Vanaf de C-junioren speelt Joey Ravensbergen al op Nieuw-Zuid. Opmerkelijk genoeg kwam hij destijds over van rivaal en dorpsgenoot vv Katwijk. De verdediger doorliep daarna de rest van de jeugdopleiding bij Quick Boys en debuteerde op 11 april 2015 in de uitwedstrijd tegen Kloetinge in het eerste elftal. Met zijn tomeloze inzet werd hij al snel een publiekslieveling en speelde de linksback uiteindelijk al meer dan 150 wedstrijden voor de blauw-witten. Maar afgelopen donderdag liet hij de clubleiding weten volgend jaar niet meer voor de Katwijkers te spelen.

„Dat had ik eerlijk gezegd ook nooit verwacht’’, begint Ravensbergen over zijn vertrek. „Ik heb nog nooit met een andere club gesproken. Zolang ik het naar mijn zin heb, ga ik niet weg. Dat is met mijn werk zo en ook bij het voetbal.’’

Plezier kwijt
Alleen het laatste half jaar bekruipt hem steeds meer het tegenovergestelde gevoel. Een emotie die eigenlijk alleen maar sterker wordt. Het plezier is minder. Iets wat niet alleen hemzelf opvalt. „Ik kreeg steeds meer irritaties. Dat was thuis merkbaar en mijn vader viel het ook op. Hij is elke training aanwezig, dus hij kan het verschil goed zien. Ik werd nonchalanter, was helemaal niet meer fel in mijn duels en had weinig zin om te trainen.’’

„Ik werd nonchalanter, was helemaal niet meer fel in mijn duels en had weinig zin om te trainen’’

De linksback kwam dit seizoen voor het eerst een paar wedstrijden op de reservebank terecht. De suggestie dat hij daarom vertrekt, wuift hij direct weg. „Wissel zitten is voor mij ook niet erg. Ik had dan graag voor mijn plekje willen knokken. Maar ik raakte mijn plezier kwijt en ik vind de training gewoon onwijs belangrijk. Niet iedereen heeft die drive. Maar ik heb dat echt met elke sport. Ik tennis ook veel en dan wil ik ook gewoon mijn best doen.’’

„Als de trainingen gewoon goed waren gegaan, dan had ik echt geen reden om te vertrekken. Hoe het dan komt dat ik het plezier bij het voetbal nu kwijt ben? Dat is er langzaam in geslopen, denk ik. Ik neem het ook echt niemand kwalijk van de club. In het gesprek was ik de enige die hiermee kwam, dus het is puur iets persoonlijks.’’

Raar gevoel
Na een lange tijd van nadenken, gesprekken voeren met onder anderen zijn vader en zijn vriendin, hakt hij uiteindelijk de knoop door. Een aantal weken leeft hij het met het gevoel alsof er een baksteen in zijn maag zit, maar afgelopen donderdag komt het hoge woord eruit. 

„Misschien gooi ik met dit besluit mijn eigen glazen in, maar op dit moment ben ik blij met mijn keuze’’

„Ik sliep slecht en had last van mijn maag. Gewoon een raar gevoel. Eerst zou ik misschien woensdag nog aan de beurt zijn, maar uiteindelijk werd het donderdag. Daardoor moest ik nog een dag langer wachten en denk je er op de dag zelf wel de hele tijd aan. Ik heb netjes mijn verhaal kunnen doen en vertelt waar ik mee zit. De club vond het uiteraard jammer, maar reageerde wel respectvol. De deur staat altijd voor mij open en dat voelt wel goed. Het gesprek luchtte ook echt op.’’

Toekomst
De reacties die de linksback vervolgens kreeg, waren eigenlijk alleen maar positief. Iedereen betreurde het logischerwijs, maar respecteerde de keuze van Ravensbergen. Het komende half jaar hoopt hij op een mooie wijze af te sluiten bij Quick Boys en daarna gaat de focus op zijn nieuwe club. 

„Ik wil sowieso in de regio blijven voetballen. Ik ga de komende tijd rustig bekijken welke club er het beste bij mij past. Dat is ook voor mij nieuw en daar ben ik ook wel benieuwd naar. Misschien gooi ik met dit besluit mijn eigen glazen in, maar op dit moment ben ik blij met mijn keuze.’’

„Ik ben net 25 en zit op de toppen van mijn kunnen. Straks moet ik mezelf ook weer opnieuw gaan bewijzen. Dat zorgt wel voor een stukje extra drive bij mij en daar kijk ik erg naar uit. Maar eerst wil ik de komende tijd nog tweehonderd procent voor Quick Boys geven. Hopelijk gaat de competitie weer snel beginnen.’’

Foto: Orange Pictures

Lees ook: Onyeike twee jaar langer bij VVSB

Sorry, mogen we nog even jouw aandacht?

Ook Voetbal in de Bollenstreek wordt keihard getroffen door de coronacrisis. De inkomsten zijn zwaar gedaald, terwijl we wel doorgaan met schrijven. We gaan geen geld vragen voor artikelen. Maar wil je ons toch op een bepaalde manier steunen? Dat kan.

Thanks!