Sjaak Polak bleef expres buiten na SJC-Purmersteijn. Furieus dat hij was. Tijdens de wedstrijd zag je hem al een paar keer wanhopig naar zijn elftal kijken. Wat hij zag was een SJC zoals hij dit seizoen nog weinig had gezien. Zielloos en zeker niet voetballend met een titel in het vooruitzicht. Polak had zich kapot geërgerd. Zijn ploeg ging in eigen huis met 0-1 onderuit.

,,Als ik naar binnen was gegaan, had ik ze verrot gescholden. Dat wilde ik ze niet aandoen.” Aan de teksten van de Haagse trainer viel weinig twijfel te bespeuren. De oud-prof miste de bezieling die hij als speler veelal wel in een wedstrijd kon leggen. Of het zicht op een titel de ploeg vleugellam maakte, was moeilijk te peilen. Maar de Noordwijkers oogden mat.

Te lief
Een week geleden had doelman Kevin Schelvis zich ook al uitgesproken over het feit dat zijn ploeg zich vaak ’te lief’ toonde. Daar leek ook in Noordwijk wat van terug te zien. Waar Purmersteijn zich in de wedstrijd vocht met een hoge intensiteit, daar trok SJC juist regelmatig het voetje terug.

Het leidde tot een wedstrijd waarin in de eerste helft het speltempo wel hoog was, maar er nauwelijks kansen vielen te noteren. Dat de enige treffer uit een mislukte voorzet kwam, die door Jordy Groot van richting werd veranderd, kon nauwelijks als verrassend worden betiteld.

,,Als ik een brede selectie had gehad, dan had ik zwaar ingegrepen.”

De grootste kans op nog een doelpunt kwam van de bezoekers. Vlak voor rust werd Yassin el Yaakoubi op links weggestuurd. Hij bleek een stuk rapper dan Juriaan van Duyn. De back van SJC kon nog wel de hoek klein maken voor de rappe buitenspeler. Die stuitte vanwege de lastige hoek daarna op doelman Schelvis. In de tweede helft schoot aanvaller Dyllandro Panka nog bijna de 0-2 binnen. Zijn pegel van net buiten de zestien kuste de lat.

Rood
De enige echte Noordwijkse kans kwam ook uit de enige echt soepel lopende aanval van de dag. Daarin was Tom Broekhuizen het eindstation. Zijn schot van randje zestien miste de juiste richting. Verder bleef het wedstrijdformulier aan kansen voor SJC leeg.

Tot overmaat van ramp kreeg de ingevallen Dandy Steenvoorden een paar minuten voor tijd direct rood na het van achteren neerhalen van de bijna doorgebroken Stefan van Wonderen. ,,Ja, wel terecht”, bleef de buitenspeler achteraf eerlijk. ,,Maar de eerste uit mijn voetbalhistorie. Moet je ook een keer meegemaakt hebben, aan het einde van je actieve carrière” , kon de Noordwijker de grap er nog wel van inzien.

Steenvoorden viel een half uur in en kreeg in de slotfase een rode kaart

Het was misschien het enige stukje bezieling dat Polak aantrof in zijn ploeg. Ook juist met het inbrengen van Steenvoorden en het naar voren sturen van verdediger David Verweij kwam er wat meer opportunisme in het vooral vlakke spel van de Noordwijkers. En dat voor de tweede week op rij.

,,Als ik een brede selectie had gehad, dan had ik zwaar ingegrepen. Dit kon gewoon niet. Als je op dit niveau wil spelen, moet je meer laten zien. En met name sommige jongens die een grote mond hebben en een basisplaats willen hebben, moeten zich eens afvragen of dat wel terecht is. Dan moet je dat laten zien op het veld en niet met je mond. Daar heb ik moeite mee.”

Cryptisch
Om welke jongens dat specifiek ging, hield de Hagenees binnenskamers, maar dat hij boos was op z’n groep was een understatement. ,,Ik stop mijn hele ziel en zaligheid in deze groep. Ik heb mijn handen gebrand en mijn billen gebrand. Maar hier trek ik even mijn handen vanaf.”

,,Vijfentwintig jaar na dato kom je weer in de boeken te staan. Hoe mooi is dat? Dat wil je met SJC toch ook?

In die quote klonk iets cryptisch, misschien zelfs wanhopigs. ,,Ik ben niet wanhopig, ik ben realistisch”, pareerde Polak. Maar wat bedoelde hij dan ‘met z’n handen er vanaf trekken’? ,,Ik hoef geen mensen meer te helpen. Als zij een grote bek hebben van: ‘ik hoor er in te staan, of ik moet erin staan. Ik weet niet waar je het gore lef vandaan haalt, sorry. Dat wil ik gewoon gezegd hebben.”

Scheveningen
Polak verwees aan het einde van zijn monoloog nog aan het Scheveningen van eind jaren ’90. Een team dat alles won op ‘amateurgebied’ en waar hij zelf deel van uitmaakte. ,,Zaterdag ben ik toevallig nog bij een boekpresentatie geweest. Dat was het beste amateurelftal ooit. Vijfentwintig jaar na dato kom je weer in de boeken te staan. Hoe mooi is dat? Dat wil je met SJC toch ook? Dat als je kinderen dadelijk achttien zijn, je in een boek kan lezen dat je naar de Derde Divisie bent gepromoveerd en je dat kan laten zien? Dat is historie voor deze club.”

,,Dat besef heb ik wel. Maar ze zijn hier te makkelijk. Het was gewoon niet goed. Ik zit zo niet in elkaar. Ik wil het maximale eruit halen. Maar dan moet je ook zelf willen. Dat hebben we gewoon te weinig gedaan. We gaan de reactie van de groep wel zien.”

SJC – Purmersteijn 0-1 (0-0) 27. Groot (eigen goal) 0-1

Bijz.: 88. Steenvoorden (rood)

SJC: Schelvis, Van Duyn, Verweij, Groot, Al Tamimy (82. Van Heijningen), Broekhuizen, Van Dijk (69. Van der Klugt), Van der Zalm, Broekhof (56. Steenvoorden), Duindam, Dedel

Foto’s: Johanna Wever

Lees ook: ‘Susan: ,,We moeten kampioen worden voor Sander”‘

Samenvatting SJC – Purmersteijn (Beelden: Bollenstreek Omroep)

Tom Broekhuizen na afloop van SJC – Purmersteijn