Teylingen kent een moeizame rentree in de tweede klasse, maar Tom van der Vlugt heeft goede hoop dat het ergste achter de rug is. De Sassenheimers zijn door een zege op ROAC ’79 inmiddels hekkensluiter af en het vertrouwen is weer terug aan De Roodemoolen. ,,Hopelijk is dit de ommekeer”, zegt Van der Vlugt. ,,Er komt nu een serie wedstrijden tegen mindere ploegen aan. Daarin moeten we het laten zien.”
Het was zeker geen koek en ei bij Teylingen de afgelopen maanden. De mindere resultaten gingen niet in de koude kleren zitten, vertelt Van der Vlugt. ,,Als je steeds verliest, en regelmatig ook met grote cijfers, is dat niet bevorderend voor de sfeer en het vertrouwen. Ik moet wel zeggen dat we in het begin vooral tegen ploegen speelden die bovenin mee gaan draaien. VUC was gewoon een goed team. Datzelfde geldt voor Excelsior ’20, hoewel wij voor hun niet veel onderdeden. Het is gewoon een sterke competitite. Wij hebben een goede ploeg, maar dat is er nog niet helemaal uitgekomen.”
Mentaliteit
Tom speelt in de hoofdmacht samen met zijn broers Mark en Bob. Laatstgenoemde zei maandag in het Leidsch Dagblad dat Teylingen nog geen collectief is. ,,We zijn nog geen eenheid, daar heeft hij gelijk in”, zegt Tom. ,,De instelling was niet alleen op trainingen, maar ook in wedstrijden niet altijd even goed. We zijn niet echt een ploeg met een winnaarsmentaliteit. Als we achter komen, kunnen we er niet met z’n allen de schouders onder zetten. Wij hebben een ploeg die op voorsprong moet komen, dan lekker kan gaan draaien en de score moet uitbouwen.”
Ook Van der Vlugt zelf was in het begin nog zoekende. ,,Vorig seizoen in de nacompetitie heb ik als linksbuiten gespeeld en dat ging naar behoren. Maar aan het begin van de competitie had ik echt een mindere periode. Ik kreeg als linksbuiten heel weinig ballen, omdat we tegen betere tegenstanders speelden, die zo’n tachtig procent balbezit hadden. Dan wil je met iedere bal iets moois doen.” Inmiddels is hij weer terug op zijn geliefde positie als mid-mid. ,,Ik ben wel een speler met diepgang. En ik kom nu weer vaker aan de bal.”
Hoogst haalbare
Twee jaar geleden kukelde Teylingen direct weer uit de tweede klasse. Echt rouwig waren ze daar toen niet om aan De Roodemoolen. Nu liggen de verhoudingen anders. ,,Destijds speelden we in de Haagse poule en vond iedereen het wel prima om te degraderen. Maar nu hebben we een heel leuke klasse. En misschien komt FC Lisse er nog bij, die doen het momenteel goed in de derde klasse. Dat is een extra reden om te handhaven. De tweede klasse is een mooi niveau en voor Teylingen ook wel het hoogst haalbare.”
Van der Vlugt is blij dat hij weer met zijn beide broers herenigd is in de hoofdmacht. Mark is weer hersteld van een kruisbandblessure. ,,Dat was wel een reden om bij Teylingen te blijven. Ik had al twee jaar niet met hem gevoetbald, omdat ik dat jaar daarvoor een uitstapje naar Noordwijk maakte. Als ik zie hoe Mark is teruggekomen, vind ik dat erg knap. Als hij even niet traint en hij drinkt gewoon z’n biertje, dan komt hij al snel wat kilootjes aan. Maar hij heeft volle bak bij de fysio getraind om terug te komen.” En dan over zijn oudste broer. ,,Bob is dertig, maar doet zeker niet onder voor de rest. Hij is aanvoerder en erg belangrijk voor het team.”
Foto: website Teylingen