Katwijk maakt jaloers. Het grote budget? Natuurlijk, is fijn. De sterkte van de selectie? Een genot om naar te kijken als toeschouwer of voor een trainer om mee te werken. De sterke achterban? Een briljant gegeven. Maar het jaloersmakende zit vooral tussen de oren op De Krom. Voetbalvereniging Katwijk heeft altijd honger.
Spil in dit succesverhaal: Cees Bruinink. Achter de schermen constant bezig met vernieuwing, constant vooruitdenkend, zonder aflatende energie. Af en toe schoppend tegen de heilige huisjes. Vrienden makend en wenkbrauwen doen fronsen. Maar naar de buitenwacht een baken van rust.
En dat is wel eens anders geweest. Het rampjaar 2014 lijkt daarin inmiddels een eeuw geleden. Het jaar van de machtsovername in het Katwijkse. Bruinink, die een jaar daarvoor landskampioen werd met de oranjehemden, degradeerde met diezelfde club vanuit de Topklasse naar de Hoofdklasse. Er heerste voorafgaand aan die degradatie bijna een jaar lang verdeeldheid over het wel of niet promoveren naar de Jupiler League binnen de club na het kampioenschap in 2013.
‘Papa Schreuder’
Katwijk deed het niet, bleef in het amateurvoetbal acteren en riep vanwege de verdeeldheid misschien het rampjaar wel over zichzelf af. Bruinink werd na de rampspoed weggepromoveerd. Weg van het veld. Hij kreeg een nieuwe plek op De Krom: het kantoor. Het bleek achteraf een gouden greep. Dick Schreuder werd aangesteld als coach, kneedde een succesformatie en werd zelfs door de spelersgroep liefkozend ‘papa Schreuder’ genoemd.
Was het in de tussentijd altijd gezellig in Katwijk? Nee. Moet dat? Nee. Zolang er maar één doel is, één missie. Dat doel kreeg zaterdag in Werkendam de absolute bekroning. Katwijk kroonde zich als eerste amateurvereniging kampioen van de Tweede Divisie in de nieuwe voetbalpiramide.
En dan het seizoen zelf. Die kan als ridicuul worden bestempeld. De Katwijkse selectie was af en toe meesterlijk. De gouden voet van Marciano Mengerink was onbetaalbaar. Maar wat er zich buiten het veld afspeelde, had geen thrillerschrijver op papier durven zetten. Bang voor kritiek op een te bizar conceptverhaal.
,,Je hoopt gewoon dat hij nu van boven naar beneden kijkt en ziet dat het goed is.”
De ziekte en het overlijden van teammanager Sander Molenaar hakte stevig in het Katwijkse fundament. Het vertrek van Schreuder naar Amerika liet zich tevens voelen. En in Katwijk? Daar was het de bedoeling om de boot nog steeds over het kabbelende water te laten varen en niet te laten zinken in de onmacht. In situaties waar je geen vat op hebt of krijgt.
Alles kwam zaterdag samen in één moment. Met het in de lucht steken van de kampioensschaal door ‘pa Molenaar’ werd in één klap het hele verhaal vertelt, legt Bruinink uit. ,,Dan huil je een beetje van binnen, aan de andere kant ben je heel erg blij. Het zijn alle emoties door elkaar. Tegelijkertijd zie je de blijdschap bij de supporters. Die hebben ons, de groep, er doorheen gesleept op het moment dat het nodig was. Dat was een heleboel keer dit seizoen. Ik gun het de supporters en vrijwilligers zo ontzettend.”
Medemenselijkheid
De dood van Molenaar heeft hoe dan ook z’n sporen nagelaten in de club. Logisch ook. De oud-aanvoerder lag als teammanager goed in de groep. Eigenlijk gewoon goed in de hele vereniging. Hij werd vanwege zijn nooit aflatende enthousiasme en z’n medemenselijkheid op handen gedragen.
,,Je hoopt gewoon dat hij nu van boven naar beneden kijkt en ziet dat het goed is”, wenste Bruinink op Sportpark De Zwaaier, terwijl hij naar boven wees. ,,Dat hij ziet dat het goed is gekomen. Zoals hij als mens was, zoals hij graag zou willen, hebben we het met elkaar gedaan. Met een enorme wilskracht en doorzettingsvermogen. Dat typeerde Sander.”
Het knappe van de kampioen van de Tweede Divisie is de wijze waarop alles en iedereen voor de buitenwacht het hoofd koel wist te houden. Geen makkelijke opgave, volgens Bruinink ,,Op sommige momenten moet je met elkaar heel professioneel handelen. Ook toen we van de ziekte van Sander hoorde. We hebben de groep bij elkaar genomen en achter de schermen zoveel mogelijk geholpen waar het kon. Daarna kreeg je de situatie dat Dick een fantastische kans kreeg in Amerika, die hij niet kon laten lopen.”
