In de eerstvolgende speelronde in de Derde Divisie staan FC Lisse en VVOG op Ter Specke tegenover elkaar. Beide clubs kwamen elkaar in het verleden al vaker tegen. Met name in de kampioenscompetitie aan het einde van het seizoen 1996-1997. Rene Ras (helemaal rechts op de foto), herinnert zich die duels nog altijd als de dag van gisteren. Mede omdat VVOG er debet aan is dat FC Lisse ‘slechts’ twee zaterdagtitels achter haar naam heeft staan.

Het seizoen 1996-1997 kende voor FC Lisse een wonderlijk verloop. Na drie tweede plaatsen op rij in de Hoofdklasse A waren de verwachtingen vooraf hooggespannen. Rene Ras, destijds middenvelder op Ter Specke behoorde tot die selectie. Ras, jaarlijks goed voor zeven à acht goals, met als uitschieter veertien seizoenstreffers, speelde in totaal acht seizoenen in het geel en blauw.

,,Onze start was dat seizoen ronduit desastreus. En dat terwijl wij als spelers er vanuit gingen dat we mee gingen doen om de hoofdprijzen. Met de selectie die we hadden was dat ook reëel. De klik met de nieuwe trainer, Paul Bahlmann, ontbrak echter volledig en in het najaar maakte hij alweer plaats voor Ted Immers. Vanaf dat moment ging het lopen en bleven we de rest van het seizoen ongeslagen. Daardoor konden we de elf punten achterstand op regerend kampioen Scheveningen wegpoetsen.”

Mijlpaal
Beide teams eindigden ex aequo op de eerste plaats in de Hoofdklasse A. In een legendarisch beslissingsduel op Middelmors greep FC Lisse eind mei 1997 voor 8.000 toeschouwers de titel alsnog door de ploeg van Martin Jol met 4-3 te verslaan. ,,Dat betekende de eerste titel van FC Lisse op het hoogste niveau. Een mijlpaal voor spelers en club”, duidt de huidige trainer van Kagia dat kampioenschap.

Het gevolg; FC Lisse moest samen met VVOG en GVVV de twee andere hoofdklassekampioenen, de strijd aanbinden om de zaterdagtitel. Daarin bleek het Harderwijkse VVOG van trainer Dwight Lodeweges al snel de zwaarste kluif. FC Lisse begon uitstekend door GVVV, in Veenendaal nog wel, met 0-4 te declasseren.

,,Vervolgens kregen we de Harderwijkers op bezoek. Waar wij de voetballende ploeg bleken te zijn, gokte VVOG op de counter. Met succes overigens. De 1-3 eindstand zorgde voor een flinke domper. Zelf was ik daar wegens een schorsing niet bij. Die schorsing liep ik op in het beslissingsduel tegen Scheveningen. Maar wat ik me nog kan herinneren van dat duel tegen VVOG is dat we die middag volledig in hun ‘countermes’ liepen”, vertelt de voormalig middenvelder.

,,Die dag belde Immers me op om te vragen hoe het met me ging. Toen ik vertelde dat het weer iets beter ging zei hij meteen: ‘Dan speel je.’”

Omdat de groenhemden er hierna in slaagde om ook GVVV te verslaan moest FC Lisse in Harderwijk winnen om de titelkansen intact te houden. Met Ras weer in de gelederen werd het een memorabel duel. Hoewel het maar een haartje had gescheeld of ook deze wedstrijd was aan zijn neus voorbij gegaan.

,,De week voorafgaand aan die wedstrijd was ik flink ziek geweest. De griep had me geveld en zowel op dinsdag als donderdag had ik daardoor niet kunnen trainen. Pas op vrijdag ging het iets beter met me. Die dag belde Immers me op om te vragen hoe het met me ging. Toen ik vertelde dat het weer iets beter ging zei hij meteen: ‘Dan speel je.’”

