In het ‘Jeugdelftal van de Maand’ wordt de schijnwerper gericht op een regionaal jeugdteam. Dit keer zijn o.a. trainer en spelers van Teylingen E1 aan het woord over het wel en wee van hun team. Zowel binnen als buiten de lijnen.

De negen roodzwarte tijgers, zoals hun benaming binnen de Teylingen-gelederen luidt, vormen met elkaar Teylingen E1. He team moet dit seizoen nog op stoom komen, maar werkt daar keihard aan. In de Eerste Klasse kunnen zij wekelijks rekenen op zware tegenstand en dat zorgt er voor dat Teylingen E1 momenteel genoegen moeten nemen met een bescheiden achtste plaats. Het plezier is er echter niet minder om. ,,Maar net als afgelopen zaterdag tegen Ter Leede E2 het geval was, toen we met 6-7 (!) verloren, is het vaak ‘net niet’. En dat na een 5-3 voorsprong”’, vertelt Jeroen van Reisen, die het team samen met Mike van der Zon dit seizoen onder zijn hoede heeft.

Nieuwe spelvorm
,,We komen er echter wel’, voegt de 21-jarige trainer er direct aan toe. ,,We hebben ons op de valreep geplaatst voor deze zware afdeling en krijgen daarom wekelijks veel tegenstand. In combinatie met drie keer per week trainen worden de jongens steeds sterker. Dat is een leerproces en dat pakken ze goed op.” Joost, Jelte en Jonathan, die na afloop van de woensdagavondtraining iets mogen vertellen over hun team, beamen de woorden van hun trainer. Jelte vindt zichzelf al een stuk sterker geworden dan aan het begin van het seizoen. ,,Toen viel ik nog wel eens om na een duel, maar nu gebeurt dat nog maar zelden.”

Dat is ook hard nodig, want na dit seizoen maakt het team de overstap naar de D-junioren en dus naar een groot veld. Joost: ,,Dan komt het ook op veel meer loopwerk aan. Dat heb ik al gemerkt, omdat ik al een paar keer met de D-tjes heb meegespeeld.” Ook Jonathan is op dat gebied al voor de leeuwen geworpen.

          Staand v.l.n.r.: Mike, Tim, Blizzard, Leo, Jonathan, Ruud en Jeroen. Hurkend: Ronald, Jim, Joost, Jelte en Jay

Bij Teylingen staan naast het speelplezier ook andere zaken hoog in het vaandel. Van de traditionele Sinterklaasmiddag tot het jeugdvakantiekamp in de zomervakantie. Daarnaast gaan er vrijdag zo’n zeventig jeugdleden een bezoekje brengen aan de Haarlemse kunstijsbaan. ,,En laatst hebben we met de E1 met de verkoop van amaryllissen nog geld ingezameld voor een internationaal voetbaltoernooi met Pinksteren in het Belgische Lommel”, vertelt een trotse Jonathan. Alle drie de E-junioren geven aan dat zij lid zijn geworden omdat hun opa, vader of broer ook al bij de club speelde of speelt. Teylingen staat dan ook niet voor niets bekend als een echte familieclub.

Ook voor Teylingens-jeugdvoorzitter Pieter Kniest is dat een bekend gegeven. De vele andere activiteiten die de club organiseert voor haar (jeugd)leden zijn kenmerkend voor de Sassenheimse zondagclub. ,,Hier is het meer dan voetbal alleen. Dat geldt overigens voor elk van de 300 jeugdleden die we momenteel hebben.  En vaak brengen nieuwe spelertjes hun vriendje mee. We leiden hier onze jeugd op voor ons eerste elftal, maar daar kan niet iedereen terecht. We willen dat elk lid zich hier thuisvoelt. Presteren en recreatie zijn beide belangrijk en gaan hand in hand. Bovendien zijn we een relatief kleine club. We moeten zuinig zijn op onze jeugd.”

Jim Gasser, voor het tweede seizoen op de Roodemolen actief als technisch jeugd-coördinator, voert de regie over de ontwikkelingen op voetbalgebied bij de roodzwarten. ..Dat doe ik op een luchtige maar ook duidelijke manier. Naar alle jeugdtrainers toe. Bij de standaardelftallen staan gediplomeerde trainers voor de groep. Bij de overige jeugd zijn het vaak jongens of ouders die zich aanmelden. Als zo’n trainer dat wil, bieden wij een (interne) cursus aan. Daarnaast streven we naar uniformiteit op de trainingen en in de gehanteerde speelwijze. Uiteraard letten we op het niveau van het team. Met ons jeugdplan zijn we nog niet zo lang geleden gestart en je merkt dat het begint te werken. Als club zijn we richting selectie wat de opleiding betreft zelfvoorzienend. Verbeter je de opleiding, dan heb je daar als club baat bij”, verduidelijkt Gasser.

Jeroen van Reisen is daar een mooi voorbeeld van. De trainer van de E1 kan het alleen maar beamen. ,,Tot de B1 heb ik gekeept, ben toen een tijdje gestopt en heb daarna nog een seizoen in de A-selectie gespeeld. Dit seizoen train ik de E1. Met training geven ben ik hier al op mijn veertiende begonnen. Dat ik het nu nog doe geeft alleen maar aan dat ik er heel veel plezier in heb. Nu heb ik alleen nog de interne trainersopleiding gedaan, maar ik hoop in de toekomst mijn TC3 te gaan halen.”

Als de woensdagavondtraining van de E1 er op een regen- en stormachtige avond opzit, wordt teamgenoot Leo vanwege zijn verjaardag in de stromende regen met een ‘Lang zal-ie leven’ toegezongen. De bijbehorende traktatie gaat er na een luid en duidelijk ‘Hiep, hiep, hoera’ als koek in. Het is tekenend voor de heersende teamgeest, waarbij het gezelschap vanuit een dug-out door enkele aanwezige ouders glimlachend wordt gadegeslagen. Voordat de spelers naar huis terugkeren wordt er alvast naar zaterdag uitgekeken als DOSR E1 op bezoek komt. ,,Dit keer gaan we winnen”, klinkt het strijdlustig. Maar voor het zover is, zullen eerst de gladde ijzers nog worden ondergebonden.