. Van voetbalkampen tot privé-trainingen. Elke dag is anders, elk persoon is anders voor de jonge trainer.

Om toch een klik te vinden is ‘medemenselijkheid’ een belangrijk aspect in z’n werk, zegt de Voorhouter. ,,Als de band tussen een trainer en een speler(tje) niet goed is, is het moeilijk om diegene dan te bereiken. Daarom is het belangrijk om op dezelfde golflengte te komen. Vaak vraag ik even hoe het gaat op school bijvoorbeeld. Dan kan ik gelijk even peilen hoe degene in z’n vel zit, en gaat het ook niet gelijk over voetbal.”

Daarin bemerkt de twintiger ook in de jeugd van tegenwoordig een verandering in mentaliteit. ,,Als ik vroeger bij Foreholte verloor, dan ging ik boos naar huis. Dan dook ik m’n bed in en deed ik de deken over mijn hoofd. Nu is voetbal een beetje een bijzaak geworden. Als voetballers hebben verloren gaat het vaak erover of ze in de avond nog even een potje FIFA tegen elkaar kunnen doen.”

,,Heel veel staat nu in het teken van ‘kijkgedrag’ bij spelers. Heel weinig spelers weten van tevoren al welke keuze ze moeten maken.”

,,Dat zie ik ook wel eens terug in trainingen. Spelers gaan niet meer tot het uiterste om alles uit zichzelf te halen. Dat vind ik wel opvallend. Spelers willen zichzelf geen pijn meer doen. Dat hoort een beetje bij de generatie denk ik. Daar moet ik ook mee leren  te dealen. Ik probeer ze dan op andere manier te prikkelen. Overigens zeg ik wel dat een speler alles uit z’n training moet halen, maar dat moet ik zelf ook.”

Frenkie de Jong
,,Zo probeer ik er op mijn manier voor te zorgen dat alle randvoorwaarden in orde zijn om talenten te laten ontwikkelen bij onze of mijn trainingen. Als ik kijk binnen de jeugdopleiding van Foreholte hebben we daar bijvoorbeeld video-analyse aangeschaft.”

,,Binnen Play2Improve gaan we mee met de huidige trainingsmethodieken. Heel veel staat nu in het teken van ‘kijkgedrag’ bij spelers. Heel weinig spelers weten van tevoren al welke keuze ze moeten maken, omdat ze weinig om zich heen kijken. Dat proberen we dan in trainingen erin te zetten.”

Compier kijkt daarom zelf graag naar de Ajacied Frenkie de Jong die ‘het kijkgedrag’ als geen ander beheerst. ,,Vooral met het tempo waarmee hij dat doet en waarmee hij indribbelt, dat is echt fantastisch. Dat soort voorbeelden probeer ik mee te geven aan de jeugd.”

Voor de Voorhouter het doorheeft, gaat hij dieper in op de materie. Legt hij uit waarom juist de eerste aanname zo belangrijk is. ,,Als je gelijk door versnelt na een kapbeweging bijvoorbeeld, kan je een overtal creëren op het middenveld.” Met z’n handen legt hij uit wat hij voor zich ziet. Bevlogen en zeer gedetailleerd.

Op je bek
Compier ontwikkelde zich zelf als veldvoetballer misschien niet tot het topniveau, in de zaal deed hij dat wel. Zo vertegenwoordigde de 28-jarige trainer verschillende nationale jeugdelftallen in de gymzaal. Maar volgens de oefenmeester is zijn status of historie niet belangrijk wanneer hij training geeft.

,,Elke training is anders, terwijl je wel aan dezelfde ‘ontwikkelpunten’ werkt.”

,,Je oefenstof moet gewoon in orde zijn. Spelers moeten technisch, maar ook conditioneel geprikkeld worden. Dan merken spelers dat ze meer inhoud krijgen.” Ook probeert de Voorhouter waar mogelijk zijn pupillen te volgen bij wedstrijden. Juist op die manier weet hij waar hij bij spelers aan kan werken.

