Aan het begin van dit jaar raakte Katwijk-middenvelder Mark de Loor geblesseerd. In eerste instantie leek de ernst van de blessure mee te vallen, maar een MRI-scan bracht slecht nieuws. Weer een zware knieblessure. De tweede in anderhalf jaar tijd. Inmiddels is het revalidatieproces een eind op schot en dat rechtvaardigt de vraag hoe het nu eigenlijk gaat met de technicus.

Logischerwijs was De Loor destijds kapot van het slechte nieuws. Weer een kruisbandblessure, nu aan de andere knie, en dus weer een lange revalidatie voor de boeg. Inmiddels is het een half jaar na zijn knieoperatie. Wie hem wil spreken hoeft hem niet te zoeken. Je gaat gewoon naar een wedstrijd van Katwijk. ,,Ik ben er altijd, uit en thuis”, vertelt De Loor vlak na de wedstrijd in Haarlem tegen Kon. HFC van afgelopen weekend. ,,Voor mij is dat ook wel lastig, om ernaast te zitten. Ik kijk al niet al zo heel veel omdat ik er niet zo goed tegen kan. Trainingen bijvoorbeeld kijk ik niet. Bij wedstrijden vreet ik mij wel vaak op. Gewoon omdat je wil voetballen.”

Die pijn voelde hij extra hevig tijdens de bekerclash met VVSB. ,,Ja, dat gevoel als je de wedstrijd tegen VVSB zit te kijken. Dat zijn de wedstrijden waarom je voetbalt, dat zijn de mooie wedstrijden. Dan mis je het wel extra.”

Aansluiten
Een half jaar is inmiddels verstreken sinds zijn operatie en heel voorzichtig gloort er wat hoop aan de horizon. ,,Ik was vanmorgen met mijn fysio goed buiten bezig. Als het goed is ga ik volgende week met de groep de loopoefeningen meedoen en misschien iets extra in overleg. Wat balletjes passen of zo. En dan gaan we per maand bekijken wat ik extra kan. Na de winterstop hoop ik weer een beetje goed aan te sluiten. Ik weet niet of ik dan 100 procent kan aansluiten, maar dat is wel mijn doel in ieder geval.”

Iets zinnigs over een rentree in de hoofdmacht valt er op dit moment echter nog niet te zeggen. ,,Misschien februari ofzo. Ik weet het niet. Ik weet niet hoe het gaat lopen. Voorlopig gaat het erg goed, dus als het zo door blijft gaan…”, klinkt het hoopvol. ,,Ergens in februari moet het goed gaan komen. Dan ben ik er dus al een jaar uit geweest en is het ongeveer acht, negen maanden na mijn operatie operatie.” Dan iets meer berustend: ,,Per week focus ik me op wat ik doen moet. En dan zie ik het wel.” En daarin verraadt zich het realisme van de ervaren revalidant.

Foto: Aad de Winter/Bobkat.nl

POPULAIRE BERICHTEN