Wat goed is komt snel. Na een flitsende voorbereiding was Emiel Wendt (19) tot zijn eigen verbazing opeens basisspeler in de Topklasse. Inherent aan zijn leeftijd kent Wendt een terugval, maar hij blijft vastberaden. ,,Over een paar jaar wil ik de vaste spits van Noordwijk 1 zijn.”

,,Het is een beetje een puinhoop”, lacht Emiel Wendt, terwijl hij vanuit de kantine met zijn hand naar buiten wijst. Sportpark de Duinwetering ligt op de schop. Het komende halfjaar moet er een gloednieuwe accommodatie verrijzen. Wendt is misschien wel de speler in de Noordwijk-selectie die de meeste gelijkenissen met de nieuwbouw vertoont. Het is nu nog passen, meten, slijpen en beitelen, maar als het goed is moet er straks een schitterend eindproduct uit voortvloeien.

Tribunes zijn als bouwpakketten te koop. Spelers niet. Die kunnen niet voorgefabriceerd geleverd worden. Wendt besef dat hij tijd nodig heeft om aan het niveau van de Topklasse te wennen. ,,Dat ik nu wisselspeler ben is niet leuk, maar ik ben realistisch genoeg om te beseffen dat ik nog moet groeien.”

Desondanks maakte hij ruim een halfjaar geleden grote indruk. ,,De voorbereiding verliep heel goed. Ik scoorde veel. Het ging allemaal heel snel, want ik had pas één keer wissel gezeten. Omdat de spitsen die eigenlijk moesten gaan spelen wegvielen, rook ik mogelijkheden.” Wendt wisselde met Thom Wijnalda de spitspositie af en mocht uiteindelijk vijfmaal in de basis starten.

Beste optie

Omdat de resultaten uitbleven, werd uiteindelijk oudgediende Bryan Braun van stal gehaald. ,,Op dit moment is dat de beste optie”, zegt Wendt. ,,Bryan, Mo (Faouzi) en Stefan (Mertens) voelen elkaar goed aan. Ze spelen natuurlijk ook al lang samen. Niet voor niks is Mertens beter gaan spelen en Mo meer doelpunten gaan maken.”

Op training krijgt Wendt regelmatig tips van Braun, net als van Marcel Akerboom overigens. Hij beseft dat hij veel van zijn concurrent kan leren. ,,Bryan heeft veel gogme. Bijvoorbeeld met kopduels. Ondanks dat hij ze niet altijd wint, zorgt hij er bijna altijd voor dat de bal op de goede plek terechtkomt.” Zelf kent Wendt zijn tekortkomingen. Hij moet voorin meer een rustpunt gaan worden, vertelt hij.

Wendt is kritisch op zichzelf, maar ook trots. ,,Je streeft naar het hoogst haalbare. Noordwijk 1 is altijd een mooi doel geweest, daar heb ik al die jaren naar toegewerkt. Mijn broertje en neefje speelden vroeger bij ADO. Daar was ik soms best jaloers op. Maar ik ben altijd hard blijven werken.” Met resultaat. ,,De meeste teams in de Topklasse beschikken over oud-profs. Het is toch mooi om als Noordwijkse jongen tegen bijvoorbeeld Theo Lucius en Pascal Bosschaart te spelen, jongens die toch iets bereikt hebben. Al moet je ook weer niet teveel respect voor ze hebben.”

Paplepel

Voetbal werd de kleine Emiel met de paplepel ingegoten. ,,Mijn vader was natuurlijk trainer van het eerste en toen ging ik altijd al kijken. We gingen samen met mijn broertje Axel ook vaak trainen op het voetbalveld. Aan onze trap en balaannames werken. Waar anderen achter de computer kropen, waren wij altijd met een bal bezig.”

De naam van Andries zong rond als vervanger van de vertrekkende Robbert de Ruiter. Emiel gaf aan geen voorstander te zijn. ,,Ik heb aangegeven dat ik liever onder iemand anders eerst een basisplek afdwing.” Toch heeft hij z’n (familie)dromen. ,,Het zou fantastisch zijn als ik straks met mijn broertje in het eerste speel en mijn vader trainer is”, dagdroomt hij.

Broer Axel debuteerde zaterdag in de basis van het tweede. ,,Ik hoop voor hem dat hij over een jaartje ook de stap naar de A-selectie mag zetten.” Zelf stroomde Emiel een jaar vervroegd door naar de senioren. Hij kende allesbehalve een doorsnee jeugdtraject, want hij sloeg de B-junioren over en belandde als 15-jarige al in de A1. ,,Dat was best even wennen. Die jongens waren achttien of negentien en hadden al hun rijbewijs. Terwijl ik niet eens een biertje dronk. Maar ik werd goed opgevangen.”

Grote werk

Langzamerhand werd Wendt klaargestoomd voor het grote werk. Hij mocht mee gaan trainen met de hoofdmacht en maakte dus vervroegd de overstap. Inmiddels wordt hij ook herkend. ,,Die kleine ventjes vinden het leuk en in het dorp zeggen mensen tegen mij: ‘ik zag je scoren’. Dat zijn de goede dingen. Als het minder gaat, zoals nu, krijg je dat ook te horen.”

Wendt is er heilig van overtuigd dat Noordwijk degradatie gaat ontlopen. Na twee opeenvolgende zeges staan de roodwitten niet meer op een directe degradatieplaats, maar de verschillen zijn marginaal.  ,,De club heeft aangegeven met de nieuwe accommodatie graag in de Topklasse te willen spelen. Als spelersgroep denken wij er ook zo over. Wij kunnen van iedereen winnen en hebben een hechte groep. Iedereen weet van elkaar wat we kunnen.”

Voor zichzelf ziet Wendt de toekomst ook zonnig tegemoet. ,,Ik heb vorige maand mijn eerste contractje gekregen. De club heeft aangeven vertrouwen in mij te hebben. Ik heb dit seizoen vijf keer in de basis gestaan. Het zou mooi zijn als dat er volgend jaar tien of vijftien worden. Wat mij betreft hoeft er geen nieuwe spits te komen. Volgend jaar zal ik weer verder in mijn ontwikkeling zijn. Over een paar jaar wil ik de vaste spits van Noordwijk 1 zijn.”

Foto: Ron van der Linden