Mark van der Heijden was nog maar 26 toen hij besloot om te stoppen met selectievoetbal. De verdediger doorliep de hele jeugdopleiding van Ter Leede en speelde uiteindelijk ook een aantal jaar in het eerste elftal van de Sassenheimers, maar door het werk bij de politie viel het voetbal niet meer samen te combineren met zijn werkzaamheden. Nu, zes jaar later, is hij terug. Niet bij Ter Leede, maar bij de buurman Teylingen.
„Ik had nooit gedacht dat ik ooit nog serieus selectievoetbal zou spelen. Maar nu het zover is, heb ik er wel onwijs veel zin in. Als Teylingen mij niet had benaderd, dan had ik deze overstap ook niet gemaakt’’, is de verdediger goudeerlijk.
Beide kanten
Als Van der Heijden net een jaar gestopt is bij Ter Leede, maakt hij toch de overstap naar de zaterdagtak van Teylingen. Zijn vrienden zien hem graag al eerder komen, maar de dan 26-jarige voetballer houdt in het begin bewust een beetje de boot af.
„Van het eerste van Ter Leede naar de Vijfde Klasse is echt een hele grote stap. Ik heb daarom heel goed nagedacht of ik dat wel wilde. Misschien raakte ik door iets teveel fanatisme of iets dergelijks wel het plezier in het spelletje kwijt. Maar als je op een gegeven moment met een biertje in je hand staat, dan komt het toch wel weer ter sprake. Je weet wel hoe dat gaat.’’
„Het heeft echt allebei zijn charmes en ik had mijn periode bij de zaterdag 1 ook absoluut niet willen missen.’’
Zodoende kiest Van der Heijden in 2015 er wel voor om bij zijn vrienden van Teylingen (zat.) 1 te gaan voetballen. Naar eigen zeggen miste hij de kantine, de kleedkamerhumor en het plezier om gewoon weer lekker te gaan spelen. „Ik ken nu beide kanten van het voetbal. Het prestatievoetbal en de kelderklasse. Het heeft echt allebei zijn charmes en ik had mijn periode bij Teylingen zaterdag 1 ook absoluut niet willen missen.’’
Het moment
Na een aantal seizoenen volop te genieten bij de zaterdagtak van de Sassenheimers, klopt Teylingen dit jaar aan met de vraag of hij het ziet zitten om weer selectievoetbal te gaan spelen bij de zondagtak. „In eerste instantie wilde ik dat eigenlijk helemaal niet. Maar ik werd er laatst aan herinnerd dat ik destijds bij Ter Leede ook helemaal niet wilde stoppen. Helaas kon het toen niet anders vanwege mijn werk. Ik ging er toch weer over nadenken. Ergens prikkelde het met wel dat ik weer op prestatief niveau kon gaan spelen. Dat had ik namelijk ook wel een beetje gemist. Daarnaast ben ik nu nog jong en fit. Als ik het nu niet doe, dan krijg ik er later misschien wel spijt van.’’
Sorry, mogen we nog even jouw aandacht?
Ook Voetbal in de Bollenstreek wordt keihard getroffen door de coronacrisis. De inkomsten zijn zwaar gedaald, terwijl we wel doorgaan met schrijven. We gaan geen geld vragen voor artikelen. Maar wil je ons toch op een bepaalde manier steunen? Dat kan.
Thanks!
Zodoende gaat Van der Heijden aankomend seizoen op 32-jarige leeftijd alsnog selectievoetbal spelen. Met pijn in het hart verlaat hij zijn vrienden van de zaterdagtak van Teylingen, maar dit voelt voor de verdediger als de enige juiste keuze.
„Ik hoop gewoon dat ik echt onderdeel kan zijn van het team. Als ik iets ben, dan is het wel een teamspeler.’’
„Dit seizoen heb ik al een aantal keer meegetraind toen ik niet mee kon trainen met de zaterdag of omdat ik zelf een keertje extra wilde trainen. Ik ken al een hoop gasten die eerder bij Ter Leede 2 speelden, dus het voelt voor mij ook niet heel vreemd aan. Daarnaast ken ik trainer Martijn Lagendijk goed, want daar heb ik nog mee samengespeeld. Dat is wel geinig. We weten beiden wat we aan elkaar hebben.’’
Meerwaarde voor Teylingen
Met zijn 32 jaar is Van der Heijden de oudste in de selectie van de Sassenheimers die verder bestaat uit een hoop jonge twintigers. Maar na zes jaar geen selectievoetbal, is het nog maar de vraag of de verdediger de ervaring met zich meebrengt waar de Sassenheimse club op hoopt.
„Ik moet gewoon zorgen dat ik fit blijf, dan weet ik zeker dat ik van meerwaarde kan zijn voor het team. Ik hoop dat ik die jongens kan helpen en hun verder zie groeien. Maar dat kan alleen als zij ook vertrouwen hebben in mij en ik een slot op de deur kan zijn. Het is een wisselwerking. Ik hoop gewoon dat ik echt onderdeel kan zijn van de groep. Als ik iets ben, dan is het wel een teamspeler.’’
Archieffoto: Hans Schalk
Lees ook: Reynaers blijft en kan in Noordwijk verder aan zijn herstel werken