Terug van weggeweest op de Nederlandse velden: Thomas Bakker (27). Na een jaar profvoetbal in Japan is hij dit seizoen actief bij Rijnsburgse Boys. Geboren op Terschelling, opgegroeid in Friesland, gevoetbald bij sc Heerenveen en HHC Hardenberg en nu op zoek naar werk en woonruimte in de Randstad. Ook Bakker heeft een aantal perfecte plakplaatjes die vanaf de zijlijn zichtbaar zijn. Maar waar staan die tekeningen eigenlijk voor?

 Hi Thomas, hoeveel tatoeages heb je?

,,Dat zijn er nu zes, allemaal op mijn rechterarm.”

Vertel, wat zijn het voor plaatjes?

,,Ze hebben eigenlijk allemaal te maken met m’n familie. Ik heb de eerste twee laten zetten toen ik 19 jaar was. Ik zag om me heen wat vrienden met tattoos en vond dat ook wel mooi, dus heb toen samen met een vriend besloten ook een tattoo te nemen. In eerste instantie één op mijn pols, de geboortedatum van mijn moeder in Romeinse cijfers, maar dat was eigenlijk zo snel gebeurd dat ik op mijn andere pols ook de geboortedatum van mijn vader heb laten tatoeëren.”

 Hoe vonden je ouders dat?

,,Ik heb het ze pas verteld toen het al gebeurd was. Mijn familie is eigenlijk helemaal niet zo van de tatoeages, dus het was beter de tattoo eerst te laten zetten en het daarna pas te laten zien. Ze proberen je natuurlijk nog een beetje sturen hè, als je 19 bent en nog thuis woont, maar ik deed gewoon lekker mijn ding.”

Wat was je volgende tattoo?

,,Dat was een klok op mijn bovenarm, met een roos en de tekst ‘you only fail, when you stop trying’. Dat heeft met mijn voetbalcarrière te maken. Ik voetbalde in de jeugd bij sc Heerenveen en ik was er toentertijd niet bewust van wat je er allemaal voor over moest hebben om het profvoetbal te halen.”

,,Ik vond afspreken met vrienden en alles wat daarbij hoorde ook erg leuk en dat gaat niet goed samen met profvoetbal. Tot de club mij daarop wees en zij aangaven dat het eigenlijk vijf voor twaalf voor me was: aanhaken of afhaken. Dat is ook de tijd die de klok op mijn tatoeage aangeeft. Het heeft ervoor gezorgd dat ik me daarna volledig ben gaan focussen op het voetbal. Niets komt vanzelf aanwaaien.”

En toen?

,,Na de klok op mijn bovenarm wilde ik graag mijn schouder volmaken. Daar heb ik toen een familieboom laten tatoeëren, met wolken erbij. De boom bevat zes takken voor elk lid van ons gezin: vader, moeder, twee zusjes en broer. M’n familie is erg belangrijk voor mij en we zijn heel hecht.”

,,We woonden vroeger op Terschelling en zijn toen verhuisd naar Heerenveen om mijn droom als voetballer waar te kunnen maken. Mijn ouders komen ook al van kleins af aan kijken bij mijn wedstrijden. Dat geeft wel aan hoe betrokken ze zijn, erg leuk.”

Nog meer familie gerelateerde plaatjes?

,,Het kompas op mijn bicep staat voor je eigen pad volgen. Mensen om je heen proberen je vaak in bepaalde richtingen te duwen, maar je weet zelf het allerbeste waar je gelukkig van wordt.”

Heb je nog lopende projecten?

,,Ja, het oog van mijn moeder aan de binnenkant van mijn elleboog. Ik zag ineens veel tatoeages met ogen en dat leek mij ook gaaf. Ik ben toen met een foto van mijn moeder naar de tattoo artist gegaan en heb deze laten tatoeëren. Met de gedachte erachter dat mijn moeder altijd bij me is. We zijn namelijk twee handen op een buik. Wel een hele pijnlijke plek trouwens, ook vanwege de schaduwen. Deze is nog niet helemaal af, er komt nog een gedeelte onder die ook met familie te maken heeft.”

Welke is het meest bijzonder?

,,Die laatste, het oog, denk ik. Deze is tevens het meest realistisch.”

En een plaatje samen met de familie?

,,Dat zit er wel aan te komen. Ik heb ze nu eindelijk allemaal zover dat ze dat zouden willen. Nu is nog de vraag wat, maar ik denk iets kleins wat bij ons allemaal past.”

Heb je nu dan nog andere wensen om te laten tatoeëren?

,,Ik zou heel graag ook nog de ervaringen van mijn avontuur in Japan willen tatoeëren op de één of andere manier. Op mijn armen en iets op mijn rug denk ik.”

 Leek het je niet leuk om in Japan zelf iets te laten zetten als herinnering?

,,Op zich wel, maar tatoeages liggen daar nogal gevoelig. Het heeft een vrij negatieve lading vanwege dingen die in het verleden zijn gebeurd. De eerste weken dat ik daar was moest ik zelfs met 36 graden met lange mouwen voetballen, omdat mijn tatoeages niet zichtbaar mochten zijn. Ook als er veel jeugd bij wedstrijden was, moest ik ze bedekken, vanwege de voorbeeldfunctie die de spelers van het eerste daar hebben. Gelukkig accepteerden mijn teamgenoten dit wel snel en was dat daarna helemaal oké.”

Hoe was dat bij je vorige club Hardenberg? En nu in Rijnsburg?

,,Bij Rijnsburgse Boys zijn er wel meer jongens met tatoeages. Bij Hardenberg echt een stuk minder. Ik heb geen idee waar dat mee te maken heeft. Er wordt er niet echt gepraat over de betekenis achter de tatoeages in Rijnsburg, maar ik vroeg me bijvoorbeeld wel af waar hier in de buurt een goede tattoo artist zit. In Nederland staat niemand er meer raar van te kijken gelukkig.”

Foto’s: Thomas Bakker
Tekst: Simone Disseldorp.