Jesse Dingjan zou afgelopen zomer vv Katwijk voor Ter Leede verruilen. Een prachtige kans in Nieuw-Zeeland stak daar een stokje voor. Dingjan ging stage lopen bij één van de zeven voetbalfederaties van het land, en heeft een contract getekend bij Canterbury United. In aflevering twee praat de Voorhoutse middenvelder ons bij over zijn avonturen in Nieuw-Zeeland.

Het is alweer een tijd geleden sinds mijn vorige update en de afgelopen periode is er weer genoeg gebeurd in Nieuw-Zeeland om op terug te blikken én op vooruit te kijken. De ontknoping van het reguliere voetbalseizoen vindt al over een paar weken plaats en mijn team, Canterbury United, heeft zich inmiddels geplaatst voor de play-offs. We zijn nog volop in de race voor de tweede plaats – die leidt uiteindelijk tot deelname aan de Champions League van Oceanië en een thuiswedstrijd voor de halve finale van de play-offs. Inmiddels weet ik ook hoe het is om een aardbeving van dichtbij mee te maken, waardoor de wedstrijd van het jaar tegen Auckland City werd afgelast.

Voetbalcultuur
Laat ik bij het begin beginnen. Het leven is goed hier en de voetbalcultuur bevalt mij absoluut. Dat heeft ook te maken met het feit dat de resultaten goed zijn, het in de organisatie rustig is en ik belangrijk kan zijn voor het team. Er is veel media-aandacht voor de competitie, mede doordat de wedstrijden live op televisie worden uitgezonden. Dit zorgt ervoor dat voetbal nationaal op de kaart wordt gezet. Ten opzichte van sporten als rugby en cricket moet de sport echter nog wel een grote inhaalslag maken.

Vergeleken met het voetbal in Nederland zijn de wedstrijden een stuk fysieker en minder tactisch. Ook vraagt voetballen in tropische weersomstandigheden veel van je mentale en fysieke gesteldheid. Het is op dit moment hartje zomer met soms temperaturen van rond de 30°C. En dertig graden hier is niet te vergelijken met dertig graden in Europa, omdat hier geen ozonlaag is. Jezelf met zonnebrand van factor 50 insmeren voor een wedstrijd is dan ook zeker geen overbodige luxe.

In mijn vorige verslag was ik nog kritisch over sommige faciliteiten, maar nu neem ik dat volledig terug. We spelen regelmatig in stadions – weliswaar slechts voor een kwart gevuld – en de kwaliteit van de velden is perfect. Dit soort velden heb ik in Nederland weinig gezien.

Erop of eronder
De komende twee weken worden erg belangrijk voor ons. En we hebben een overvol programma met vier wedstrijden in twaalf dagen tijd en eventueel nog een finale. Het is het erop of eronder om ons echt in de prijzen te spelen. Een plaatsing voor de Champions League zou een ongekende prestatie zijn voor de hele organisatie, zeker na het teleurstellende afgelopen seizoen.
Het is heerlijk om elke week op dit niveau te spelen, de sfeer in de groep is goed en omdat de competitie maar veertien wedstrijden telt, staat er elke week veel op het spel.

Het aparte is dat ik op veel verschillende posities speel. Zo heb ik als (verdedigende) middenvelder, rechts- en linksbuiten gespeeld en afgelopen weekend zou ik als valse spits starten tegen Auckland City. Dat ging niet door doordat Moeder Natuur roet in het eten gooide. Een aardbeving met een kracht van 5,7 op de schaal van Richter bracht een groot deel van Christchurch aan het wankelen. Een gekke ervaring om mee te maken; het hele huis schudde, borden en glazen vlogen door de kamer en er zitten grote scheuren in de muur van mijn kamer.

Er zijn, op de materiële schade na, verder geen grote gevolgen van de aardbeving, maar de gemoedsrust van de ‘locals’ heeft er wel onder geleden. Het is namelijk maar vijf jaar geleden dat een catastrofale aardbeving 185 mensen het leven kostte en de stad grotendeels vernielde…

Hoewel het dit keer natuurlijk een stuk minder erg was, moest onze wedstrijd afgelast worden. Het stadion werd onveilig verklaard en bovendien was het team van tegenstander Auckland City gestrand op het vliegveld van Wellington.

Hieronder een aantal samenvattingen om een beeld te geven van de wedstrijden:

Auckland City vs Canterbury United https://www.youtube.com/watch?v=TAuhoO0BXr0)
Canterbury United vs WaiBOP United https://www.youtube.com/watch?v=FXhCcgEQ40M)
Canterbury United vs Wellington Phoenix https://www.youtube.com/watch?v=UlPsjzxmvuY)

Werken bij de club
Naast voetballen moet ik natuurlijk ook werken, maar dat bevalt al net zo goed. Buiten het feit dat ik binnen de lijnen van invloed ben op de prestaties, heb ik ook grote invloed op de prestaties van de organisatie buiten het veld. Ik ben inmiddels verantwoordelijk voor de marketing-, media- en event-activiteiten van Canterbury United. Een goede combinatie, maar deze dubbelfunctie brengt soms ook ongemakkelijke situaties met zich mee. Zo krijg ik op wedstrijddagen allerlei vragen over de organisatie terwijl ik mij die dag volledig wil focussen op de wedstrijd en niet bezig wil zijn met randzaken. Ook wanneer ik in gesprek ben met de trainer is het soms lastig uit te maken welke hoed ik op heb: die van speler of van manager.

Kerstige rondreis
Tussen alle hectiek van werk en voetbal door heeft een negendaagse roadtrip tijdens kerst mij laten zien wat een prachtige natuur dit land te bieden heeft. Nadat het seizoen voorbij is en ik klaar ben met werken, neem ik ook nog een kleine maand de tijd om de rest van dit land te ontdekken, voordat ik eind april terugvlieg naar Nederland.

Ik ben wel benaderd door een aantal clubs om hier te blijven en in de winter te spelen, maar ik moet terug naar Nederland om af te studeren. Het einde van dit mooie avontuur is dus in zicht, maar tijdens mijn laatste twee maanden staan er nog veel spannende dingen op de kalender, waar ik erg naar uitkijk.

Met sportieve groet,

Jesse Dingjan