Je kan je afvragen wat een trainer, die als speler het profvoetbal haalde, doet bij een dorpsclub pur sang als Teylingen. Maar de combinatie tussen Martijn Lagendijk en Teylingen lijkt te werken. Voor de Sassenheimer is de tweedeklasser z’n eerste club als eindverantwoordelijke, Teylingen wil andersom gebruikmaken van Lagendijk z’n professionele houding om de spelers en uiteindelijk het team beter te maken. Één plus één is ook in Sassenheim twee.

De twee partijen kwamen zodoende in de winterstop rap tot een akkoord voor een extra jaar op Sportpark de Roodemolen. Het dagelijks bestuur van de club en de spelersraad gaven beide unaniem hun jawoord, waarna Lagendijk zelf om de tafel ging met de club. De 39-jarige oud-prof noemde dit jaar al eerder een ‘overgangseizoen’ voor Teylingen en wilde dus absoluut verder met de Sassenheimers om zo volgend seizoen pas echt te gaan vlammen.

Krappe voldoende
Terug naar het heden: Teylingen raakte het afgelopen seizoen de volledige as kwijt. Dat is voor geen enkel elftal makkelijk op te vangen, maar in het geval van de Sassenheimers stonden in het middenrif ook de meest ervaren spelers van het team. Doelman Tarek Kharboutli vertrok naar DSOV, spits Jaap Zwetsloot ging naar FC Lisse en Mark van der Vlugt en Raymond Dolieslager zwaaiden het prestatievoetbal uit.

Met een nieuw team, vol met jonge gasten, presteerde Lagendijk met z’n elftal dus wisselvallig. Het resultaat voorlopig: de tiende plek. ,,Daarom gaf ik in het 433 magazine het seizoen eerder al een 6.5.” De trainer gaf z’n elftal dus een krappe voldoende voor het afgelopen najaar, maar vond zelf ook dat er absoluut ruimte was voor verbetering.

,,Ik had een opzetje gemaakt voor ons trainingskamp. Die was misschien iets te ambitieus.”

Lagendijk draaide de duimschroeven wat aan bij Teylingen. De afspraken tussen de begeleidende staf en de spelers werden iets strakker getrokken. ,,Toen ik bij Teylingen tekende, wist ik dat ik niet al te veel kon eisen van die gasten. We betalen hier niet in Sassenheim. Maar ik wilde niet dat spelers zomaar een avondje of weekendje weg konden zijn, als ze moesten voetballen. In oktober hebben we daar met elkaar over gesproken. Sindsdien gaan die afspraken hartstikke goed. Deze selectie heeft potentie en kwaliteit genoeg. Hoe meer wedstrijden je speelt, hoe sneller dat eruit komt.”

Voorbeelden
De trainer noemde jongens als Zwetsloot, Kharboutli en ook Martin van Eeuwijk als voorbeelden voor z’n huidige selectie. Zij verdienden bij Teylingen een transfer naar een hoger spelende club. ,,Ga als speler vooral op vrijdag op stap. Maar als je zondag maar scherp bent en ook lekker meedenkt met de selectie over hoe we beter kunnen worden. Op die manier bevorder je ook elkaars plezier. Als trainers zorgen wij dan op onze beurt dat het de spelers aan niks ontbreekt.”

,,Zo benaderen we nieuwe spelers ook: voor sommige gasten is het misschien beter om bij ons als tweedeklasser te gaan voetballen, dan bij een ploeg te spelen die misschien twee niveau’s hoger speelt, maar waar je nooit in actie komt.”

De ambitieuze Lagendijk liep enkele weken geleden tegelijkertijd ook tegen de grenzen van de club aan. Z’n professionaliteit is prima, maar moet niet doorschieten bij de tweedeklasser. ,,Ik had een opzetje gemaakt voor ons trainingskamp. Die was misschien iets te ambitieus. Ik had het een beetje ingedeeld, zoals ik bij Ter Leede gewend was. Met trainen, oefenwedstrijd, maar ook ruimte voor plezier.”

Individuele gesprekken
,,We hebben uiteindelijk nog best een leuke opzet kunnen maken. Op de eerste dagen hebben we twee goede grastrainingen staan. We oefenen op de tweede dag ook tegen Heerjansdam. Er staat ook nog een ontspannen strandtraining op het programma. Verder zal ik het trainingskamp ook gebruiken voor individuele gesprekken. In die gesprekken kunnen we de eerste seizoenshelft evalueren en vraag ik gelijk hoe ze naar het volgende seizoen kijken.”

,,Wie weet wat de toekomst nog gaat brengen. Voor nu zit ik goed bij Teylingen. Anders hadden we dit gesprek ook niet gehad…”

Al met al leerde Lagendijk zelf ook naar z’n eigen prestaties te kijken. Had hij andere keuzes kunnen maken tijdens z’n eerste maanden op eigen benen? Eiste hij soms niet te veel van z’n spelers?  ,,Het was best even wennen aan het begin. Ik wist dat ik tegen bepaalde dingen aan zou lopen die bij een tweedeklasser anders zijn dan ik gewend was.”

Een klein portie geluk
,,Maar ik ben niet ontevreden. Als wij straks in de tweede seizoenshelft zo van start kunnen gaan als dat we geëindigd zijn voor de winterstop, dan zie ik het allemaal wel goed komen. We willen verzorgd en met de borst vooruit voetballen. Ik vind dat we in de eerste seizoenhelft nooit zijn weggespeeld. Ook niet tegen Hillegom, waar we met 5-1 van verloren. Wie die wedstrijd heeft gezien, weet dat we bijna zeventig minuten lang mee deden of zelfs de bovenliggende partij zijn geweest.”

,,Als het kwartje de goede kant op valt voor ons, zou zomaar ineens de wind eronder kunnen komen en kunnen we een reeks gaan neerzetten. Deze groep is nog steeds strijdbaar en positief. Iedereen heeft het gevoel dat er dit jaar nog wat te halen valt.”

Ook Lagendijk zelf steekt z’n ambities niet onder stoelen of banken. ,,Ik heb mij de afgelopen jaren bij Ter Leede onder de vleugels van Henk Wisman kunnen ontwikkelen. Dat ik nu op eigen benen sta, is een mooie stap. Wie weet wat de toekomst nog gaat brengen. Voor nu zit ik goed bij Teylingen. Anders hadden we dit gesprek ook niet gehad…”

Foto: Peer Compeer

Lees ook: ‘Quick verlost Baten van reserverol bij Quick Boys’