Gezin
Ook daar dealde de technisch manager mee. Binnen ‘no-time’ moest er geschakeld worden naar een nieuwe coach. Een oefenmeester die aan z’n moeilijkste opdracht in z’n carrière zou beginnen. Binnenstappen bij een groep die gewend was geraakt aan het werken met Schreuder, een selectie die bovenaan stond en de te kloppen groep bleek te zijn.
,,Je moet het zien als een gezin. Als de vader uit huis gaat, dan krijgt het gezin een enorme klap te verwerken. Dan moet je als beleidsbepalers een gerichte keuze maken. We zijn voor Jack van den Berg gegaan. Een trainer die door de wol geverfd is. Hij is een totaal ander type als Dick. Dat hebben we bewust gedaan. Zoals Dick ook kwam, na mijn periode. Wij waren ook totaal andere trainers. Daar moet een groep aan wennen, maar geeft tevens nieuw elan.”
In oktober 2017 verlengde Schreuder zijn contract nog bij Katwijk
En ook in die stressvolle weken bleef Bruinink, gesteund door stichting Topvoetbal Katwijk, zoeken naar perfectie. Naar het optimaal laten presteren van de selectie. Ervoor zorgende dat geen enkele andere situatie z’n vat zou krijgen op de Katwijkse groep.
Een simpel maar slim doordacht voorbeeld bleek ook tijdens de seizoensapotheose in Werkendam. In de verzengende hitte op het kunstgras van Kozakken Boys kregen spelers direct na een wissel of tijdens de rust een warmtevest om hun heen. Op die manier werd de lichaamstemperatuur op een juiste manier gereguleerd.
,,In samenspraak met Dennis Lion, onze fysiotherapeut, is er contact geweest met een voedingsdeskundige van Feyenoord. Die begeleidt ook Sven Kramer. We zagen dat het 29 graden zou gaan worden. En op een kunstgrasveld wordt de gevoelstemperatuur dan 35, 36 graden. Ook daarin hebben we geprobeerd zo professioneel mogelijk te denken.”
,,Ja, dat kost geld. Maar we willen alles perfectioneren, zodat je ook op details beslissend kan zijn.”
,,De dag voor de wedstrijd zijn de jongens begonnen met het slikken van bruistabletten waar natrium en calcium in zit. Je bloedbalans raakt verstoord als je bij zo’n wedstrijddag heel veel vocht tot je neemt. Dat hebben we op deze manier geprobeerd te reguleren. En daarnaast hebben we warmtevesten laten komen uit Duitsland. Achttien stuks.”
,,Ja, dat kost geld. Maar we willen alles perfectioneren, zodat je ook op details beslissend kan zijn. Misschien zijn het wel de details geweest die zaterdag de doorslag gaven. Het was ontzettend heet. Ik heb de kracht bij Kozakken Boys zien wegvloeien. Misschien heeft het maar een paar procent geholpen. Het heeft sowieso een paar procent in het mentale aspect geholpen.”
Slecht geslapen
Wanneer Bruinink de complimenten krijgt toegespeeld voor de honger naar perfectie, deinst hij wat terug. ,,Ik ben een onderdeel van de Katwijk-machine. Daarin proberen we met z’n allen een steentje bij te dragen. Zo ook met het samenstellen van de Katwijk-selectie. Natuurlijk heb ik wel een netwerk opgebouwd, maar daar ben ik toch ook voor? Ik heb toch twintig jaar trainerschap achter me liggen op hoog niveau.”
Met de overwinning van de Katwijkers in de Tweede Divisie presteerde ook Bruinink iets unieks. Zo werd hij in vijf jaar tijd met dezelfde club kampioen als trainer, maar ook als technisch manager. Dat is weinig mensen gegeven. ,,Natuurlijk ben ik trots. Je mag best weten dat ik de afgelopen drie weken slecht geslapen heb. Je ligt toch te malen. Je gunt het de mensen zo, je gunt het de club zo, je gunt het de familie Molenaar zo.”
,,Die druk overviel de groep ook wel een beetje. Deze afgelopen week hebben we alle koppen nog even bij elkaar gezet. We zijn er met elkaar uitgekomen. Precies op een manier zoals Sander het zou willen: op karakter.”
Foto: Cees Bruinink
Lees ook: ‘‘Katwijkse muur’ Kieboom: ,,Het brengt rust in mij”’