Thomas Reynaers: klein van stuk, grote mond. De middenvelder van Noordwijk vertrekt na drie succesvolle seizoenen bij de tweededivisionist. Hij raakte geliefd bij ploeggenoten, supporters en andere belangstellenden. Misschien een niet altijd even makkelijk persoon voor z’n teammaten, maar met het hart op de goede plek. Reynaers kwam binnen als relatief onbekende speler van Hercules en vertrekt straks door de voordeur, met twee grote prijzen op zak, van Sportpark Duinwetering.

In de 2,5 jaar dat de Amsterdammer nu bij Noordwijk voetbalde, werd hij twee keer kampioen. Hij verruilde z’n rechtsbuitenpositie in voor een rol op het middenveld. Dat bleek een gouden zet. Reynaers werd de ‘Frenkie de Jong’ van Noordwijk. Behendig, wendbaar en een kleine regisseur. Nu hij z’n vertrek bekend heeft gemaakt is het tijd om met de 27-jarige speler aan de hand van een paar onderwerpen terug te kijken en vooruit te blikken op zijn tijd bij Noordwijk.

Reistijd: de reden van zijn vertrek bij Noordwijk. De middenvelder gaat verhuizen naar Utrecht en ziet de rit Utrecht – Noordwijk niet zitten.
,,Eigenlijk wist ik al langer dat dit mijn keuze zou worden: dat ik zou vertrekken bij Noordwijk. Ik wilde alleen wachten tot de winterstop aanbrak. Het zit zo: ik ga verhuizen met mijn vriendin naar Utrecht. We wonen nu in Amsterdam en willen een huis gaan kopen. Alleen in Amsterdam betaal je de hoofdprijs. Mijn vriendin en ik hebben allebei al in Utrecht gewoond en daar wonen nog steeds vrienden van ons.”

,,Ik heb één gesprek gehad met de club en daarin eigenlijk gelijk mijn wensen verteld. Noordwijk is daar heel respectvol mee omgegaan en begreep mijn keuze. Natuurlijk zeiden ze nog wel voor de grap: ‘In Noordwijk kan je ook prachtig wonen’. Maar ze toonden verder begrip.”

,,Voetbal is een ontzettend belangrijk deel van mijn leven, maar ik ga niet op basis van een voetbalclub besluiten ergens te wonen. Er zijn overal voetbalclubs in Nederland. Het is natuurlijk geen geheim dat ik zo hoog mogelijk wil voetballen. Trek dan zelf maar een cirkeltje om Utrecht heen. Aan de andere kant vind ik het verhaal van een voetbalclub misschien nog wel belangrijker. Toen ik van Hercules naar Noordwijk ging, ging ik van de toenmalige Topklasse naar de Hoofdklasse.”

Noordwijk: sinds de komt van Reynaers naar Noordwijk promoveerde de club van de Hoofdklasse naar de Tweede Divisie. Als een ‘Frenkie de Jong’ op het middenveld, speelde hij een belangrijke rol in het aanvalsspel van de ploeg.
,,Het voelt heel raar om op Noordwijk terug te gaan blikken terwijl ik daar nog zeker een half jaar speel. Maar weet je wat ik altijd mooi aan Noordwijk heb gevonden? De flair. Ook toen wij nog in de Hoofdklasse voetbalden, kreeg je op de club het idee dat je in de Tweede Divisie speelde. Dat lag aan het voetbal dat wij speelden, altijd attractief. Maar ook aan de club zelf. Hoe je na de wedstrijd in de businessclub rondloopt, dat soort dingetjes.”

,,Wij hebben in de afgelopen seizoenen laten zien dat wij als Noordwijk echt niet alleen maar ‘mooi-weer-voetballers’ zijn geweest, zoals we vaak werden betiteld. Dat ik daar een grote rol in heb gespeeld op het middenveld, vind ik misschien iets te veel eer. Ik ben wel enorm trots hoe ik mij als voetballer heb kunnen ontwikkelen bij Noordwijk.”

,,Toen ik van Hercules kwam, was ik nog een rechtsbuiten. Nu heb ik door mijn rol op het middenveld in het hele spel een aandeel kunnen hebben; zowel aanvallend als verdedigend. Eigenlijk vond ik de reacties van supporters bij mijn aangekondigde vertrek nog wel het mooiste. Zij vertelden mij dat ze hebben genoten van mijn.”

,,Het klink misschien onwijs cliché, maar ik had nooit mijn spel kunnen spelen, zonder mijn teamgenoten om mij heen. Die jongens laten mij ook goede of minder goede wedstrijden spelen. Als Denzel James bijvoorbeeld niet een loopactie de diepte in maakt, kan ik niet die ene beslissende pass geven. Je doet het echt met elkaar.”

Persoonlijkheid: de kleine middenvelder werd ook geroemd -en af en toe gehaat- in Noordwijk vanwege z’n persoonlijkheid. Altijd open voor een praatje, maar wel ontzettend fanatiek. Tot ergernis aan toe bij z’n medespelers, zo af en toe.
,,[Lachend]Mijn persoonlijkheid werkt twee kanten op. Ik heb altijd wel een bepaalde klik gevoeld met medespelers, trainers, staf, clubmensen en fans. Ik heb altijd wel wat te zeggen en ben ‘retefanatiek’. Dat is deels één van mijn sterke punten, maar teamgenoten konden er ook weleens gek van worden.”

