Lasse van Wijk begint te lachen als zijn naam voor de zoveelste keer verkeerd wordt uitgesproken. ,,Ach, dat gebeurt negenennegentig van de honderd keer”, lacht de middenvelder van Teylingen ontspannen. ,,Mijn moeder is Deens, daar komt het vandaan. Je spreekt het uit als ‘Lesse’, niet Lasse. Die middenvelder van Ajax heet ook eigenlijk Lesse Schöne.”

De voetballer oogt ontspannen en lacht een beetje na de streekderby tegen Foreholte. Hij praat makkelijk en ronduit over z’n voetbalhistorie, die hem al eens op De Elsgeest bracht. ,,Ik heb hier als kleine jongen altijd bij Teylingen gevoetbald. Daarna heb ik bij Foreholte gespeeld, voor twee jaartjes”, graaft de middenvelder in z’n herinneringen.

,,Dit zijn wedstrijden waar ik vroeger als kleine jongen naartoe ging om te kijken. Dan is het toch gaaf om dat mee te maken? Ik moet zeggen dat ik daardoor toen ik opstond een klein beetje spanning voelde. Een lekker onderbuikgevoel. Een spanning in de zin van echt zin hebben.”

,,Gelukkig heb ik mijn twee beste vrienden kunnen overtuigen mee te gaan.”

Na z’n jeugdjaren in Voorhout en in het rood-zwart van Teylingen brachten zijn voetbalkwaliteiten hem naar de buurman op De Roodemolen. Hij kwam ver bij Ter Leede, maar het uitzicht op het eerste elftal werd brozer en brozer. Mede door werkzaamheden werd het eerste van de hoofdklasser een onhaalbare kaart.

,,Ik ben driekwart jaar geleden bij ING begonnen. Ik werk regelmatig op zaterdag. Daardoor heb ik eigenlijk een lange tijd niet echt wedstrijden kunnen spelen bij Ter Leede. Dus vandaar mijn overstap weer naar Teylingen. Gelukkig heb ik mijn twee beste vrienden kunnen overtuigen (Pascal de Ridder en Jelle Vooijs, red.) mee te gaan. Ik ga al zo lang ik weet samen met hun op vakantie.”

Vriendengroep
,,Zij zaten bij Ter Leede ook een beetje op de valreep tussen één en twee. Een ideaal scenario. Met z’n drieën naar de buren.”  De drie-eenheid gedijt goed in de vriendengroep die Teylingen al is. De Ridder beaamde het al eens in een eerder interview, de voetballers van Ter Leede en Teylingen kwamen al bij elkaar over de kantinevloer.

Van Wijk duelleert met Foreholte-aanvoerder Bas Jongbloed

Het klinkt allemaal als een gezellige boel. Alsof de spelers van het ene bierteam overstappen naar het andere feestelftal. Maar Van Wijk weet dat er ook gepresenteerd moet worden. Het spelen in het eerste van een voetbalvereniging brengt logischerwijs verantwoordelijkheden met zich mee.

Misschien wel gevoed door de buitenwereld of uitspraken in de media werd er de afgelopen weken wel wat verwacht van het ‘Ter Leede-trio’ bij de zondagtweedeklasser. ,,Natuurlijk hoor je hier en daar de twijfels. Dat is ook logisch. Je moet je bij elke nieuwe club eerst maar eens bewijzen.”

,,Dertien van de veertien ballen gingen over de zijlijn. Het was gewoon puur ritme. Net als fietsen, je verleert het niet.”

De start van Van Wijk was moeizaam, maar Teylingen had geduld met hem. In de voorbereiding roemde z’n coach Marc van Wonderen al diens kwaliteiten. Maar vanwege de werkzaamheden bij de bank, was het wedstrijdritme ver te zoeken bij de verdedigende middenvelder.

Voorbereiding
,,Mijn allereerste wedstrijd voor Teylingen was tegen Kagia in de voorbereiding. Toen kwam ik ook net terug van vakantie. Toen moest ik dertig minuten invallen. Ik denk dat dertien van de veertien ballen van mij over de zijlijn zijn gegaan. Dat was bizar. Daar schrok ik echt van. Het was gewoon puur ritme. Net als fietsen, je verleert het niet.”

,,Maar weet je, wij voelen ons helemaal niet meer dan die andere gasten omdat wij van Ter Leede komen”, vervolgt Van Wijk. Wij weten ook dat we net zo hard moeten strijden als de rest van het team. We staan nu met z’n drieën in de basis en we hebben het naar ons zin. Dat is het allerbelangrijkste. Het is een cliché, maar Teylingen is een warm bad. En het is een deurtje eerder op het complex naar de uitgang, dus we kunnen later naar huis”, knipoogt de 22-jarige voetballer tot besluit.

Foto’s: Peer Compeer