Ter Leede, FC Lisse, sv Hillegom, het is de voetballende Bollenstreek ten voeten uit. Pascal Zoet (35) speelde ooit op De Roodemolen en Ter Specke. Heden ten dage de dag is sportpark De Zanderij zijn voetbaldomicilie in het zeven tegen zeven voetbal. Op dertigjarige leeftijd zat topvoetbal er voor hem op. Oorzaak: een chronische blessure aan beide achillespezen maakte het spelen daarvan onmogelijk.

Geboren en getogen in Sassenheim hees Zoet zich al op jonge leeftijd in het rood-geel. Bij Ter Leede, waar vader Hennes in het verleden zich als spits een echte goaltjesdief toonde, zette hij de eerste stappen.

,,Mijn vader heb ik jammer genoeg nooit zien spelen. Ik was trouwens een heel ander type voetballer. Een middenvelder met loopvermogen, type stofzuiger Een nummer zes dus”, vertelt Zoet, die als B-junior de overstap naar FC Lisse maakte.

,,Daar speelde de jeugd op een hoger niveau. In de A-junioren heb ik nog in de Eerste Divisie gespeeld. Dat heeft mijn ontwikkeling toen wel versneld. Met Quick Boys als enige andere regionale club speelden we destijds tegen clubs als Roda JC, VVV en FC Den Bosch herinner ik me nog.”

Vraagtekens
Door de snelle ontwikkeling die Zoet op Ter Specke doormaakte keerde de middenvelder als tweedejaars A-junior terug bij Ter Leede. Daar leek de progressie zich in eerste instantie door te zetten. ,,Al na een paar wedstrijden debuteerde ik in het eerste elftal. In die tijd speelde Ter Lede jaarlijks mee om de prijzen en stond er een selectie met veel spelers waar ik als jongens ventje wel tegen opkeek.”

,,Precies op het moment dat Henk Wisman instapte heb ik de knoop doorgehakt, hoewel ook hij me liever zag blijven.”

,,Uiteindelijk bleef het voor mij vooral bij incidentele optredens. We wonnen na de landelijk beker in 2004 nog wel de Super Cup door landskampioen Quick Boys te verslaan, maar mijn inbreng was daarbij klein. In 2005 koos ik toch weer voor FC Lisse en daar lukte het wel een basisplaats af te dwingen. Dat heeft toen bij Ter Leede wel wat vraagtekens opgeroepen. Een eigen jongen laten gaan, die het bij de buren wel maakt, iets in die trant.”

Geen zwakke punten
In zijn eerste jaar bij FC Lisse greep het team van Saïd Ouaali net naast het kampioenschap doordat Martijn Gootjes namens Rijnsburgse Boys in zo’n beetje de laatste seconde van de competitie de geel-blauwe kampioensdroom aan flarden kopte. ,,Toch heeft het mislopen van die titel de basis gelegd voor het landskampioenschap dat we in 2008 behaalden. We waren zo gedreven om dat recht te zetten”, benoemt Zoet het voordeel van dat verlies.

,,Met een ploeg die eigenlijk geen zwakke punten kende. Heerlijk voetballen trouwens in het 4-4-2 systeem met Kevin Winter aan mijn zijde. Bal afpakken, waarna je hem altijd bij hem kon inleveren. Spelen op die manier lag me bovendien beter dan het 4-3-3 dat we altijd bij Ter Leede speelden.”

Niet vreemd dat die landstitel door Zoet als het absolute hoogtepunt van zijn carrière wordt bestempeld. Het eerste van de twee duels om de landstitel tegen Hollandia ging echter aan de neus van Zoet voorbij. ,,Uitgerekend die dag werd mijn dochter Tinc geboren.”

,,Mijn voetbaltas stond al klaar in de gang. Nou, die is daar die dag gewoon blijven staan. Natuurlijk wil je graag spelen, maar de geboorte van je eerste kind missen? Nee, dat kon natuurlijk niet. Gelukkig was ik er in de return wel bij. Door een benutte penalty van Michael van der Laan sleepten we die dag de hoofdprijs binnen.”

Knoop doorgehakt
Na het behalen van de landstitel verruilde Zoet Ter Specke opnieuw voor De Roodemolen, waar hij dit keer als vaste waarde terugkeerde. ,,Kwalitatief was het niet meer de groep die ik meemaakte toen ik voor de eerste keer terugkwam. Bovendien werd er nu het een en ander van me verwacht.”

,,Uiteindelijk kreeg ik later ook de aanvoerdersband om. Dat duurde tot mijn beide achillespezen begonnen op te spelen. Een chronische blessure, die me van fysio naar fysio leidde. Op een gegeven moment was het zo dat ik op maandag nauwelijks meer trainde, op dinsdag wat loopwerk deed en op donderdagavond voor zeventig procent kon meetrainen. Dat was onbegonnen werk.”

,,Twee operaties en een langdurige revalidatie hadden het probleem wellicht kunnen verhelpen. Daar heb ik vanaf gezien. Een moeilijke maar noodzakelijke keuze. Er moest immers ook nog gewerkt worden. Precies op het moment dat Henk Wisman instapte heb ik de knoop doorgehakt, hoewel ook hij me liever zag blijven.”

Indrukwekkend
Terugkijkend op zijn carrière noemt Zoet, naast het lanskampioenschap het overlijden van het dochtertje van Martijn en Corrie Lagendijk in één adem als meest emotionele gebeurtenis. ,,Martijn was destijds aanvoerder en ook mijn maatje bij Ter Leede. Die gebeurtenis had een enorme impact op iedereen. Na de begrafenis wilden Martijn en Corrie dat we toch gewoon zouden spelen.”

,,Een terugkeer op topniveau heeft er nooit meer in gezeten nadat ik gestopt was.”

,,Samen met hun hebben we die dag voor de wedstrijd in de middenstip voor aanvang ballonnen losgelaten. Dat was heel indrukwekkend. Mooi en zwaar tegelijk. Zoiets blijft je altijd bij. Net als die keer dat ik met mijn vader samengespeeld heb op een toernooi bij GWS. De club waar hij ooit begonnen is. We wonnen die dag ‘de Cup met de Grote Oren’. Dat vond ik ook wel heel apart.”

Naar mijn zin
Intussen is sportpark De Zanderij zijn speelterrein geworden. Op zondagmiddag een wedstrijdje van het eerste meepikken, er zelf voetballen of als aandachtig toeschouwer bij de wedstrijdjes van dochter Tinc en zoontje Nout. ,,Ik zie me straks nog wel als jeugdtrainer bij sv Hillegom wat doen,” vertelt de inwoner van Hillegom.

,,Meegroeien met je kinderen als het ware, want die wil je natuurlijk zoveel mogelijk zien spelen. En natuurlijk zelf ook blijven spelen in de 7×7 competitie. Door de veel lagere intensiteit valt dat voor mij goed te doen. Een terugkeer op topniveau heeft er nooit meer in gezeten nadat ik gestopt was.”

,,De operatie aan mijn achillespezen zou mij een jaar kosten. In combinatie met mijn schoonmaakbedrijf, dat ik nu ruim tien jaar run, was dat bovendien niet te doen, hoewel het me wel een paar keer gevraagd is om het toch te proberen. Op deze manier heb ik het ook naar mijn zin”, sluit Zoet zij relaas af.

Foto: Orange Pictures

Lees ook: ‘Hoe is het met: Joost Kuhlmann’