,,Ook daarin heb ik mij kunnen ontwikkelen bij Noordwijk. Soms is het beter om even niks te zeggen. Gelukkig kunnen we als team veel van elkaar hebben. En iedereen weet dat, wanneer ik iets zeg, het altijd met de beste intenties doe. Maar dat ik de bijnaam ‘Napoleon’, heb gekregen van mijn teamgenoten, zegt misschien ook wel wat.”

Broederschap: sommige spelers werden meer voor Reynaers dan alleen teammaten. De middenvelder maakte vrienden in Noordwijk. Ook speelde de rit tussen Amsterdam, z’n huidige woonplaats, en Noordwijk een belangrijke rol in het groepsproces in de afgelopen 2,5 jaar.
,,Ik heb absoluut vrienden gemaakt in Noordwijk. Toch vind ik het belangrijk dat er een scheidslijn zit tussen mijn eigen vrienden en voetbalvrienden. Je hebt er een ander soort band mee. Met de voetballers van Noordwijk voel ik een soort broederschap. Bij winst of verlies, we blijven elkaar steunen. Dat vind ik zo geweldig aan het spelen in een voetbalteam. Onze trainer, Kees Zethof, heeft daar ook een belangrijke rol in gespeeld.”

,,’De auto’, is ook altijd een belangrijk onderdeel geweest van mijn tijd in Noordwijk. Wij rijden nu met Sabir Achefay, Raies Roshanali en Rob Overvliet tussen Amsterdam en Noordwijk. In het eerste jaar was dat nog met Raymond Manuputty en Diederick Hoogerwaard.”

,,In die auto bespreken we echt alles. We hebben het over podcastsjes, over Netflix, we luisteren muziek of bespreken privézaken. Ook luisteren we jullie één-tweetje vaak. Echt waar. In die auto voel je ook een bepaalde soort broederschap met elkaar.”

Bollenstreek: het was voor de in Gouda opgegroeide Reynaers altijd een droom om in de Bollenstreek te voetballen. Met drie seizoenen Noordwijk is dat nu gelukt.
,,Om te gaan voetballen in de Bollenstreek, was een bewuste keuze. De aandacht voor het voetbal in deze regio is zo groot. Je gaat als voetballer bijna zelf geloven dat je heel speciaal bent. Er worden dingen over je gezegd en geschreven. Daar hebben jullie als Voetbal in de Bollenstreek ook een hele belangrijk rol in. Jullie zijn zo’n enorm platform. Als dat weg zou vallen, zou er een veel minder grote hype rondom het voetbal zijn in deze regio. Dat geloof ik echt. In de Bollenstreek zijn alle clubs, op hoog niveau op een fietsafstand van elkaar. Dat is iets heel bijzonders. Ik vind het enorm vet dat ik dat heb meegemaakt.”

Kees Zethof: Reynaers voetbalde de afgelopen seizoenen onder succestrainer Zethof. Wat vond hij van z’n trainer?
,,Niet veel mensen weten dat ik aan het begin best wat moeite met Kees heb gehad. Hij had iets heel anders voor ogen met mij en het team, dan dat ik gewend was bij Hercules. Hij kon op niet misverstane manier dan zeggen: ‘Nee, we gaan het op mijn manier doen’.

,,Maar als je open staat voor de manier waarop Kees werkt, dan kan dat heel positief werken. De resultaten van de afgelopen seizoenen, hebben we niet zomaar gehaald. Ik gebruik nu zelfs dingen van hem in mijn eigen werk. Hoe bouw je een team op? Wat werkt wel en wat werkt niet?”

,,Wat ik aan hem ook altijd heel fijn vond, is dat hij vrijwel nooit naar het resultaat keek, maar wel naar de inhoud van het spel. Als we met 2-0 verloren, maar we spelen serieus een goede partij, dan was er in zijn ogen niks aan de hand. Hij maakte zich nooit druk om de ranglijst of de waan van de dag.”

,,Ik heb mij ook positief verbaasd over de afgelopen maanden in de Tweede Divisie. Hij is ook dit jaar nog geweldig bezig met onze ontwikkeling in de competitie. Hij pakt zelf nieuwe dingen op en bekijkt alles heel realistisch en nuchter. We hebben altijd in elke wedstrijd onze eigen manier van spelen gehad.”

Toekomstige trainer: zou Reynaers na z’n voetbalcarrière zelf ook trainer willen worden?
,,Dat denk ik wel. Maar de komende jaren wil ik nog genieten als speler. Mijn oude trainer, Eric Speelziek, zei dat ook altijd. ‘Geniet er nog maar van dat je nog steeds speler bent. Ga zo lang mogelijk door’. Ik zou op een gegeven moment wel een bepaalde overlap als spelers naar trainer willen gebruiken.”

,,Ik hecht veel waarde aan het team, aan het broederschap. Dat vind ik echt geniaal aan het voetbal. Het is toch prachtig dat je met allemaal jongens van verschillende culturen met elkaar kan samenwerken? Ik houd daarvan.”

Foto’s: Orange Pictures

Beluister ook: ‘Één-tweetje in podcastvorm: ,,De wedstrijd Quick Boys – VVSB is mij het meest bijgebleven in 2019″‘