Hij, captain Robbert Susan, gaf Piet Molenaar de eer. De vader van de overleden teammanager Sander Molenaar mocht de schaal uitreiken aan kampioen Katwijk. Susan liet de ‘pa Molenaar’ het succes meevieren, alvorens de schaal zelf in z’n handen te nemen. Het vormde een emotioneel maar schitterend slotstuk van een bizar seizoen in Katwijk.
Katwijk deed wat lang, heel lang van hen verwacht werd: kampioen worden. De oranjehemden stonden vanaf dag één bovenaan in de Tweede Divisie, maar zagen de concurrentie bijna per speelronde dichterbij komen. De ploeg oogde lang stoïcijns, zelfs rondom het verlies van teammanager Molenaar, maar vertoonde scheurtjes naarmate de finishlijn dichterbij kwam.
Als twee broers stonden Susan en Michiel van Dam na afloop met de arm over elkaars schouder. Opgelucht, trots, vol emotie en adrenaline. Samen wonnen ze in 2013 bij Achilles ’29 het landskampioenschap. Samen verloren ze het kampioenschap in 2016 op de slotdag. Samen stonden ze aan het sterfbed van Molenaar. En nu stonden ze daar, samen in Werkendam met de schaal boven hun hoofd.
,,Dit seizoen was niet te beschrijven”, toonde captain Susan direct na het gefeest een stukje bezinning. ,,Eerst de ziekte van Sander. Toen het vertrek van Dick Schreuder. Die was echt een vader van de groep. Dan komt Jack, die het op zijn eigen, maar ook onze manier doet. Dan overlijdt Sander. Als je dan nu in het hol van de leeuw, waarbij zij er alles aan gedaan hebben om het ons lastig te maken, die schaal pakt. Echt geweldig.”
,,Ik ben zo gigantisch trots op deze selectie. Dit waren geen kleine tegenslagen die we hebben gehad dit seizoen.”
Susan doelde daarop op de psychologische oorlogsvoering van de club uit Werkendam, die op allerlei wijze duidelijk probeerden te maken dat er in het Brabantse dorp niks te halen viel. Ook kregen de bezoekers 800 kaarten, waar men in Katwijk op het dubbele had gegokt.
Ook op het veld had Katwijk het lastig. Vooral in helft één was het Katwijk van de eerste seizoenshelft en van duels tegen onder andere FC Lienden, HHC Hardenberg en Jong Sparta onder Van den Berg, totaal onzichtbaar. De thuisploeg domineerde niet, maar kreeg via de gevaarlijke aanvallers de beste kansen. Zo schoot Ahmad Mendes Moreira net voorlangs en konden ook Ahmed El Azzoutti en Leon Bot niet bij die bal die gevaarlijk langs de goal van Ricardo Kieboom schoot.
Door het oog van de naald
De Katwijkers stelden daar enkel een schot van Killian Berkhout tegenover. Te vaak werd de lange bal richting topspits Marciano Mengerink gezocht. Hoewel hij op die manier op z’n sterkst is, kwam hij er in Werkendam niet aan te pas. In helft twee leek het duel iets meer in balans, maar waren de grootste kansen er weer voor de thuisploeg.
Na een uur spelen moest Paul de Lange op de doellijn redding brengen. Daarmee leidde hij direct een tegenstoot in van de Katwijkers, waarbij Berkhout uiteindelijk stuitte op doelman Richard Arends. Het bleek de grootste Katwijkse kans in de wedstrijd. Naarmate de tijd verstreek kwamen de kansen voor de thuisploeg vooral voort uit opportunisme.
Invaller Abdulsamed Abdullahi was twee keer dichtbij een heldenrol. Eerst werd zijn vrije trap over door Kieboom over getikt. Een paar minuten voor het einde van de wedstrijd schoot hij van een meter of 25 een bal kiezelhard tegen de paal. Ook Raoul Esseboom moest nog in de slotminuten met een tackel de bal uit het eigen strafschopgebied werken.
Alles, maar dan ook alles werd er gedaan om Kozakken Boys van het score af te helpen. Toen scheidsrechter Derya Serik, die tien minuten voor tijd scheidsrechter Lorenzo Caïro verving, drie keer op z’n fluit blies barstte er een feest los in het Katwijkse kamp die z’n weerga niet kende.
,,Fantastisch dat de vader van Sander de schaal komt brengen. Ik zag ‘m van te voren en schoot echt vol.”
Na een ware pitchinvasion lieten Susan en Van Dam alle indrukken op zich afkomen. Samen stonden ze nogmaals aan de wieg van een schitterende triomf. ,,We waren misschien wel de underdog, gezien de afgelopen periode”, vond Van Dam. ,,Maar ik ben zo gigantisch trots op deze selectie. Dit waren geen kleine tegenslagen die we hebben gehad dit seizoen.”
Emotioneel
,,We hadden ook al twee keer kampioen kunnen worden hè? Dan gaan we hier met z’n allen heen, krijgen we maar 800 kaarten, omdat ze bij Kozakken Boys anders ook wel hadden geweten dat hier vierduizend Katwijkers zouden staan, en als je dan ‘m hier pakt, is dat extra lekker.”
En zo, stond Susan daar, met de schaal omhoog, en de arm van Van Dam over zijn schouder. ,,Kippenvel. Fantastisch dat de vader van Sander de schaal komt brengen. Ik zag ‘m van te voren en schoot echt vol. Wij zijn zo trots dat we dat voor hem konden doen.”
Kozakken Boys – Katwijk 0-0 (0-0)
Bijz: Berkhout (rood)
Katwijk: Kieboom, Van Dam, Esseboom, Blokland, Van Weerdenburg, Susan, Van Noord (65. Hamdi), De Lange, Sanchez Angulo (85. Tervoert), Schet (17. Berkhout), Mengerink
Foto: Orange Pictures
Lees ook: ‘Katwijk kampioen door gelijkspel in het hol van de leeuw’