Vorig seizoen moest Sepehr Safi bijna een jaar lang toekijken hoe zijn teamgenoten bij Teylingen zich naar een derde plek in de Tweede Klasse voetbalden. Zelf kwakkelde hij het hele seizoen met een enkelblessure. Maar liefst vier keer scheurde hij zijn enkelband in. Maar in de huidige voetbaljaargang is de spits ‘on fire’. In de eerste vier wedstrijden van de competitie wist de aanvaller al vijf keer te scoren.
Hallo Sepehr! Hoe kijk je terug op vorig seizoen?
„Het was voor mij echt een zwaar jaar. Ik beschouw het ook als een verloren seizoen. Nadat ik voor de vierde keer mijn enkelband had ingescheurd, moest ik van het veld gedragen worden. Op dat moment wilde ik er echt mee stoppen, maar uiteindelijk hebben mijn vriendin, mijn broer en mijn ouders me laten inzien dat ik eigenlijk nog veel te veel van het spelletje houd. Dat besef kwam ook bij mij toen ik eenmaal weer op het veld stond. Ik krijg nu goede begeleiding van de fysio bij Teylingen, dus tot nu toe heb ik er helemaal geen last meer van gehad. Ik denk er soms nog weleens aan als ik bijvoorbeeld naar de club rijd, maar tijdens de wedstrijd sta ik er geen moment bij stil.’’
Nu ben je al aardig op schot. Jaap Zwetsloot maakte vorig jaar veel doelpunten, maar hij is vertrokken naar FC Lisse, dus jij neemt zijn rol gelijk maar over hè?
„Ja het gaat aardig, haha. Al moet ik wel zeggen dat ik en Jaap twee totaal verschillende spitsen zijn. Maar het is niet zomaar dat ik nu veel scoor. Er zit wel een plan achter, want ik ben een balvaste spits en ik vind het heerlijk om een duel te spelen. Als het voetballend niet lukt, kunnen die gasten mij ook via een lange bal bereiken, dus ik ben veel aanspeelbaar.’’
„Nu wil ik zo doorgaan om de ploeg te helpen en om ervoor te zorgen dat ik meer doelpunten maak als Jaap en Robert Steemers. Na de wedstrijden maken we elkaar namelijk altijd een beetje gek. Als de één een kans heeft gemist, maakt iemand daar weer een grapje over. Zo heb ik dat eigenlijk met nog veel meer vrienden. Dat is allemaal leuk, maar uiteindelijk gunnen we elkaar het allerbeste natuurlijk.’’
Jullie hebben een jonge ploeg. Vind jij dat je als oudere speler nu de jongere jongens op sleeptouw moet nemen?
„Die verantwoordelijkheid neem ik wel. We hebben inderdaad weer een nieuwe groep met veel jonge spelers. Ik ben ook nog maar 26 jaar en ik ben volgens mij de oudste veldspeler. Dat zegt denk ik wel genoeg, maar dat maakt het alleen maar leuk. Waar ik dan op let? Als iemand bijvoorbeeld tekeer gaat tegen de scheids, zeg ik soms even dat ze dat beter niet kunnen doen. Vroeger deed ik dat ook, maar dat heeft eigenlijk helemaal geen zin.’’
Jullie hebben ook een nieuwe trainer, Martijn Lagendijk. Hoe bevalt hij?
„Ik kende hem natuurlijk al van Ter Leede, zoals de meesten bij ons in de selectie ook al met hem hebben gewerkt. Het is een hele andere coach dan Marc van Wonderen, maar Martijn doet het weer op zijn eigen manier. Hij zit er wat feller op. Hij is zelf middenvelder geweest en een trainer kijkt vaak ook naar zijn eigen positie. Daarom vindt hij het bijvoorbeeld belangrijk dat iedereen vol het duel aangaat.’’
Aanstaande zondag nemen jullie het op tegen HVV. Is dat in jouw ogen een potje waarin het duidelijk wordt of jullie voorlopig aanhaken of even pas op de plaats moeten maken?
„Dat denk ik wel. Als we winnen komen we op tien punten uit vijf wedstrijden en bij een gelijkspel of verliespartij haken we toch een beetje af. Het is dit seizoen zeker mogelijk om weer in de top vijf te eindigen, alleen zullen we dan volwassen moeten worden. Een voorbeeld daarvan is de wedstrijd van afgelopen zondag tegen Wilhelmus. We komen met 0-3 voor, maar uiteindelijk wordt het toch nog spannend doordat we ze laten terugkomen tot 2-3.’’
Foto: Peer Compeer
Lees ook: Finale VIDB FIFA 19 Cup zal plaatsvinden bij Foreholte