Aan het einde van het seizoen 1988-1989 zetten zowel Katwijk als FC Lisse de stap naar het hoogste amateurniveau. Daarmee begon voor beide clubs een lang en succesrijk avontuur. Dat leverde in totaal vijf landstitels op. Vier hiervan kwamen op De Krom terecht.

Aanstaande zaterdag staan beide ploegen voor het eerst in de Tweede Divisie tegenover elkaar. Twee dagen voor de aftrap van deze derby duiken Patrick Heijmans en Leon van der Zwet ruim zeventien jaar terug in de tijd. Op 23 april 2000 stonden beide clubs op De Krom tegenover elkaar voor een duel waarin Katwijk zich tot kampioen van de Hoofdklasse A kon kronen.

Voor FC Lisse stonden de zaken er die dag heel anders voor. De Ter Specke-brigade bivakkeerde in de onderste regionen, waarbij het maar de vraag was of het ‘hoofdklasserschap’ behouden kon worden. Wim Schaap maakte een beroerd jaar mee met zijn ploeg. Het tij keren zat er het gehele seizoen niet in.

Bijnaam
Katwijk, met Wim van Zwam als hoofdtrainer, kende daarentegen een droomseizoen. In zijn eerste seizoen op De Krom smeedde de oefenmeester een team dat direct succesvol was. In dat team speelde maar liefst vijf nieuwelingen. Eén daarvan was rechtsback Patrick Heijmans, die via Roodenburg, Wilhelmus en Scheveningen bij Katwijk belandde.

,,Toch zat ik die dag in mijn spelerskleding gewoon op de bank. De trainer wilde me er echt bij hebben.”

Hard en fysiek zeer sterk kreeg de Leidse verdediger daar al snel de bijnaam ‘Torricelli’ toebedeeld. Een naam die verwees naar de Italiaanse verdediger Moreno Torricelli die onder andre bij Juventus en Fiorentina furore maakte en bekend stond als de speler met de longen van een paard, waarbij hij vaak de gehele rechterzijde bestreek.

Doodziek
Een naam die hem ook na zijn terugkeer op De Krom in 2016 als assistent-trainer nog altijd ten deel valt. ,,Zowel qua voetbalstijl en haardracht had ik toen wel wat van hem weg, vandaar,” vertelt Heijmans lachend. ,,Mijn instelling leverde me nog weleens een schorsing op. Als ik in een duel de bal een keer niet had, was het wel de tegenstander die neerging. Dat leverde me nog wel eens een schorsing op.”

,,Ook voor de kampioenswedstrijd tegen Lisse was ik er om die reden niet bij. Daar was ik toen doodziek van. Gelukkig heb ik later wel meegespeeld in de kampioenscompetitie. Toch zat ik die dag in mijn spelerskleding gewoon op de bank. De trainer wilde me er echt bij hebben. En zo geschiedde. Dat kon toen ook nog gewoon, hoewel het volgens de regels natuurlijk niet was toegestaan.”

Uitgebalanceerd team
Katwijk zette die dag op een bomvolle De Krom de puntjes eenvoudig op de i. Na een wat aarzelend begin deed de Katwijkse pletwals haar werk. Na de 1-0 van Peter van Duyn was het gedaan met FC Lisse. De 2-0 halverwege bouwde Katwijk daarna met de regelmaat van de klok uit naar een 5-0 zege. Een overwinning waarop niets viel af te dingen.

,,We voetbalden voor de rust naar de kantinezijde herinner ik me nog. Normaal deden we dat liever na de thee. Dat weerhield ons niet om overtuigend te winnen. Er stond dat jaar ook een echt team. Een uitstekende mix van routine en jonge jongens. Iedereen werkte voor elkaar. Dat vormde de basis van ons succes.”

,,Degradatie kwam met de week dichterbij, maar uiteindelijk wisten we dat op de valreep te voorkomen.”

