Een aantal weken geleden maakte Teylingen-coach Laurens Mouter bekend met de winterstop definitief zijn trainerscarrière te beëindigen. De 64-jarige oefenmeester kampt met een onwillige knie, die hem belemmert nog langer op het veld te staan. Het is zelfs zo erg dat het gewricht moet worden vervangen. Daarmee komt er voor Mouter een einde aan een lange reis door de Bollenstreek en omgeving. Bijna een halve eeuw stond de man die bekend staat om zijn humor en vriendelijke en rustige aanpak, langs de lijn bij o.a Katwijk, SJC en Teylingen.

,,Het is een definitief einde van de bank”, antwoordt de oud-speler van Quick Boys op de vraag of we hem nergens meer zullen zien. ,,Een eerste team trainen, dat is gewoon einde verhaal. En dat zal heel gek zijn. Dat heb ik zo lang gedaan. En ik wist ook; ooit komt er een einde aan. Dat had ook al vijf jaar eerder kunnen zijn. Generatiegenoten van mij zoals Arie Lagendijk en Ruud de Groot zijn al met pensioen. Als je reëel bent zijn er weinig trainers van boven de vijfenzestig. Dus ik heb er vrede mee. Ik heb ervan genoten en het was altijd een prachtig proces met de gasten.”

Drie maanden geleden ging hij voor de eerste keer door zijn knie. ,,Ik kon alleen nog maar op een kruk aanwijzingen geven. Later kon ik met een stok lopen, en weer wat later ging het eigenlijk best goed. Alleen een sprintje trekken of een bal schieten ging niet meer. En kort geleden op een zaterdag ging ik er weer doorheen. Dan weet je wel dat het klaar is. Waar ik vroeger een sprintje trok om een bal te halen, strompel ik nu. Dat kan als trainer niet. Dan moet je fit en vitaal zijn.”

,,En dan ga ik na de zomer eerst lekker naar de Verenigde Staten om honkbal te kijken. Dat is mijn tweede passie. Ik ben er nog nooit geweest. Dat lijkt me heerlijk na m’n operatie.”

Daarom neemt Marc van Wonderen het stokje over van Mouter. ,,Een hele goede trainer. Die graag in de streek wil werken. Hij maakt een positieve en goede indruk. Daar gaan we het mee redden. Mijn missie was Teylingen terugbrengen naar de Tweede Klasse. Dat is gelukt.”

Advies
De vraag is wat Mouter na de winterstop gaat doen? ,,Ik blijf bij Teylingen, maar in welke rol dat is, dat is nog niet helemaal duidelijk. Dat ligt er ook aan wat de nieuwe trainer wil. Ik wil hem beslist niet voor de voeten gaan lopen, of de oude betweter gaan uithangen. Daar gruwel ik van.”

Een rol als adviseur lijkt hem op het lijf geschreven. ,,Dat zou kunnen. Ik heb dan ook meer tijd om bij Teylingen 2 te gaan kijken en om de A1 aan het werk te zien. Maar iets bij de jeugd kan ook. Het ligt er ook aan wat de club wil”

Mouter werkzaam op een basisschool moet na het nieuwe jaar nog een goed half jaar tot zijn pensioen. ,,Ik wil de operatie uitstellen tot de zomer. Dan kan ik ook het schooljaar afmaken, dat wil ik ook. Ik heb dan tweeënveertig jaar bij dezelfde school gewerkt.”

Mouter in zijn tijd bij SJC, waar hij drie seizoenen trainer was 

In zijn lange carrière heeft Mouter veel meegemaakt. Wat was zijn hoogtepunt? ,,Dat is niet zo moeilijk. Ik kwam bij Roodenburg als jonge trainer en met een heel jong team slaagden we erin om het ieder jaar beter te doen. Om uiteindelijk in de Tweede Klasse bovenin mee te draaien en kampioen te worden tegen FC Lisse op het veld van Noordwijk. Terwijl we die week daarvoor nog met 5-1 waren weggespeeld tegen Lisse.”

,,Ook Quick Boys – Katwijk  op Nieuw Zuid waar we vijf minuten voor tijd met 3-2 wonnen, staat me nog heel erg goed bij. Dat was een hele speciale wedstrijd. Ook de promotie vorig jaar met Teylingen tegen Lisse, was heel mooi. De missie waar we aan waren begonnen, was op die manier geslaagd.”

En het dieptepunt? ,,Ik ben een keer gedegradeerd met RCL. In die drie jaar dat ik daar trainer was, ging het steeds minder. We verloren bijna alles. Ik kwam daar binnen en ik dacht dat ik een redelijke goede trainer was, na m’n periode bij Roodenburg. Maar dat was toch niet zo, kwam ik achter. Dat was best wel zwaar. Dat deed pijn. Verder moet ik zeggen dat ik altijd wel redelijk de wind mee heb gehad. Of dat aan mij lag? Dat is meestal een combinatie van factoren. Ik wilde vooral genieten van mijn eigen ploeg.”

,,Bij SJC ging het heel goed. Daar zijn we begonnen met wat te bouwen en als ik nu zie hoe Kees Zethof dat heeft afgemaakt. Dat is een wereldprestatie. Die heeft het geperfectioneerd. En dat hij nu het gespreide bedje verlaat, vraagt ook veel lef. Daar heb ik grote bewondering voor.”

,,Na drie jaar vond hij het mooi geweest. Zo heb ik dat ook altijd ervaren. Alleen bij Roodenburg ben ik langer geweest. Dan is het goed dat er een ander komt. Een fris gezicht, brengt ook weer nieuwe inzichten.”

Keuze
Is er nog iets waar hij spijt van heeft? ,,Spijt is een groot woord. De eerste keer bij Teylingen ging ik na twee jaar al weg. Dat was eigenlijk tegen mijn gewoonte in. Dat voelde misschien wel een beetje ondankbaar. Maar daarom hebben ze mij misschien wel weer een keer teruggevraagd. Zelf geef ik altijd alles voor een club, maar ik vind ook altijd dat je blij mag zijn als je een club hebt. Er zijn namelijk heel veel trainers en als jij dan wordt gekozen, is dat toch alleen maar mooi?”

Foto’s: Johanna Wever