,,Soms ga je ook wel eens op je bek. Dan klopt de training niet. Maar negen van de tien keer sluit het wel aan. Het trainersvak is in dat geval ook een ervaringsvak. Elke training is anders, terwijl je wel aan dezelfde ‘ontwikkelpunten’ werkt. Spelers merken het gelijk als erover is nagedacht. Ik haal daar energie uit.”

Voorschoten ’97
Hetzelfde geldt ook voor z’n werk bij Play2Improve. Ook daar leert hij elk nieuw evenement weer bij. Hoe kinderen reageren, wat de jeugd tegenwoordig prikkelt, maar ook hoe ze zelf het optimale uit bijvoorbeeld de vaak meerdaagse voetbaldagen kunnen halen.

,,Ik weet nog wel dat we de eerste keer bij Teylingen met 80 deelnemers bezig waren. Dat was gewoon teveel. We hadden bijvoorbeeld op dat moment iets te weinig oefeningen gedurende de dag. Maar dat was ontzettend leerzaam. Nu kunnen we het programma constant draaiende houden en zijn die kinderen constant bezig. Dat is voor de trainers ook leuker.”

,,We hebben inmiddels een samenwerkingsverband met tien, elf verenigingen en dat breiden we steeds meer uit. Stapje voor stapje. Daardoor loopt het inhoudelijk ook goed binnen elke vereniging. Omdat we de groei aankunnen. Op vrijdagmiddag ga ik bijvoorbeeld naar Voorschoten ’97. Daar doen we de ’techniekschool’. Die bieden we de verenigingen aan. Daar kunnen de kinderen zich voor inschrijven. We doen cursussen en kinderverjaardagen. Genoeg dus.”

,,Ik had het net over Voorschoten, dat is daarin een goed voorbeeld. We verspreiden onszelf als een olievlek over de regio.”

En daarin blijft de academie groeiende. ,,Het is vooral mond-tot-mondreclame, waardoor we steeds groter worden.” Compier doet dat niet alleen met Jonkman en Ait El Houssi. Omdat zij ook de toko runnen, hebben ze ook trainers in dienst die met de jonge voetballers aan de slag gaan.

Joeri Stavleu (Noordwijk), Gido Drewes (Foreholte), Melvin van Stijn (SJC) en Brian van Noort (Warmunda) zijn enkele trainers die Play2Improve maken tot wat het nu is en die dus hebben meegeholpen aan de groei. ,,Vaak zijn het jongens die er zelf ook gevoel bij hebben. Die al een diploma hebben om pupillen te trainen of die bezig zijn met TC-3 of TC-2 of die al hebben.”

,,We hebben in een korte tijd best een groot netwerk gekregen. Het is ook fijn dat we veel jongens vanuit verschillende verenigingen aan ons hebben verbonden. Ze kunnen het ook goed. “

‘Robbie en Youssef’
Het zorgt er in ieder geval voor dat Compier als zzp’er z’n aandacht kan verdelen. Van de school, tot Foreholte, tot de privé-trainingen. Maar ook om zich te kunnen storten op zijn eigen ontwikkeling. ,,Ik heb mijn TC-2 nu en heb de ambitie om binnen vijf jaar mijn TC-1 te gaan halen. Ik doe het altijd in fases van vijf jaar, zodat ik ook ervaring kan opbouwen.”

,,Jeugdtrainer worden bij een BVO zou ik fantastisch vinden. Dat zijn vaak spelers die continue het maximale uit zichzelf willen halen. En ik wil doorgroeien met Play2Improve, samen met ‘Robbie’ en ‘Youssef’. Stapje voor stapje de academie nog meer uitbouwen. Binnen de streek, maar misschien ook wel daarbuiten. Ik had het net over Voorschoten, dat is daarin een goed voorbeeld. Ik heb in de afgelopen jaren zoveel mensen leren kennen. We verspreiden onszelf als een olievlek over de regio.”

Foto’s: Play2Improve

Bekijk ook: ‘Terugblik op Noordwijk – Quick Boys 2011: ,,Eigenlijk was het een jongensdroom”‘