Jaren geleden begonnen als keeper en dat deed hij zeker niet onverdienstelijk. Zo goed, dat Dick Verhoeven (24) uit De Zilk het in de jeugd tot Ajax, waar hij getraind heeft onder Fred Grim, en HFC Haarlem schopte en zelfs uitgeroepen werd tot beste keeper van Nederland tot 14 jaar. Toen hij het wel erg druk kreeg met zijn vwo, hij het keepen steeds minder interessant vond én zijn vrienden begon te missen, keerde hij terug op het thuishonk bij Van Nispen. Waar hij nu als veldspeler alweer een aantal jaar in het eerste elftal speelt.  

Dick heeft op dit moment weinig te klagen. Hij heeft zijn studie Commerciële Economie inmiddels afgerond, staat basis in het eerste elftal van zijn cluppie, viert deze week samen met zijn vriendin hun 2-jarig jubileum en heeft een goede baan bij DDI in Hoofddorp. Een bedrijf dat software ontwikkelt voor andere bedrijven om data en documenten te automatiseren en digitaliseren. Dick geeft advies aan die bedrijven en reist daarvoor door het hele land.

Daarnaast luistert hij graag naar Nederlandse R&B zoals de Jeugd van Tegenwoordig, is erg van de structuur in zijn dagelijks leven, heeft zijn bijgeloof met betrekking tot het voetbal (gelukkig) afgeleerd en steekt zijn mening niet onder stoelen of banken.

Hi Dick. Waar ik toch erg nieuwsgierig naar ben; dat bijgeloof van jou… Leg eens uit.
,,Goede binnenkomer! Ik ben enorm van de vastigheden, structuur is wel belangrijk voor me. Tegenwoordig drink ik voor de wedstrijd een Red Bull en eet ik een banaan. Als ik dat niet in huis heb, kan het zomaar voor komen dat ik nog even snel naar de benzinepomp rijd. Vroeger was het echt veel erger, dwangmatig zelfs. Sokken, scheenbeschermers, m’n haar en vaak nog een schietgebedje voor ik het veld op ging… Het moest allemaal kloppen. Toch vond ik niets wat echt goed werkte, dus ga ik nu maar gewoon uit van mijn eigen kunnen. Mijn motto is nu: ‘ik doe m’n best en meer dan m’n best kan ik niet doen’.”

Op je hoeveelste paar schoenen van dit seizoen voetbal je nu?
(Begint te lachen): ,,Ja, dat zijn alweer de vierde dit seizoen. Twee paar zijn stuk gegaan en daarna heb ik twee paar nieuw gekocht: één paar voor gras en één paar voor kunstgras. Daar heb ik overigens nog niet echt veel op gespeeld, omdat ik (zonder het lange tijd te weten) mijn voet heb gebroken.”

Huh?
,,In november tegen Stompwijk ’92 gebeurde dat. Het voelde niet helemaal lekker, maar na verschillende tests van de fysio bleek er niets te zien te zijn. Dus heb gewoon door gevoetbald. Uiteindelijk bleef het maar pijn doen, dus toch foto’s gemaakt en nu blijkt er een botje aan de zijkant van m’n voet gebroken te zijn. Daar ben ik pas een aantal weken geleden achter gekomen, dus het is nu alweer bijna geheeld. Bizar he?!”

,,Nu is eindelijk tot ons doorgedrongen dat we beter op vrijdag kunnen gaan stappen en dan kijken we op zaterdag meestal voetbal. Beter voor iedereen!”

Er wordt trouwens gedacht dat je je schoenen snel vertrapt om te kunnen voldoen aan de laatste trends?
,,Haha oké, misschien kijk ik eerst naar hoe ze eruit zien en daarna pas of ze lekker zitten. Ik vind het wel leuk om een beetje met de trends mee te gaan, maar tijdens het voetballen zijn het gewoon voetbalschoenen. Ik poets ze na de wedstrijd niet op ofzo.”

Of is het om dat je ze vaak kwijt bent? Ik hoorde namelijk dat je thuis nogal eens wat vergeet…
,,Mijn schoenen niet! Op werk ben ik super gefocust en als ik dan thuis ontspannen ben, wil het nog weleens gebeuren dat ik er met m’n hoofd niet zo bij ben. Ik kan bijvoorbeeld nogal eens weglopen zonder achter me te kijken of na te denken. Zoals dat ik naar buiten loop met vijf graden en nog geen jas aanheb. Dan ben ik druk met van alles en nog wat en vergeet ik dingen. Maar het positieve is dat ik het inmiddels van mezelf weet en er dus aan kan werken.”

Je hebt een vrij sterkte mening hè? Je moet geen discussie aangaan met jou…
,,Ik ben erg eigenwijs, laten we het daarop houden. Ik heb mijn mondje bij me en ben niet bang mijn mening te geven. Niet dat ik altijd gelijk heb, maar ik vind wel dat iedereen mee moet doen in het leven en in een team. Ik spoor dat graag een beetje aan.”

