Een filmpje van de stadion-omroeper van Napoli bracht hem en zijn teammaten inspiratie. Hij, Danny van den Berg, is de omroeper. Zij, z’n teamgenoten, de fans uit Napels. Als de kleedkamerdeur in Hillegom dichtgaat schreeuwt Van den Berg keihard: Gonzalo! De Hillegom-selectie beantwoordt het met: Higuain! Twee keer, drie keer, misschien wel vijf keer.

Lachend komt de 33-jarige verdediger na het tafereel de kleedkamer uit. De tweede winst van het seizoen is eindelijk binnen. De Hillegommers wonnen zondag met 1-0 van AGB, de nummer elf van de Eerste Klasse. Daarmee zit Hillegom weer ‘op het elastiek’. De aansluiting met het pelotonnetje aan degradatiekandidaten is weer gevonden.

Mentorrol
Coach Arend Jan Kranenburg noemt zijn ploeg na de overwinning tegen de Amsterdammers ‘een elftal waarbij hij nooit het idee kreeg dat ze laatste stonden’. Nooit treft hij een elftal aan die murw was geslagen door de tegenstander. Toch heeft de ploeg na afloop een zweem van opluchting over zich heen die doet denken aan een elftal dat voor z’n laatste kans vecht.

In die tijden heeft een selectie mentoren nodig. Jongens die het elftal op sleeptouw kunnen nemen, over het dode punt heen kunnen tillen. Die rol lijkt op het lijf geschreven van twee spelers: Van den Berg zelf en Frank de Groot. Respectievelijk 33 en 36. Zij moesten Hillegom helpen in het duel tegen AGB. Spelend tegen tien man, met een 1-0 voorsprong een kwartier voor tijd. Hinkend op twee gedachten. Drukken we door of consolideren we de voorsprong?

Het zit misschien niet echt in de aard van het beestje bij Van den Berg, vindt hij zelf. ,,Eigenlijk hoor ik de mentorrol op me te nemen. Ik probeer het wel. Maar Frank, die naast mij staat in de verdediging, is een voetballer die meer praat en alles neerzet. Ik pak meer de duels. Op die manier probeer ik de groep scherp te houden.”

Pijn
Die voorbeeldfunctie heeft de Hillegomse technische commissie doen besluiten om te vragen of Van den Berg er nog een jaartje aan vast te knopen op De Zanderij. Bijna 34 jaar oud, volgend jaar dus 35. De club krijgt een ‘jawoord’, maar de verdediger plaatst er direct een kanttekening bij.

Als de verdediger een blessure krijgt waardoor hij weken aan de kant zit, dan is het klaar. ,,Ik weet niet of ik op mijn leeftijd nog zin heb om dat traject in te gaan om weer helemaal fit te worden. Het is elk weekend weer een aanslag op je lichaam, dat voetballen. Vooral het voetballen op kunstgras. Op de maandagen gaat het wel, maar de tweede dag na een wedstrijd heb ik altijd zoveel pijn. M’n rug, m’n bovenbenen, mijn kuitjes. Alles zit dan vast.”

Pretoogjes
Even had Hillegom de vrees dat de dertiger na dit seizoen z’n voetbalschoenen zou opbergen. Daarom klopte de eersteklasser relatief snel op de deur van de verdediger. ,,Ondanks dat we een moeilijk seizoen hebben, ga ik nog altijd met heel veel plezier naar de training. Oké, vanwege de pijntjes op dinsdag iets minder. En op zondag vind ik het weer heerlijk om te gaan voetballen.”

Wie de voetballer hoort praten, weet het zeker. Hij is nog helemaal in z’n hoofd niet toe aan een afscheid. Hoe hij met pretoogjes liefkozend praat over Joris van Dongen. De aanvaller die de enige goal maakte tegen AGB. Hoe hij zelf nog vlak voor tijd een bal van de lijn haalt, waarbij de adrenaline uit z’n oren spoot na het moment. Misschien doet het lichaam af en toe pijn. Tussen de oren kan Van den Berg nog jaren voetballer zijn.

Foto: Dirk van der Reep

Lees ook: ‘Frustratie en spoortje medelijden maken plaats voor euforie in Hillegom (plus video)’