,,Op weg naar Harderwijk voelde met ik me nog niet helemaal fit. Ik was die week zo’n drie à vier kilo kwijtgeraakt dus dat was ook niet zo vreemd. Waar ik weer een beetje van opknapte was de tekst in het programmaboekje van die wedstrijd.” De winstpartij van VVOG in Lisse was volgens de betreffende schrijver van de voorbeschouwing mede te danken aan het ontbreken van de geschorste Ras.

Hoesten en rochelen
,,In de rust heb ik bij Immers aangegeven dat ik de zeventigste minuut wel zou halen om daarna gewisseld te worden. Toen het zover was, gaf ik aan aan dat ik gewisseld wilde worden, maar hij liet me gewoon staan! Later begreep ik van onze verzorger Bas Koster dat Immers in de dug-out had gezegd dat hij Ras alleen zou wisselen als bij hem kop en romp tien centimeter van elkaar gescheiden zouden zijn.”

In dat duel stelde FC Lisse na rust orde op zaken. Via Jimmy Simons, momenteel trainer van FC Rijnvogels en een solo van Ras, wiens schot via een Harderwijks been de 0-2 betekende, zat de ploeg van Immers op rozen.

Gerrit Zwiep bracht de spanning nog wel terug, maar de 1-2 werd met Ras nog altijd in de gelederen over het laatste fluitsignaal heen getild. Op dat moment kleurde de lucht boven sportpark De Strokel inktzwart, waarna een enorme hoosbui de FC Lisse-spelers en haar supporters er niet van kon weerhouden om in de stromende regen uitgebreid feest te vieren.

,,Daar was ik niet bij, nee. Want direct na afloop heb ik de kleedkamer opgezocht. Daar heb ik gebogen over een massagetafel tien minuten staan hoesten en rochelen. Voelde ik ineens een arm over mijn schouder. Het was Immers: ‘Zie je nou, dat je wel een hele wedstrijd aankan’ kreeg ik, tussen de hoestbuien door, fijntjes van ‘m te horen.”

Geen voordeel
FC Lisse won vervolgens opnieuw van GVVV, waardoor het allerlaatste duel in de kampioenspoule de beslissing moest brengen. Tegen het al uitgeschakelde Veenendaalse gezelschap pakte VVOG met 2-5 de zaterdagtitel. FC Lisse kwam precies één doelpunt tekort om een volgend feestje te bouwen.

,,Dat was best wel zuur. Daar waren we als selectie zelf die middag niet bij. We werden tijdens de FC Lisse-dag, die gelijktijdig werd gehouden, steeds op de hoogte gehouden van de gebeurtenissen in Veenendaal. Als wij als laatste tegen GVVV hadden moeten spelen, was het dubbeltje toen onze kant opgerold. Daar ben ik van overtuigd.”

,,Alle goede dingen komen blijkbaar in drieën.”

,,Het was een kwestie van loting dus. De volgorde van de duels was niet bepaald in ons voordeel. Zaterdagkampioen of niet, het behalen van de titel in de Hoofdklasse A was ons grootste doel. Daar hebben we jarenlang naartoe gewerkt in een team dat steeds beter werd, mede omdat er uitstekend werd doorgeselecteerd. Toen we dat bereikt hadden, wilden we natuurlijk meer, maar dat is er helaas niet van gekomen.

Hollandia
Later is het missen van de zaterdagtitel in 1997 door FC Lisse alsnog rechtgezet. Zonder Ras overigens. Die stopte na het seizoen 1998-1999 als speler bij FC Lisse om er nog twee jaar bij zijn oude vereniging Van Nispen aan vast te plakken. Om daarna zijn trainerscarrière te starten bij Foreholte.

Nadat het in 1997 niet was gelukt, was het vier jaar later wel raak. Alleen bleek FC Lisse toen als zaterdagkampioen een maatje te klein tegen zondagkampioen De Baronie. In 2008 was het wel groot feest. Als zaterdagkampioen versloeg FC Lisse het Hoornse Hollandia over twee duels en was de landstitel een feit. ,,Alle goede dingen komen blijkbaar in drieën”, sluit Ras zijn terugblik af.

Foto: Orange Pictures

Lees ook: ‘Messi een keer willen zien of dé voetbalstad van Europa bezoeken?’