Eigenlijk had dit zijn laatste seizoen moeten worden. Althans zo zat het lange tijd in het hoofd van Robbert Susan (35). Ondertussen begon het toch te knagen bij de linksbenige middenvelder, die dit seizoen geen enkele keer in de basiself van Katwijk ontbrak. Was stoppen nog wel de juiste beslissing? Kwam het niet te vroeg?

Het clubicoon liet uiteindelijk zijn gevoel spreken en verlengde tóch zijn contract. De Leidenaar neemt ons mee in de route naar zijn besluit.

“Vorig jaar, na die vuurwerkshow, had ik nog één laatste keer verlengd. Het is vervolgens een topseizoen geworden, waarin we kampioen werden. Vervolgens mis je er dit seizoen van de achttien wedstrijden nul en ben ik nog fit en belangrijk. Langzamerhand begon het toch een beetje te knagen. Veel mensen wilden dat ik toch door zou gaan en wat ik zeg: bij mij heerst niet het beeld dat ik er niet meer aan te pas kom. Ik voel me hartstikke goed, ben fitter dan vorig seizoen, en heb het nog onwijs naar mijn zin. Waarom zou ik dan stoppen?”

Ook berichten uit Curaçao
De vraag stellen was hem uiteindelijk beantwoorden voor Susan. Het nieuws werd door Katwijk zaterdag naar buiten gebracht en wat volgde was een explosie van positieve berichten. Iets dat de captain oprecht raakte, zo vertelt hij.

‘Ze zijn nu op een leeftijd dat ze het allemaal heel bewust meemaken. Natuurlijk gaan we als papa straks gestopt is alsnog bij Katwijk kijken, dat weet ik honderd procent zeker, maar voor hun is het natuurlijk ook geweldig.’

“Natuurlijk doet dat heel veel met je. Het is een enorme blijk van waardering. Veel supporters gaven aan dat ze het niet hadden verwacht en vinden dat Katwijk mij nog niet kan missen. Er waren zelfs mensen die vanuit Curaçao een foto stuurden dat ze zo blij waren met het nieuws. Dat is natuurlijk heel gaaf, daar doe je het voor.”

Susan sleepte met Katwijk al drie titels (en daarmee drie sterren) uit het vuur. Met een vierde kampioenschap zou hij op eenzame hoogte komen op de wall of fame. Dat hij met zijn verlenging ook extra tijd koopt, speelde echter geen prominente rol in de besluitvorming.

“Mijn grootste drijfveer zijn mijn eigen kids. Mijn twee zoontjes zien alle wedstrijden, zowel uit als thuis. Afgelopen zaterdag waren ze er ook weer, voor een oefenwedstrijdje bij UNA. Ik weet dat ik die gasten er zo gelukkig mee maak. Ze zijn nu op een leeftijd dat ze het allemaal heel bewust meemaken. Natuurlijk gaan we als papa straks gestopt is alsnog bij Katwijk kijken, dat weet ik honderd procent zeker, maar voor hun is het natuurlijk ook geweldig.”

Met terugwerkende kracht baalt Susan dat hij zijn oudste zoon de allesbeslissende wedstrijd in 2018 uit bij Kozakken Boys niet liet bijwonen. Katwijk stelde in een zenuwslopende bedoening met een 0-0-remise de titel veilig. “Spijt was voorgaande jaren voor mij ook een drijfveer. Er was toen een buscombi, er stond heel veel lading op die wedstrijd en die oudste was nog erg jong. Daarom ben ik zo blij dat ze het afgelopen seizoen wel hebben kunnen meemaken.”

En dan terugkomend op een mogelijk vooruitzicht om de succesvolste Katwijk-speler aller tijden te worden. “Sowieso wil je bij Katwijk ieder seizoen kampioen worden. Zoiets speelt natuurlijk ook wel door je hoofd. Nog een kampioenschap zou de kers op de taart zijn en de cirkel rond maken.”

‘Katwijk en de beker, dat was altijd een verkeerde combinatie. Zo’n kans als nu krijg je niet ieder jaar en die moeten we proberen met beide handen aan te grijpen.’

En dan met een serieuze blik: “Maar er komt zoveel bij een kampioenschap kijken. De hele organisatie en het teamproces moeten kloppen, je moet als groep fit blijven. Het is van heel veel factoren afhankelijk.”

Trainersplannen jaar uitgesteld
Het besluit om zijn voetbalpensioen op te schuiven, betekent automatisch dat zijn trainersambities een jaar worden uitgesteld. Na zijn actieve carrière zou Susan het trainersdiploma UEFA B willen behalen. “Ik heb het wel overwogen en heb ook geïnformeerd bij enkele KNVB-docenten, maar er komt zoveel tijd bij kijken…Ik werk vijf dagen in de week, ben drie doordeweekse avonden en de hele zaterdag bij Katwijk en dan heb ik ook nog mijn vrouw en kinderen. Ook nog een cursus zou echt teveel zijn. Daarnaast wil ik zolang ik bij Katwijk speel alles voor de club kunnen geven.”

Donderdagavond is het tijd voor de eerste officiële wedstrijd van het nieuwe kalenderjaar. Katwijk krijgt in en tegen Urk ‘een unieke kans’ om de laatste zestien van de KNVB Beker te bereiken. “Het is voor mij nieuw, deze situatie”, vertelt Susan. “Katwijk en de beker, dat was altijd een verkeerde combinatie. Zo’n kans als nu krijg je niet ieder jaar en die moeten we proberen met beide handen aan te grijpen.”

Urk en Katwijk vochten in het verleden een aantal legendarische robbertjes uit. “Die leeft wel hoor, deze wedstrijd. Je hoort er veel over op de club. Als je dan die beelden van vroeger ziet en hoort dat er een verplichte buscombi is, dan weet je dat er een aparte lading op deze wedstrijd zit.”

De grote vraag is in welke vorm Katwijk steekt. De oranjehemden beëindigden 2022 in slechte vorm, maar volgens Susan hebben enkele weken zonder voetbal de ploeg goed gedaan. “Absoluut, het was fijn om even winterstop te hebben. Je merkt dat de energie in de groep en de zin om te spelen weer terug is. Ik heb een heel positief gevoel over de tweede seizoenshelft, ondanks dat we een aantal spelers zijn kwijtgeraakt. Dat blijft lastig, want de nieuwe spelers liggen niet voor het oprapen.”

Foto’s: Orange Pictures

Lees ook: Susan hakt knoop door en gaat voor dertiende seizoen bij Katwijk
Bekijk ook: THROWBACK – In de Taxi met Willem: Robbert Susan