Hoewel haar schoolagenda nog barstensvol staat en er toetsen op haar wachten, is het voetbalschema van Lisan Alkemade even leeg. Even maar. Totdat ze 11 juni weer verwacht wordt bij de vrouwen van PSV voor het eerste trainingsblok. De 16-jarige keepster uit Lisse wandelt zo van het ene sportieve hoogtepunt de ander in. Zonder echt tijd om erover na te denken.

Zelfs de vakantie met haar familie zal ze vanwege haar najagende voetbaldromen even aan haar voorbij moeten laten gaan. ,,Op 14 juli begint ons tweede blok bij PSV in de voorbereiding. Mijn ouders gaan net dat weekend daarvoor weg. Dat was al ingepland voordat ik de transfer maakte. Maar tussen 1 en 14 juli heb ik echt even tijd om thuis op de bank te liggen.”

In die dagen dat ze eindelijk even achterover kan leunen, zullen haar gedachtes ongetwijfeld teruggaan naar die twee weken in mei. De weken waarin ze met de Meiden Onder-17 op het EK in Bulgarije tot de finale reikte. In eerste instantie zonder al teveel speelminuten voor de keepster uit Lisse, die het moest doen met een plek achter Claire Dinkla.

,,We hadden één hand op de beker.”

,,Maar dat wist ik van tevoren”, legt Alkemade uit. ,,Ik moest van de bondscoach het tegendeel bewijzen tijdens de trainingen. Van de technische staf heb ik uiteindelijk complimenten gekregen hoe ik heb samengewerkt met de andere keepsters. En ook van die trainingen op topniveau heb ik kunnen genieten.”

Pas in de finale kreeg de kersverse aanwinst van PSV Vrouwen haar ‘moment of fame’. Vlak voor de penaltyserie tegen de leeftijdsgenoten van Duitsland werd Alkemade in het veld gebracht voor Dinkla. Een heroïsche serie volgde. ,,We hadden één hand op de beker”, herinnert de keepster uit Lisse zich.

Ze hield drie penalty’s tegen, maar het bleek niet genoeg. De Duitse meiden namen de strafschoppen net iets beter. ,,De spanning was echt om te snijden. Eerst werd er één gemist, toen pakte ik een penalty, daarna misten we er weer ééntje en zo ging het maar door. Dat was echt ongelooflijk. Maar ook een supergoed leermoment voor het hele team. Helaas pakten we uiteindelijk zilver. Ik heb er echt een weekje om getreurd, maar nu ben ik onwijs trots. We hebben het meidenvoetbal weer op de kaart kunnen zetten.”

,,Op Instagram heb ik er heel veel volgers bij gekregen. Het NOS Jeugdjournaal is nog langs geweest.”

De wedstrijd zelf was te volgen via de livestream op NOS.nl. Vrienden, familie en andere belangstellenden genoten openlijk van de finale. ,,Na afloop heb ik onwijs veel berichtjes gehad op mijn mobiel. Ook op Instagram heb ik er heel veel volgers bij gekregen. Het NOS Jeugdjournaal is nog langs geweest. Er stond een berichtje bij de BBC. Dat was echt bizar allemaal. En het mooiste eigenlijk was dat het allemaal over de Duitse keepster en over mij ging, dat er zoveel penalty’s waren gestopt.”

Vrije tijd
Nu Alkemade weer een weekje in Nederland is, kan ze er langzaam met meer trots dan treurnis over praten. Haar schoolagenda laat volledige rust dus nog niet toe, na een aantal bewogen maanden. ,,Maar toch kan ik al wel wat genieten van mijn vrije tijd hoor. Ik hoef even niet te trainen nu. Ik heb onwijs zin om straks bij PSV aan de slag te gaan, maar die twee weekjes niks ga ik ook wel even gebruik van maken.”

Foto: familie Alkemade

Lees ook: ‘Kersverse Spartanen genieten van promotie: ,,Laatste twintig minuten wel zenuwachtig”‘