,,Peter van Duijn was misschien wel de beste, maar hij was zo blessuregevoelig dat hij vaker niet dan wel speelde. Een team van winnaars bovendien. Met spelers als Hugo van Duijn, de beide Marco’s (Van der Plas en De Ridder red.) en Vincent Bon hadden we er daar genoeg van in huis. Eigenlijk moet je ze allemaal noemen, want het was echt een uitgebalanceerd team, waarin het echt klikte.”

Snel vergeten
Lisser Leon van der Zwet, tot vorig seizoen recordhouder bij de FC qua het aantal gespeelde wedstrijden betreft, beleefde die zaterdag heel anders. ,,We kregen die dag echt alle hoeken van het veld te zien en het was op dat moment maar de vraag of het hoofdklasserschap veilig kon worden gesteld.”

,,Degradatie kwam met de week dichterbij, maar uiteindelijk wisten we dat op de valreep te voorkomen. Nee, voor ons was het seizoen 1999-2000 er één om snel te vergeten”, vertelt de in Lisse geboren en getogen van der Zwet.

Leon van der Zwet met de aanvoerdersband om de arm

Daar waar Heijmans aanstaande zaterdag als assistent-trainer op Ter Specke (opnieuw) in de dug-out plaatsneemt, is Van der Zwet als voetbalvader en supporter van de thuisploeg aanwezig. Zoon Kevin is intussen een vaste waarde in de ploeg van Robbert de Ruiter.

,,Ja, daar ben ik apetrots op natuurlijk. Zijn broer Robin heeft deze week een kruisband-operatie ondergaan. Hij kan ook een aardig balletje trappen. Wie weet spelen ze ooit samen in het eerste. Kunnen ze het record dat ik vorig jaar kwijtraakte aan Roel de Goede, misschien weer terugbezorgen bij de familie Van der Zwet”, aldus een lachende Mister Lisse in de aanloop naar de derby.

Overleven
Waar het bier en de champagne na afloop bij Katwijk rijkelijk vloeide, stapelden de zorgen zich bij FC Lisse nog hoger op. FC Lisse redde uiteindelijk het vege lijf door in een beladen p/d-duel tegen Marken een langer verblijf in de Hoofdklasse veilig te stellen. Aan De Duinwetering zegevierde geel-blauw na strafschoppen. Om precies een jaar later op hetzelfde veld revanche te nemen door tegen Noordwijk de titel in de Hoofdklasse voor zich op te eisen.

,,Wij bleven toen als spelers met elkaar na de de donderdagavondtraining vaak lang hangen in de kantine. Dat maak je nu niet meer mee.”

Leon van der Zwet: ,,Dat gebeurde ook onder Wim Schaap. In zijn eerste jaar nam Wim zes jongens mee van het toenmalige TONEGIDO waar hij destijds trainer was. Dat bleek echter van geen kant te werken. Het werd een jaar van overleven. Het daaropvolgende seizoen stond er wel een elftal. Dankzij het eigen scoutingsapparaat waarop FC Lisse weer terugviel.”

Veel professioneler
Katwijk legde na het behalen van de titel in de Hoofdklasse ook beslag op de zaterdagtitel door Spakenburg en Urk in de kampioenscompetitie voor te blijven. Om vervolgens Achilles 1894 in de strijd om de algehele amateurtitel eveneens het nakijken te geven. ,,Dat betekende feest op feest. En dat is toch heel anders dan tegenwoordig”, weet Heijmans.

,,Het voetbal en alles erom heen is veel professioneler geworden. Nu zijn er shakes en sportvoeding direct na afloop van een wedstrijd in de aanloop naar de volgende. Wij bleven toen als spelers met elkaar na de de donderdagavondtraining vaak lang hangen in de kantine. Dat maak je nu niet meer mee.”

,,Wat bij Katwijk wel gebleven is, is het contact met de supporters. Dat hoort ook bij de club als Katwijk. Alleen is de intensiteit anders geworden. Daarnaast leer ik als assistent enorm veel van Dick Schreuder en Johan Plat. Ik voel me bij Katwijk dan ook uitstekend op mijn plek.”

Foto Patrick Heijmans: vv Katwijk
Foto Leon van der Zwet: Orange Pictures