In de bestuurskamer van R.K.V.V. Teylingen hangt een prachtige zwart-witfoto, gedateerd van 1924. De voetballers van het allereerste uur lachen triomfantelijk de camera in. Het plezier en de gemoedelijkheid straalt er vanaf. Negentig jaar later is Teylingen nog altijd die warme familievereniging, met zijn eigen karakteristieke kenmerken. ,,We zijn een bijzondere club”, stelt Hans van den Berg.

Iedere vereniging heeft zijn eigen iconen. Mensen die hun ziel en zaligheid in de club leggen, soms bijna hun hele leven lang. Hans van den Berg mag met recht een Teylingen-hart toegeschreven worden. Al meer dan een halve eeuw is hij betrokken bij de Sassenheimse club. Hij begon op zijn elfde met voetballen, haalde het eerste elftal, werd begeleider en is nu alweer enige tijd bestuurslid technische zaken. Dat is in een notendop de levensloop van Van den Berg bij Teylingen.

,,Ik heb een jaar of zes in het eerste gespeeld, maar brak op mijn 25e mijn enkel”, stelt Van den Berg. Het leidde tot een vroegtijdige beëindiging van zijn voetbalcarrière. Zich terugtrekken was echter geen optie. ,,Het bloed kroop waar het niet gaan kon. Samen met een kameraad was ik binnen een halfjaar al elftalbegeleider.” Inmiddels fungeert Van den Berg alweer enige tijd als bestuurslid. ,,De laatste jaren houd ik me meer bezig met selectiezaken. Dat bevalt goed. Een belangrijk uitgangspunt is dat een functie met voetbal te maken moet hebben. Een rol als bijvoorbeeld penningmeester of voorzitter is niets voor mij.”

Van den Berg steekt veel tijd in Teylingen, maar krijgt er ook veel voor terug. Het sociale aspect speelt een belangrijke rol aan de Roodemoolen. ,,Dat is wat ik mijn kinderen ook altijd heb meegegeven: zoek een sport of een hobby en het liefst één in teamverband. Mijn kinderen hebben hele vriendengroepen overgehouden aan het voetbal.”

,,Teylingen is een warme familievereniging”, vervolgt Van den Berg. ,,Er zijn bij ons veel oud-spelers als leider en trainer actief. Daar moeten we het ook van hebben, ouders die hun kinderen enthousiasmeren en betrokken blijven. Wij halen geen spelers en staan niet op zaterdag langs de lijn spelertjes te bekijken.”

Doorstroming talent

Dat heeft tot gevolg dat Teylingen afhankelijk is van de doorstroming uit de jeugd. De laatste tijd komt die weer aardig op gang: diverse jonge talenten kregen de afgelopen maanden speeltijd in de hoofdmacht. Daarmee werd een vruchteloze periode beëindigd. ,,We hebben drie jaar geen A-junioren gehad”, vervolgt Van den Berg. ,,Dat is funest voor je vereniging. Als je dan in de jongere jeugd investeert, duurt het vier tot zes jaar voordat er weer doorstroming op gang komt.”

De komende jaren moet de selectie van Teylingen voorzien worden van vers bloed, vertelt Van den Berg. ,,Dat is broodnodig. We hebben het geluk twee goede lichtingen achter elkaar te hebben gehad, maar die jongens zijn nu allemaal zo tussen de 26 en 30 jaar. De laatste jaren zijn er nog plukjesgewijs wat spelers doorgestroomd, maar niet meer als groep. Het is nu voor het eerst dat we talenten na de winterstop aan het grote werk laten ruiken en voorzichtig gaan inpassen. Dat is eigenlijk hoe we het ook altijd hebben gedaan.”

Trots mag Teylingen zijn op de schitterende accommodatie, die samen met Ter Leede gebruikt wordt en waarover de stichting de Roodemoolen het beheer voert. ,,We zijn ontzettend blij met vier kunstgrasvelden. Dat is echt een rijkdom.” Bovendien zit de jeugdafdeling de laatste jaren duidelijk in de lift. Teylingen beschikt nu over meer jeugdleden dan seniorenleden.

Mouter

Blij is Van den Berg met de terugkeer van Laurens Mouter op het oude nest. ,,We hebben samen nog in het eerste gespeeld. Laurens is een jeugdkameraad van me. Teylingen gaat hem aan het hart. Toen we in 2006 afscheid namen, hebben we afgesproken dat als de gezondheid en de tijd het toe zou laten, Laurens nog een keer trainer zou worden.”

Op het oog past de sociale Mouter perfect bij Teylingen. Van den Berg steekt gedurende het gesprek zijn liefde voor zijn club niet onder stoelen of banken. ,,Bij ons is er een gezonde balans tussen prestatie en gezelligheid. En we zijn gezegend met een prachtig vrijwilligersbestand.”

Wat Van den Berg betreft is er dan ook geen aanleiding voor een fusie met Ter Leede, wat gezien de ligging voor de hand zou liggen. ,,Wij willen vooral zelfstandig blijven. Hoewel de samenwerking nog nooit zo goed is geweest, verschillen wij als clubs. Ter Leede speelt alleen zaterdag, wij ook op zondag. Als wij op deze manier blijven samenwerken is er geen enkele aanleiding voor een fusie en bestaat wij over tien jaar gewoon honderd jaar. Dat zullen we vieren als zondagclub. Dat durf ik wel aan.”