Sinterklaas vieren, een weekendje weg of een tattoo laten zetten; het vriendenteam van Van Nispen (zaterdag) heeft zoals bekend geen verplichting om te trainen of wedstrijden te spelen. Met enige regelmaat zijn er spelers dan ook afwezig. Maar de afwezigheid van Girma Segaar was in de eerste maanden van dit seizoen wel heel bijzonder. De 25-jarige middenvelder verbleef in zijn geboorteland Ethiopië om een vakschool voor stukadoors op te zetten.

,,Ik wilde wat terugdoen voor het land waar ik ben geboren. Dat was ook de droom van mijn biologische moeder’’, vertelt Segaar, die sinds twee maanden weer terug is in Nederland.

,,Er is in Ethiopië veel vraag naar mensen in de bouw, zoals stukadoors en loodgieters. Nu wordt het veel gedaan door Italianen en Chinezen. Daarom is het mijn doel om bij te dragen aan de potentie van straatkinderen die minder geluk hebben gehad dan ik. Hopelijk bezorgt het ze een betaalde baan.”

,,Bij ons is het allemaal recht toe recht aan.”

Segaar, zelf woonachtig in Leiden en voormalig student International Business and Languages aan de Hogeschool van Amsterdam, schreef ook zijn scriptie over de Ethiopische bouwsector. ,,Ik weet ongeveer wat er bij komt kijken en de kennis en ervaring die ik mis, wordt gecompenseerd door betrokken experts.”

Werkethiek
,,De bedoeling is om in september 2019 te starten met de vakschool. Nu ben ik nog bezig met een aantal partijen om alles rond te krijgen. De Ethiopische overheid is daarbij betrokken, maar ook Nederlandse partijen. Het gaat niet alleen om het vaktechnische gedeelte, maar ook om het ontwikkelen van een bepaalde mentaliteit en ethiek of werkethiek die nodig is om bij te dragen aan een gezonde bouwsector.”

Hoewel de combinatie van een diploma op de HVA en de stukadoorswereld toch enigszins vreemd is, heeft Segaar wel degelijk een bouwachtergrond. Zelf zat hij in zijn tienerjaren op het Stedelijk Gymnasium in Leiden, samen met Jon-Joost Cornelissens, nu zijn teamgenoot bij Van Nispen. Maar door mindere resultaten moest Segaar van school af.

,,Daarna ben ik door een vriend gevraagd of ik wilde werken als stukadoor.  Ik ben zelfs aan de stukadoorsopleiding begonnen. Op een gegeven moment wilde ik toch iets anders doen en toen ben ik in Amsterdam beland.’’

Statuscultuur
Nu moet Segaar de komende maanden opdrachten zien binnen te halen in Ethiopië, wil hij de opgeleide stukadoors uiteindelijk ook werk geven. ,,Want wij zorgen naast de opleiding ook voor werk. Dus er is nog genoeg te doen.’’

De bouwsector van het Afrikaanse land is overigens niet te vergelijken met die van Nederland. ,,Bij ons is het allemaal recht toe recht aan. Maar daar heerst toch meer een statuscultuur, net zoals in bijvoorbeeld de Verenigde Staten of Dubai. Dat vertaalt zich in de bouw naar wat luxer ogende afbouwwerkzaamheden. Dus op die markt moeten we ook inspelen.’’

Ingeburgerd
Segaar is zodoende zeer bedrijvig. Toch denkt hij nog niet aan stoppen met voetballen bij Van Nispen. ,,Ik heb in de eerste seizoenshelft niet veel gespeeld. Ik denk zes à zeven potjes. Maar als ik er was, dan speelde ik. Dat komt natuurlijk ook omdat we geen hele brede selectie hebben. Na de winterstop zal ik ook niet iedere week aanwezig zijn. Maar mijn aanwezigheid hangt af van het project. Loopt het voorspoedig, dan hoef ik minder vaak naar Ethiopië.’’

Vanaf komend seizoen zal het waarschijnlijk anders zijn, als de Leidenaar ook in zijn geboorteland gaat wonen. Al blijft hij wel gewoon ingeschreven bij het vriendenteam van Van Nispen. ,,Want daarvoor is het veel te gezellig. Stel dat ik er één of twee keer ben, dan kan ik misschien meedoen. Wat dat betreft ben ik nu wel ingeburgerd bij Van Nispen. Het is wel een beetje mijn cluppie geworden.’’

,,Het shirt en logo vond ik in eerste instantie niets, met die tulp op je borst.”

Voordat de middenvelder twee seizoenen geleden via zijn vriend Cornelissens binnenkwam bij de Zilkers, had hij nog nooit van Van Nispen gehoord. ,,Ik had er zelfs nog nooit tegen gespeeld. Ik was al eventjes gestopt met voetbal nadat ik in de senioren bij FC Boshuizen en GHC had gespeeld. Door een ontstoken slijmbeurs moest ik stoppen.”

,,Op een gegeven moment wilde ik het wel weer proberen. Via Jon-Joost (Cornelissens, red.), met wie ik in de jeugd van Voorschoten’97 heb gespeeld, ben ik bij het vriendenteam terechtgekomen. Dat was voor mij beter te doen, omdat ik maar één keer per week hoefde te trainen. Dan zou ik minder last krijgen.”

Voetbalacademie
De overstap beviel Segaar uitstekend. ,,Het is een ontzettend hartelijke club met leuke mensen. Het shirt en logo vond ik in eerste instantie niets, met die tulp op je borst”, zegt hij met een lach. ,,Dat is inmiddels ook wel veranderd, ik vind het nu juist mooi. Een kwestie van gewenning misschien.’’

Segaar traint zelfs een jeugdteam bij de club uit De Zilk, samen met Cornelissens. Iets wat de middenvelder wellicht ook in Ethiopië wil oppakken. ,,Dat is iets voor de toekomst: een voetbalacademie opzetten. Eerst dit maar eens laten slagen.’’

Archieffoto’s: Carlijn Stortelder

Lees ook: ‘Tom van Maris baalt van mentaliteit jongelingen: „Één van de redenen dat ik ermee stop”’