Hij bewandelde het pad zoals iedere vereniging dat met zijn jeugdspelers beoogt. De hoofdmacht halen, belangrijk worden en uiteindelijk zelfs de aanvoerdersband dragen. Emiel Wendt (27) is een echte ambassadeur van vv Noordwijk. “Als ik op de club kom, ben ik in mijn element.”
Lang, zéér lang geleden, hadden de auteur van dit stuk en Wendt al eerder een interview. Het was maart 2014. De Duinwetering was een enorme bouwput, slechts de beginselen van het nieuwe complex dat zou gaan verrijzen waren zichtbaar. Zelf was Wendt een 19-jarig talent dat zijn neus aan het venster drukte. Een realistisch persoon bovendien. Dat hij niet in de basis stond, begreep hij wel. Zijn tijd zou later nog wel komen.
Het slijpen en beitelen voor een mooi eindproduct van Wendt
Jubileum
Inmiddels ruim acht jaar later, anno 2022, zijn veel van zijn dromen uitgekomen. De voetballer Emiel Wendt behoeft eigenlijk geen introductie. Al jarenlang is hij een drijvende kracht in het eerste van Noordwijk. Afgelopen zaterdag ontving hij uit handen van voorzitter Henk Hoogervorst een aandenken voor het bereiken van een jubileum. AFC-thuis (1-1) was zijn tweehonderdste competitieduel voor Noordwijk 1.
“Leuk om zo’n attentie te krijgen. Tweehonderd potjes is een mooi aantal, al heb ik nog wel een paar grote namen voor me”, reageert Wendt grijzend. Voor de duidelijkheid, het gaat hier alleen om competitiewedstrijden. “Als je weet dat we twee keer de Districtsbeker hebben gewonnen en een aantal keer ver zijn gekomen in de KNVB Beker, dan ligt het aantal officiële duels nog een heel stukje hoger.”
Wendt stipte het al aan, de namen voor hem op de Wall of Fame. “Nummer één is ‘Jossie’ Smits met 344”, vertelt de spits. “Patrick van Dam is degene net voor mij, hij heeft er 204. Verder heb ik niet precies scherp wie er allemaal hoog in de lijst staan. Ik weet wel dat Jaap van Kesteren en Rocky Pitti er ook tussen staan.”
In zijn sas op de Duinwetering
Tot een dergelijk aantal voor één club komen, is weinigen gegeven. Wendt is er dan ook content mee. “Ik ben vooral trots, dat ik kan zeggen: ‘dit is mijn club, waar ik mijn passie kan uitvoeren’. Als ik op de club kom, ben ik in mijn element.”
Dat uit zich op verschillende manieren. “Ik ga graag bij het tweede en jeugdteams kijken, of ik geef Ada van den Berg, een topvrijwilligster, een knuffel. En na de wedstrijd haal ik een kroketje bij de mannen die de snacks verzorgen. Ik ben gewoon trots op vv Noordwijk, mijn cluppie.”
Wendt kijkt – om in voetbaltermen te spreken – ook met voldoening terug op het proces. “Wat ik heel mooi vind is dat er veel spelers van de afgelopen tien jaar hoog op de lijst staan. Toen ik er net bij kwam, had je mannen als Bram Meurs, Stefano Gonçalves, Joost Leonard, Bryan Braun en Stefan Mertens, die lang in het eerste hebben gespeeld. Daarna kwam er een mooie nieuwe groep met onder meer Tjeerd Westdijk, Martijn Le Congé, Brayen Brocker, Diederick Hoogerwaard, Raymond Manuputty en Denzel James. En nu is er weer een nieuwe kern ontstaan met bijvoorbeeld Rob Overvliet, die laatst zijn 150e wedstrijd speelde, Nick van Staveren, Sander Bosma, Dylan Rietveld en Raïes Roshanali.”
Wendt vervolgt: “Dat vind ik ook een mooi compliment voor de technische commissie en de trainersstaf, die natuurlijk een prominente rol in het selecteren van de spelers hebben. Het is niet alleen belangrijk hoe goed iemand aan de bal is, maar ook of diegene qua persoonlijkheid in de groep past.”
Nog zeker verbeterpunten
De sleet lijkt er bij Wendt nog niet op te zitten. Is hij net als wijn: hoe ouder, hoe beter? Dat is wat overdreven, vindt hij. “Ik ken wel steeds beter mijn rol”, reageert hij. “Slimmigheden in de duels, het zakelijk uitspelen van een overwinning, dat soort dingen zitten er wel echt in. Maar er zijn nog heel veel zaken die ik kan verbeteren. Daar werk ik met Kees (Zethof, red.) en Aak (Marcel Akerboom, red.) ook hard aan.”
Met zijn 27 jaar heeft Wendt nog heel wat voetbaljaren voor zich. Toch is het geen uitgemaakte zaak dat hij tot diep in zijn dertiger jaren blijft spelen. “Het herstel met zo’n lang lijf is niet altijd makkelijk”, reageert Wendt met een kleine knipoog. “Vooral na de Covid-onderbreking was het wel even wennen en opstarten voor mij. Verder heb ik nog een contract voor twee seizoenen, die ga ik sowieso uitdienen. Daarna kijken we wel verder. Ik heb geen glazen bol.”
https://twitter.com/vidbs/status/1114831100768026627
Uitdager van de (sub)top
Met een huidige zevende plaats presteert Noordwijk verrassend sterk. “We zijn niet zomaar een ploeg uit het rechterrijtje, maar hebben onze plek in het linkerrijtje echt afgedwongen”, constateert Wendt tevreden. “En of we dat verwacht hadden? Dat is lastig, wie had verwacht dat clubs als IJsselmeervogels en Kozakken Boys zo’n pittig jaar zouden hebben? Onze trainer is ook niet echt van de ranglijst-voorspellingen, het is belangrijker om echt onderdeel van de wedstrijd te zijn. Als we dat doen en ons spel spelen, kunnen we van iedereen winnen.”
Dat laatste deed Noordwijk vooral veelvuldig op de eigen Duinwetering. “Op Flashscore kun je ook de stand op thuis – en uitwedstrijden filteren. Lange tijd stonden we thuis gedeeld eerste met Katwijk. Dat begon ook in de groep te leven, zo van: dit is ons veld! Dat vind ik mooie dingen. We hebben dan misschien niet de grootste supportersschare, maar zeker met lekker weer is er een hoop animo.”
Wendt werd met Noordwijk al kampioen van de Derde Divisie en de Hoofdklasse. Dat kunstje opnieuw flikken, maar dan op het hoogste niveau, zou volgens hem ‘ultiem zijn’. “Hoe realistisch dat is, weet ik niet. Wat ik net al zei, wij kunnen van iedere tegenstander winnen. Als we dan blijven leren van de dingen die fout gaan, zou het misschien kunnen…Waarom niet?”
Foto: Orange Pictures
Lees ook: Mogelijk toch huldiging voor Katwijk, deur staat op een kier