Ze zijn op het hoogste amateurniveau van een uitstervend ras: echte clubmannen. Het geelblauw van FC Lisse behoort Rik Vermeulen toe. Een monoloog met de kleurrijke aanvallende middenvelder over blessureleed, verantwoordelijkheid, ziekte en zijn liefde voor de FC. Vandaag deel 2.

Niet altijd is Vermeulen sportief even gelukkig geweest in het shirt van Lisse. Hij kende een vliegende start in de hoofdmacht en steeg aan de zijde van Kevin Winter en Michael van der Heijden tot grote in het kampioensteam van 2007-2008. Nadien worstelde Vermeulen soms met het (onrealistisch) hoge verwachtingspatroon. ,,Jongens als Winter en Van der Heijden gingen weg. Het is makkelijker om in een kampioensteam mee te hobbelen dan het voortouw te moeten nemen. Mensen verwachtten dat ik die taak overnam, maar dat zat er niet in. Ik was 23 of 24. Dan kun je ook eens minder spelen. Daar heb ik mee geworsteld.”

Jaknikkers

Bovendien roept de persoonlijkheid van Vermeulen verwachtingen op. ,,Ik liep altijd naast Michael van der Laan in de kantine. Die kreeg altijd alles over zich heen. Ik heb ook vaak mijn mening klaar. Mensen zeuren liever op mij dan op ja- en amenknikkers.” Met zijn 28 jaar is Vermeulen nu op een leeftijd beland waarop een voortrekkersrol verwacht mag worden. ,,Dat eis ik van mezelf en vind ook dat ik dat de afgelopen twee jaar heb laten zien.”

Vermeulen zou graag wat componenten uit het kampioensteam in het huidige Lisse verenigd zien. Winnaarsmentaliteit bijvoorbeeld. ,,Eigenlijk hebben we nu alleen maar ideale schoonzonen. Maar om prijzen te pakken, heb je ook klootzakken nodig. Van der Heijden kon uit het niets iemand zomaar een knietje geven. Niet dat ik dat goedpraat, maar je heb het wel nodig.”

Toch bezit het huidige Lisse volgens Vermeulen wel degelijk kwaliteiten. ,,Met Edwin de Graaf is een topspeler vertrokken, maar we hebben genoeg jongens die zijn plek goed kunnen invullen. We hebben een goed team. Veel jongens zouden bij andere clubs ook basisspeler zijn. Ik vind dat wij met Lisse structureel in de top acht moeten meedraaien. Als alle puzzelstukjes in elkaar vallen, kunnen we dan af en toe een uitschieter naar de top drie hebben. Ik had ook echt het gevoel dat we iets aan het bouwen waren afgelopen jaren, totdat dit jaar al die tegenslagen kwamen.”

Ingehakt

Het woord tegenslag is gevallen. Volgens Vermeulen heeft Lisse het afgelopen halfjaar veel voor zijn kiezen gehad. ,,Niemand kan zeggen dat het geen invloed heeft gehad. We hebben vier of vijf jongens met knieoperaties gehad, allemaal potentiële basisspelers. En daarnaast heeft het nieuws van Jeroen er toch ook flink ingehakt.”

Bij Van der Zijden, een neefje en goede vriend van Vermeulen, werd vorige maand kanker geconstateerd. ,,Dan staat je wereld wel even stil. Ik heb toen ook gedacht: waar maak ik me eigenlijk druk om met die blessure. Jeroen en ik schoppen al sinds dat we vier zijn blauwe plekken op elkaars knieën. Het is een heel zware tijd. Gelukkig hebben we maandag goed nieuws gehad. Zijn bloedwaarden zijn naar beneden gegaan. Een teken dat de chemokuren lijken aan te slaan.”

Vermeulen tot besluit: ,,Ik vind het knap hoe het team hiermee is omgegaan. Ik heb een soort bewondering voor hoe begaan we zijn met elkaar. Iedereen was van slag, ook de jongens die minder met Jeroen hebben. Het maakt ons alleen maar hechter.”

Klik hier voor het eerste deel van het interview:

Foto: Hubert Habers/FC Lisse