Ik speel tegenwoordig bij LSVV´70, u weet wel, die club die enige weken geleden half Nederland nog deed geloven dat Simon Cziommer bij de Leidse studenten (vierde klasse zaterdag) zou gaan voetballen. Met LSVV speelden we vorig weekend de – niet onbelangrijke – wedstrijd tegen SV Overheem. Dit duel zou namelijk bepalen welke van de twee ploegen zich uit de middenmoot richting de (sub)top zou gaan bewegen. U begrijpt, de spanning zat er flink in. Tijdens de wedstrijd was al snel duidelijk dat de scheidsrechter geen tegenspraak duldde. Toch kon één van de spelers van Oosterheem zich niet inhouden en begon eens even lekker te zeiken tegen de scheids. Die, zoals verwacht, al snel de gele kaart trok met de toevoeging dat hij kon gaan douchen als hij verder zou gaan.
Het is niet al te moeilijk om het vervolg te raden: speler ging verder, scheids trok rood, iedereen van Oosterheem boos en bij LSVV iedereen blij. De grensrechter van Oosterheem deed er nog een schepje bovenop en toen er vanaf de bank van LSVV gevraagd werd waarom hij zich zo gedroeg (tsja, het blijven studenten) maakte hij door middel van gebaren duidelijk dat de mensen op de bank zijn ballen konden likken. Toen we vervolgens ook nog een penalty kregen en met veel pijn en moeite de wedstrijd met 3-2 over de streep trokken, waren de rapen helemaal gaar. De scheids ging onder veel commentaar van SV Oosterheem van het veld.
Toen ik later de samenvattingen van de Topklasse zat te kijken zag ik tot mijn grote verbazing een soortgelijk tafereel bij FC Lisse – Spakenburg. Een speler van Spakenburg, de aanvoerder notabene, kreeg een arm in zijn gezicht en kreeg tot overmaat van ramp ook nog een vrije trap tegen. De captain gaat verhaal halen bij de scheids (“een aanvoerder mag tenslotte wat meer zeggen”), krijgt geel voor praten, gaat nog even verder en de scheids trekt rood. Weer die scheids…
Parkeerwachters
Het zijn ook eigenlijk net een stel parkeerwachters die scheidsrechters. Als je ze ziet krijg je meteen jeuk. Ze doen zelden hun werk goed. En als je met ze te maken krijgt ben je over het algemeen de pineut. Maar, je kan moeilijk zonder ze. Zonder parkeerwachters zou het een zooitje zijn omdat iedereen zijn auto maar overal zou parkeren en zonder scheidsrechters zou iedere wedstrijd eindigen in een chaos.
Nou moet ik eerlijk toegeven dat ik zelf ook niet vies was van een potje zeiken tegen de scheids. Zo kreeg ik op mijn 16e al rood omdat ik de scheids voor blinde uitmaakte (wat ik zelf nog best fatsoenlijk vond) en heb ik Cees van Duijn nog eens een keer zo’n zet gegeven dat hij bijna viel (waarvoor ik geen rood kreeg, is me nog steeds een raadsel).
Afgelopen zaterdag kwam na de wedstrijd ter sprake wat nou precies de reden is dat voetballers zich vaak zo laten gaan tegen scheidsrechters. Tuurlijk zitten er bij die er een potje van maken of die (te) duidelijk laten blijken dat zij de baas zijn (“thuis zeker niets te vertellen”). Maar over het algemeen valt het best wel mee. Ze doen net als wij hun best en zitten niet op een bak gezeik te wachten of een wedstrijd die uit de hand loopt. Ik heb bovendien nog nooit een scheidsrechter meegemaakt die een beslissing terugdraait na een flinke scheldpartij van een stel opgefokte spelers. Dan kom je al snel tot de conclusie dat de reden voor dergelijke verbale uitbarstingen bij jezelf ligt.
Ierse reus
Vorige week zondag zat ik het WK rugby te kijken en één van de Ierse reuzen (2.02 meter, 130 kg) kreeg de gele kaart. Nou was dit een heel belangrijke wedstrijd en waren de belangen ook behoorlijk groot. Het ging er namelijk om wie eerste zou worden in de poule en zo de regerend wereldkampioen Nieuw Zeeland in de kwartfinales zou ontlopen. Toch accepteerde hij de kaart zonder enige vorm van protest en liep hoofdschuddend (dat dan weer wel) van het veld en ging tien minuten zitten. Dat is namelijk de straf voor een gele kaart bij rugby. Na tien minuten mocht hij het veld weer in, liep naar de scheids en bood zijn excuses aan…
Ik moet eerlijk zeggen: dat vond ik eigenlijk wel mooi. Fout gemaakt, straf gekregen, even excuses maken en klaar. Laten we daarom, in navolging van het rugby, op zijn minst proberen die scheidsrechters en hun beslissingen te respecteren. Ook al zijn die niet altijd even goed; accepteer het. Een potje zeiken helpt niet. Sterker nog, het werkt alleen maar tegen. En laten we proberen die mensen (ja, dat zijn het echt!) net als wij in het weekend hun hobby/ werk met plezier te laten doen.
En als je dan een keer een overtreding maakt waar je terecht geel voor krijgt, zeg het gewoon een keer: sorry scheids…
Thomas Waasdorp was als keeper van Ter Leede dertien jaar op het hoogste amateurniveau actief. Hij stopte in 2010 en speelt nu nog regelmatig mee als keeper van vierdeklasser LSVV in zijn woonplaats Leiden
Foto: Hans Heemskerk