Ik hoorde dat dat vaak goed van pas komt in de spelersraad van Van Nispen. Hoe gaat dat precies?
,,We hebben een groepje spelers dat één keer in de week samen met de trainer de wedstrijd van afgelopen zondag evalueert, vooruit kijkt naar de komende tegenstander en de doelstellingen bepaalt. René (Ras, trainer red.) heeft dit in het leven geroepen en in principe mogen alle selectiespelers zich daarvoor aanmelden. Vaak zijn het wel dezelfde die daarin zitten, omdat dat degene zijn die het makkelijkst hun mening geven. Ik vind het zonde als mensen stil zijn en hun mening niet durven geven, terwijl die misschien hartstikke waardevol is. Dat probeer ik aan te moedigen. Daardoor kan ik soms wel wat direct of bot overkomen, maar bedoel het zeker niet verkeerd.”

En wat betreft die doelstellingen?
,,Ik probeer altijd wel hoge doelstellingen neer te zetten. Voor het team natuurlijk, maar ook vooral voor mezelf. Ik probeer het maximale te vragen en dat is soms weleens lastig. Het resultaat behaal je met het team, maar ik vind dat je voor jezelf altijd het beste eruit moet halen. Het laatste wat ik zal doen is naar een ander wijzen.”

Houd je je daar dan ook aan op zondag? Of zijn de zaterdagavonden vaak iets te gezellig?
,,De ene keer gaat dat beter dan de andere keer. Tegenwoordig is zaterdagavond niet meer heel gek, maar vroeger toen ik 17/18 jaar was, gingen we op zaterdagavond stappen met vrienden (toevallig ook allemaal selectie). Dan voelde ik me op zondag niet altijd even top. Nu is eindelijk tot ons doorgedrongen dat we beter op vrijdag kunnen gaan stappen en dan kijken we op zaterdag meestal voetbal. Beter voor iedereen!”

,,Wat betreft die doelstellingen behalen… Als ik lekker in mijn vel zit qua werk en privé, kan ik tijdens de wedstrijd makkelijker aan die doelstellingen voldoen dan wanneer ik veel aan mijn hoofd heb.”

Als eerste naar bed gaan is niets voor jou, hè?
,,Ik ben wel een gezelligheidsmens en vind het ongezellig om dingen te missen en dus als eerste af te haken. Dat komt dan ook niet vaak voor inderdaad. Ik houd er wel van om sfeer te maken en het zou de sfeer niet ten goede komen als ik als eerste naar huis ga toch?”

Dat is waar! Ben je na HFC Haarlem dan ook weer bij Van Nispen belandt omdat je je vrienden miste?
,,Haha, dat denken zij misschien. Zoals ik al zei was de voornaamste reden school, dat was gewoon niet meer te doen met zes keer in de week voetbal. Ik zat dan in de auto op weg naar de voetbal m’n huiswerk te doen. Gelukkig sprak ik m’n vrienden nog vaak en ik mocht ook gewoon mee op voetbalkamp, omdat ik hier woonde en op school zat. Dus heb altijd wel die aansluiting gehad. Het voelde dus gelijk goed toen ik hier weer terug was. Die vaste dingen zoals een biertje na de training op donderdag en zondagavond Chinezen zou ik zeker nooit meer willen missen.”

,,Ik had vaak wel een grote mond tegen hem en minder leuk vond ik het dan als hij mij terugpakte en op mijn plek zette in het bijzijn van de hele groep. Zij lachen natuurlijk en ik, uh niet.”

Toen was je keeper… Waarom ben je uiteindelijk veldspeler geworden?
,,In eerste instantie was ik van plan te gaan keepen toen ik terug kwam bij Van Nispen, maar heb toen toch de keuze gemaakt om te gaan spelen. Als keeper voetbalde ik altijd al veel mee en had best een aardige trap. Mijn toenmalige trainer, Rick Witteman (nu teamgenoot), zag in mij een centrale middenvelder, waar ik hem nog steeds erg dankbaar voor ben. Dat is namelijk de basis geweest van mijn huidige positie in Van Nispen 1.”

Je hebt ook nog even linksback gestaan hoorde ik. Verlang je nog weleens terug naar die tijd?
,,Hahaha dat zat eraan te komen… Nee, echt niet. Die linksback positie was niet voor mij weggelegd. Ik ben niet per se een super goede verdediger en ik heb altijd wat te zeiken op de backs, dus dat kun je dan ook terugverwachten. Ik heb daar gelukkig maar kort gestaan onder leiding van Stephan Spruijt (vorige trainer red.). Hij zei altijd dat ik daar goed tot mijn recht kwam door mijn goede crosspass. Al was dat misschien meer om me zoet te houden denk ik nu.”

Diezelfde Stefan Spruijt heeft voor jou op die linksback positie een mooie bijnaam in het leven geroepen: Circus Sarassani. Waar komt die vandaan?
,,Hij zei dat altijd omdat ik lekker liep te pielen. Ik hield de bal te lang vast en zocht naar de moeilijkste oplossing. Met de gekste trucjes probeerde ik dan aan de bal te blijven. Veel om gelachen trouwens. Ik had vaak wel een grote mond tegen hem en minder leuk vond ik het dan als hij mij terugpakte en op mijn plek zette in het bijzijn van de hele groep. Zij lachen natuurlijk en ik, uh… niet.”