Al ruim veertig jaar is Ruud de Klerk (48) behept met het Van Nispen-virus. Met uitzondering van een vierjarig uitstapje naar Foreholte en een gedenkwaardig verblijf in de USA is de voormalige spits al vanaf zevenjarige leeftijd nadrukkelijk aanwezig op sportpark Wassenaar, de thuishaven van Van Nispen.
Opgegroeid aan de Noordwijkerhoutse Delfweg, in de nabijheid van het buurtschap Ruigenhoek, bezocht Ruud de Klerk de basisschool in De Zilk. Vervolgens was de keuze eenvoudig. Als beginnend voetballertje meldde hij zich bij de Zilker voetbaltrots, om er kort na zijn achttiende verjaardag te debuteren in het vlaggenschip.
We schrijven dan 1986. Een jaar later kneep De Klerk er een halfjaar tussenuit om een Amerikaans avontuur aan te gaan. Samen met vijf andere talentvolle Nederlandse voetballers, waaronder ook Robbert de Ruiter, vertrok hij in augustus 1987 naar de States om in Louisiana te gaan studeren en voetballen aan de University of Louisiana. Dat laatste vooral om het universiteitsteam te versterken.
,,Veronica Sport riep eind 1986 voetballers op om daar te komen spelen en studeren. Er volgden driehonderd reacties. Dat ik werd gekozen was voor mij een regelrechte verrassing”, vertelt De Klerk. ,,Het werd een geweldig halfjaar. Ik studeerde toen net Bedrijfskunde in Antwerpen en kon die studie voortzetten in Amerika. Toch was het vooral voetballen wat daar de klok sloeg. We speelden er 22 wedstrijden. Naar uitwedstrijden reisden we vaak met het vliegtuig. Ik geloof dat we er twintig wonnen”, vertelt de voormalige goalgetter, die in de USA veertien keer het net wist te vinden. ,,Als toetje toerde ik na dat halfjaar met twee spelers twee maanden in een derdehands Oldsmobile door de States. Een geweldige tijd. In Louisiana heb ik als 19-jarige geleerd onafhankelijk te zijn.”
Terug in Nederland ging De Klerk bij Van Nispen door waar hij in Amerika mee was opgehouden: scoren met de regelmaat van de klok. Na zijn huwelijk kwam hij in Voorhout terecht en dat leverde hem al snel een bezoekje op van Peter van Kesteren en Hans van den Berg. Respectievelijk voorzitter en elftalbegeleider van Foreholte. ,,Of ik geen trek had om daar te komen spelen. Ik stond niet meteen te trappelen, maar heb uiteindelijk toch ja gezegd. En van die beslissing heb ik geen spijt gekregen. Foreholte speelde toen in de Tweede Klasse. Een leuk niveau, een even leuke selectie en een heel gezellige club. Vergelijkbaar met Van Nispen, maar een stuk groter”, vertelt De Klerk die momenteel de verantwoordelijk man is bij de Persgroep waar o.a. dagbladen als de Volkstrant, het AD en Trouw worden gedrukt.
Vier mooie seizoenen
Ook op de Elsgeest ging het scoren De Klerk gemakkelijk af. Tussen 1993 en 1997 was zijn naam in de top van het regionale topscorersklassement (wederom) terug te vinden. Onder trainer Mart de Groot draaiden de Voorhouters in die jaren goed mee in de Tweede Klasse. ,,We beschikten over een ervaren team. Soms was het weleens gemakzuchtig, maar voetballen konden we. Als spits was ik niet de snelste en een echt schot had ik niet. Ik moest het echt hebben van een actie in de zestien. Mijn medespelers wisten dat en dat leverde nog weleens een goaltje op.”
Toch besloot De Klerk om na vier mooie seizoenen terug te keren naar zijn roots. Allereerst omdat trainer De Groot naar Roodenburg vertrok. ,,Met hem had ik een uitstekende band. Onder zijn opvolger, wijlen Kees Guijt, zouden we meer gaan trainen en dat viel voor mij niet te combineren met mijn werk.” Over een derde reden voor zijn vertrek zweeg De Klerk toen. Achttien jaar later biecht de spits die beweegreden alsnog op. ,,Ik had het idee dat het team langzaam maar zeker op zijn retour was. Dat speelde voor mij mee in mijn beslissing. Het bleek later ook wel, want twee degradaties volgen elkaar in rap tempo op.”
Terug op het oude nest gebeurde voor Van Nispen het omgekeerde. In een team met onder meer Kees Zethof en René Ras volgden twee kampioenschappen in drie seizoenen. Mede door de doelpunten waar De Klerk patent op leek te hebben. Na zoveel jaren is de vraag dan ook gerechtvaardigd waarom hij zijn geluk nooit ergens anders in de regio heeft beproefd. ,,Er is wel interesse geweest van clubs als Noordwijk en FC Lisse, maar concreet is het nooit geworden. Bovendien zouden mijn drukke werkzaamheden roet in het eten hebben gegooid. Ik wilde gewoon lekker voetballen. Het niveau maakte me niets eens zoveel uit.”
Gelukkig mens
Na zijn afscheid van de Van Nispen-selectie in 2003 trad De Klerk meteen toe tot het bestuur van zijn club. Samen met Fred Meiland vormt hij tot op de dag van vandaag het technisch hart van de club. ,,We hebben vooral oog voor de eigen jeugd. Daar moeten we het in de toekomst toch van hebben. We spelen Derde Klasse en dat is een mooi niveau. Natuurlijk hopen we een keer een stapje omhoog te kunnen maken. Dat is echter geen must. Voor Van Nispen is het vooral belangrijk om tegen clubs uit deze regio te spelen. Derby’s zoals vorig jaar tegen Hillegom en dit seizoen tegen Teylingen spreken enorm aan. Daar wordt naar toe geleefd en we genieten ervan.”
De Klerk is naast zijn bestuursfunctie nog altijd speler bij Veteranen 1 en daarnaast als trainer en leider bij de diverse jeugdteams betrokken. ,,Zolang ik dit kan blijven doen ben ik een gelukkig mens. En dat hoop ik, in welke functie dan ook, nog heel lang vol te houden. We hebben 340 leden en 200 vrijwilligers. Meer dan een kwart van de Zilkers is bij Van Nispen betrokken. Dat zegt alles over wat deze club voor De Zilk betekent.”
Tekst: Leo Schrama