De wereld is groter dan Katwijk, Den Haag of Rotterdam, weet Katwijk-goalie Ricardo Kieboom. De doelman wil het zien, meemaken. Helemaal alleen. Hij wil zichzelf op de proef stellen en gaat de uitdaging aan de wereld rond te reizen zonder gezelschap. Van Azië naar Australië en van Nieuw-Zeeland tot Zuid-Amerika. Weg van de sleur, weg van altijd maar hetzelfde.

Nu kan het nog. Kieboom is 28 en is in de bloei van z’n leven. Toch had de keeper alles wat z’n hartje begeerde. Hij kon een vast contract aannemen bij z’n werkgever. Hij heeft een koophuis en had bij vv Katwijk er zo’n een jaartje aan vast kunnen plakken. Maar misschien is dat juist wat hem ‘triggerde’ het roer totaal om te gooien.

,,Juist. Het benauwde. Elke dag was vrijwel hetzelfde: werk, trainen en weer opnieuw. Daar was ik een beetje klaar mee. Nu weet ik echt niet hoe m’n toekomst eruit gaat zien.”

Kieboom zocht alles uit: kon hij z’n huis zomaar in de verhuur gooien? Ging Katwijk akkoord met z’n vertrekwens? De doelman had een optie in z’n contract, dat Katwijk eenzijdig kon lichten. Hoe zouden z’n familie en vrienden reageren op het najagen van z’n droom?

,,Toen ik naar die bal ging wist ik één ding: die ga ik never nooit pakken. Gelukkig hoorde ik ‘m daarna tegen de paal aan gaan.”

,,Mijn vriendin zelf woont in het buitenland en zij begrijpt het. Ik raakte zelf bij Katwijk geblesseerd aan m’n voet en lag er een half jaar uit. Ik begon toen na te denken over wat ik zou willen doen, als er geen voetbal in mijn leven meer zou zijn. Het heeft dit idee wel een beetje ‘getriggerd’. Het speelde al zeker een jaar en nu ga ik deze droom werkelijkheid maken.”

Altijd voetbal
Voor de Rotterdammer wordt het ook allemaal één grote ontdekkingsreis. Sinds z’n veertiende deed hij alles voor het voetbal. Via de jeugd van ADO Den Haag belandde hij bij Sparta Rotterdam. Op Het Kasteel maakte hij in 2014 z’n debuut in het profvoetbal. In 2017 verruilde hij uiteindelijk het rood-wit voor het oranje van Katwijk.

Als doelman van de Katwijkers beleefde hij op 26 mei 2018 z’n hoogtepunt in Werkendam. Mede vanwege fantastisch keeperswerk van Kieboom bleef het 0-0 in de kampioenswedstrijd tussen Kozakken Boys en Katwijk. Voor de oranjehemden was dat puntje genoeg voor de titel in de Tweede Divisie.

,,Dat was tot nu toe absoluut het mooiste wat ik heb meegemaakt in Katwijk. Maar in het elftal is nu ook iets aan het groeien dat op twee jaar geleden lijkt. We zitten in een fantastische flow. Voor ons is de winterstop eigenlijk net te vroeg gekomen. Het zou toch een fantastisch afscheid zijn als het dit jaar weer lukt?”

Engeltje op de lat
Toch flitsen de gedachten van de keeper logischerwijs terug naar anderhalf jaar geleden. De Rotterdamer was op één doelpoging totaal kansloos: de afstandsknal van Abdulsamed Abdullahi. ,,Toen ik naar die bal ging wist ik één ding: die ga ik never nooit pakken. Gelukkig hoorde ik ‘m daarna tegen de paal aan gaan.”

Eerder in de wedstrijd had de doelman zichzelf al kunnen onderscheiden toen Kozakken Boys-spits Ahmed El Azzouti oog in oog met hem kwam te staan. ,,Dat was een belangrijke redding. Eigenlijk voor het hele team. We kregen toen met het elkaar het idee: vandaag gaan ze niet scoren. Het was een collectieve prestatie die middag. Met alles wat er dat jaar was gebeurd, onder andere met het overlijden van Sander Molenaar, was dat een heel bijzonder kampioenschap.”

,,Waarschijnlijk ga ik tijdens mijn wereldreis zoveel nieuwe indrukken opdoen, dat ik ‘hopelijk’ amper tijd heb om het te missen.”

Hoewel z’n keuze met de dag dichterbij zal komen, is het afscheid van Kieboom nog lang niet daar. ,,Nu ik het bij Katwijk bekend heb gemaakt dat ik vertrek, beleef ik het allemaal misschien nog wel intenser. Ik heb de laatste maanden vooral gebruikt om alles voor mezelf uit te zoeken. Nu de keuze is gemaakt, ga ik langzaam proberen alles een beetje in kaders te stoppen. Ik ben nu een beetje aan het kijken waar ik naartoe wil.”

Ineens komen ook de verhalen om hem heen op gang. Collega’s, vrienden en familie vertellen hoe tof ze de keuze van Kieboom vinden en hoe graag ze het zelf misschien ook hadden willen doen, maar nooit durfden of nu niet meer kunnen vanwege werk- of gezinssituatie.

,,En ik wilde juist niet later aan tafel zitten met de gedachte: dat had ik ooit moeten doen. Ik werk in het onderwijs en heb mijn werkgever laten weten helemaal te stoppen. Ik heb er vertrouwen in dat wanneer ik terug mocht komen, best wel nieuw werk ga vinden, maar voor nu is dit mijn keuze.”

Alleen het afscheid van het topsportleven zal gek zijn voor de 28-jarige goalie. De helft van z’n leven stond in het teken van minimaal vier tot vijf keer per week sporten. ,,Waarschijnlijk ga ik tijdens mijn wereldreis zoveel nieuwe indrukken opdoen, dat ik ‘hopelijk’ amper tijd heb om het te missen. Ik merk alleen wel nu de winterstop is aangebroken, dat ik het lastig vind om mijn energie kwijt te kunnen. Ik hoop in Australië straks te leren surfen en het daarin kwijt te kunnen.”

Spanning in de benen
Maar toch, hoe mooi het verhaal ook klinkt: Kieboom vindt z’n besluit ergens ook best spannend. ,,Het klinkt allemaal wel heel stoer, maar als ik straks het vliegtuig in stap, zal ik ook spanning voelen. Maar dat ik helemaal alleen ga heeft ook wel iets moois: het wordt één grote ontdekkingsreis.”

Foto’s: Kees Jonker

Lees ook: ‘Groot nieuw vanaf De Krom: drietal bezig aan laatste seizoen bij Katwijk’